Fréttatíminn - 24.10.2014, Page 22

Jeminn, er ég
orðin miðaldra?
Eða kannski bara
háöldruð? Lætur
einhver undir
fimmtugu hugann
reika til fortíðar?
M á ég leigja mér mynd?”, galar sjö ára sonur minn úr sófanum. Þar situr
hann í sínum mestu makindum
með einhverjar fjórar fjarstýringar
í fanginu sem hann mundar án þess
svo mikið sem að horfa á þær. Ég
neita þessari bón hans umsvifalaust
(enda kostar slík leiga tæpar 800
krónur – það eru heilar þrjár mál-
tíðir samkvæmt nýjustu neysluvið-
miðum). Plús afgangur fyrir einni
Stjörnurúllu.
Ég horfi á hann útundan mér.
Fýlulega leika hendur hans um eina
fjarstýringuna. Af mikilli fimi
rúllar hann yfir sjónvarpsdag-
skrá gærdagsins og velur sér
þar teiknimynd sem hann hefur
dálæti á. Ég færi athygli mína
aftur yfir á tölvuna
í fanginu á mér.
Ég má ekkert vera
að því að ala hann
upp þessa stundina
eða innræta honum
einhverskonar hagsýni.
Svo svakalega upptekin
er ég í tölvunni.
Fingurnir
á mér
hamast á
lyklaborð-
inu á hraða
ljóssins. Ég er
á kafi í brýnum
samræðum við vin-
konu mína hinum
megin á landinu.
Ákveðin samferða-
kona okkar virðist vera
í útlöndum í, að minnsta
kosti, þriðja skiptið á
árinu. Svo á hún líka ferlega mikið
af fallegum fötum. Nú fyrir utan
þá staðreynd að okkur sýnist hún
snæða á Grillmarkaðnum svo gott
sem vikulega. Þarna sitjum við,
sitt hvorum megin á landinu, með
öfundsýkismóðuna í augunum. Að
velta fyrir okkur fjárhag konu sem
við þekkjum eiginlega ekki neitt.
Duttum aðeins inn á Feisbúkksíð-
una hennar og þar með hófust
þessar vangaveltur. Eitt sekúndu-
brot líður mér eins og dónalegum
gluggagægi með buxurnar á hæl-
unum. Ég er þó
fljót að hrista
þá ónotatil-
finningu
af
mér. „Iss, það gera þetta allir.“ Í
krafti fjöldans get ég falið mig.
Búandi í nútímasamfélagi erum við
hvort eð er öll snarforvitnir snuðr-
arar upp til hópa. Óskeikult innsæi
mitt segir mér að ég sé svo sannar-
lega ekki sú eina þarna úti sem er
með það á hreinu hvernig eiginkon-
ur gamalla kærasta líta út. Eða búin
að athuga hvort fjandvinir úr æsku
séu ekki örugglega orðnir feitir for-
eldrar leiðinlegra barna.
„Má ég fara í leik í símanum þín-
um?“, jóðlar sonurinn í sömu andrá
og hann velur sér aðra teikni-
mynd til áhorfs. Á meðan ég
geri mig líklega til þess að
grýta rándýru símtækinu
(sem ég er nota bene enn að
borga af – almáttugur
minn, maður verður jú
að vera móðins) þvert
yfir stofuna verður
mér litið á flennistóra
klukkuna á skjánum.
Tveir tímar! Í tvo
klukku-
tíma
erum
við búin
að sitja
hvort í sínu
horni stofunnar
án þess eigin-
lega að yrða hvort á
annað. Sonurinn niður-
sokkinn í miður þroskandi barna-
efni og ég upptekin við spjall og afar
óþörf spæjarastörf.
Móðurómyndin sem ég aug-
ljóslega er leggur frá sér tölvuna.
Staldrar við og lætur hugann reika
til fortíðar. Jeminn, er ég orðin mið-
aldra? Eða kannski bara háöldruð?
Lætur einhver undir fimmtugu
hugann reika til fortíðar? Þegar
standa þurfti upp til þess að skipta
um stöð á sjónvarpinu. Þegar reima
þurfti skóna sína og eiga mann-
leg samskipti til þess að leigja
bíómynd. Þegar beðið var með
óþreyju og öndina í hálsinum eftir
að teiknimyndirnar byrjuðu. Þegar
einungis örfáum mínútum var eytt
á internetinu í einu af því annars
var heimasíminn alltof lengi á tali.
Þegar þú hafðir ekki hugmynd um
hvort Sigga nágrannakona þín væri
í Köben eða ekki eða hvort bróðir
afa þíns fór í sundleikfimi í morgun
eður ei. Þegar sá sem hefði tekið
upp á því að mynda matinn sinn eða
fötin sín í gríð og erg hefði sennilega
verið lagður inn á næstu stofnun til
nánari skoðunar.
Áður en ég næ að ljúka þessum
skærbleiku og rómantísku hugs-
unum hafa augu mín ratað aftur á
tölvuskjáinn. „Hver skrambinn, er
hún með lambalæri í matinn á mið-
vikudegi?“ Ég byrja að pikka. Barn-
ið mitt er orðið sjö ára. Það hlýtur að
búa yfir sjálfsbjargarviðleitni til þess
að finna sér eitthvað í kvöldmatinn.
Guðrún Veiga Guð-
mundsdóttir er mann-
fræðinemi frá Eski-
firði sem vakið hefur
athygli fyrir bloggskrif
sín. Hún stjórnaði
sjónvarpsþættinum
Nenni ekki að elda og
gefur út samnefnda
bók fyrir jólin. Guð-
rún Veiga furðar sig
á tímanum sem hægt
er að eyða í vitleysu
án þess að yrða á
annað fólk. Hún getur
samt ekki stillt sig
um að fylgjast með
eiginkonum gamalla
kærasta á netinu.
Njósnað á netinu
Guðrún Veiga
Guðmundsdóttir
ritstjorn@frettatiminn.is
4.990.000 kr.
Kia Carens EX
Árgerð 3/2014, ekinn 8 þús. km,
dísil, 1.685 cc, 136 hö, sjálfskiptur,
7 manna, eyðsla 6,0 l/100 km.
3.590.000 kr.
Kia cee’d EX
Árgerð 3/2014, ekinn 7 þús. km,
dísil, 1.582 cc, 128 hö, beinskiptur,
eyðsla 4,3 l/100 km.
6.190.000 kr.4.990.000 kr.
Kia Sorento ClassicKia Sportage EX
Árgerð 7/2013, ekinn 36 þús. km, dísil,
2.199 cc, 198 hö, sjálfskiptur,
fjór hjóladrifinn, eyðsla 6,7 l/100 km.
Árgerð 6/2013, ekinn 33 þús. km,
dísil, 1.995 cc, 136 hö, beinskiptur,
fjór hjóladrifinn, eyðsla 5,7 l/100 km.
3.390.000 kr.
Kia Cee’d SW EX
Árgerð 6/2013, ekinn 34 þús. km,
dísil, 1.582 cc, 128 hö, beinskiptur,
eyðsla 4,5 l/100 km
*Á
by
rg
ð
er
í
7
ár
f
rá
s
kr
án
in
ga
rd
eg
i b
if
re
ið
ar
Afborgun aðeins 51.170 kr. á mánuði m.v. 339.000 kr.
útborgun og 90% bílalán frá Lykli í 84 mánuði. 9,15%
vextir, 10,83% árleg hlutfallstala kostnaðar og lán til
84 mánaða. Nánar á lykill.is
Útbo
rgun
aðe
ins:
339.
000
kr.
ÁR
EFTIR AF
ÁBYRGÐ
Notaðir
ÁR
EFTIR AF
ÁBYRGÐ
Notaðir
ÁR
EFTIR AF
ÁBYRGÐ
Notaðir
ÁR
EFTIR AF
ÁBYRGÐ
Notaðir
ÁR
EFTIR AF
ÁBYRGÐ
Notaðir
Allt að 7 ára
ábyrgð fylgir
notuðum Kia*Ábyrgð fylgir!
NOTAÐIR BÍLAR
www.notadir.is
Kletthálsi 2
110 Reykjavík
590 2160
Opnunartímar:
Virka daga 10–18
Laugardaga 12–16
Sa
m
se
tt
m
yn
d/
H
ar
i
22 pistill Helgin 24.—26. október 2014