Þjóðlíf - 01.04.1991, Qupperneq 11

Nýja stjórnin. Jón Sigurðsson, Friðrik Sophusson, Ólafur G. Einarsson, Davíð Oddsson, Eiður Guðnason, Sighvatur Björgvinsson, Jón Baldvin
Hannibalsson, Jóhanna Sigurðardóttir, Halldór Blöndal og Þorsteinn Pálsson. Mynd: Kristján Logason.
ar sagt í fyrirsögn „Núverandi ríkisstjórn
óstarfhæf“ og hins vegar „STJÓRNIN
HÉLT VELLI“. En Morgunblaðið vissi
betur og tilkynnti á forsíðu að Viðreisnar-
stjórn væri í burðarliðnum og viðræður
væru hafnar! Engu að síður þóttust sumir
forystumenn Alþýðuflokksins alveg eins
vera að eiga viðræður um áframhald
vinstri stjórnarinnar, jafnvel fram á
fimmtudag. En þetta vinstri stjórnartal
var mælt holum rómi því leiðtogar Sjálf-
stæðisflokks og Alþýðuflokks stefnu hratt
og ákveðið að nýrri stjórn. Áður en þeir
svömluðu til Viðeyjar var þó forleikur
með all sérstæðum hætti.
ramsóknarflokkur og Alþýðubanda-
lag biðluðu til Alþýðuflokksins og
orðaðar voru hugmyndir um að Jón
Baldvin yrði forsætisráðherra og flokkur-
inn fengi önnur þungavigtarráðuneyti
ásamt með heitingum um að áherslur á
opnun og frjálsræði yrðu sterkar í nýjum
stjórnarsáttmála. Ólafur Ragnar Gríms-
son sýndi Jóni Baldvini m.a. drög að sátt-
mála strax á þriðjudag sem hafði fengið
jákvæðar undirtektir í þingflokki Alþýðu-
bandalagsins. Þar var opnað fyrir víðtæka
uppstokkun á landbúnaðarkerfinu, breyt-
ingar í sjávarútvegi —allur fiskur á inn-
lendan markað, kvótaleigu og fleira þess
háttar. Þá var og uppi hugmynd um fjóra
ráðherra frá hverjum flokkanna þriggja.
En Jón Baldvin vildi í aðra för og annað
ráðuneyti.
Á flokksskrifstofur Alþýðuflokksins
streymdu mótmæli frá kjósendum og
flokksfélögum gegn fyrirhugaðari stjórn
og einnig fengu forystumenn flokksins
hringingar frá fólki. Þeir brugðust hart við
og kváðu kommúnista eða starfsmenn
fjármálaráðuneytisins standa fyrir þessum
mótmælum. Meira að segja sagði Davíð
Oddsson þetta í fréttatíma sjónvarpsins
fyrir hönd Alþýðuflokksins! Sömuleiðis
létu forystumenn Alþýðuflokksins mót-
mæli frá fundi sem kjósendur flokksins
héldu í Reykjavík á sumardaginn fyrsta
sem vind um eyrun þjóta. Þó almennum
flokksmönnum og kjósendum væri gefið
langt nef er það í sjálfu sér ekkert nýtt í
íslenskri pólitík.
Öllu fróðlegra var að fylgjast með
ákvarðanaferlinu í æðstu stofnunum Al-
þýðuflokksins. Formaðurinn kvað t.d.
um miðja viku einn þingmann flokksins
hafa efasemdir um þessa stjórnarmyndun.
Á sunnudeginum leiðrétti hann sig og
kvað þrjár hendur hafa verið á lofti til að
biðja um orðið. Það hefði ekki unnist tími
til að kanna það nánar. Og niðurlæging í
þessum dúr virtist engan endi ætla að taka
í stjórnarmyndunarvikunni. Á fundi með
frambjóðendum í Reykjavík til að kanna
viðhorf til stjórnarinnar var engin at-
kvæðagreiðsla en túlkað sem svo að meiri-
hluti væri með viðreisn. Svipað gerðist á
flokksstjórnarfundi sumardaginn fyrsta,
er formaðurinn sagði í upphafi fundar að
þetta væri fundur þar sem forystumenn
ætluðu að hlusta. Ekki mætti álykta eða
greiða atkvæði á fundinum. Engu að síður
lagði hann saman ræður fyrir fjölmiðla í
lok fundar og kvað mun fleiri ræðumenn
hafa talað með hægri stjórn heldur en á
móti. Og því væri einboðið að halda þessu
áfram! Þessi meðferð flokksstofnana er í
samræmi við það viðhorf sem Jón Baldvin
lét í ljósi í viðtali við Þjóðlíf í fyrra þar sem
hann kvað flokkinn ekki hafa eiginlegt
flokkskerfi, — „hann er skipulögð skoð-
un“.
ÞJÓÐLÍF 11