Listin að lifa - 01.12.2000, Qupperneq 20

Útifundurinn á Austurvelli
2. október 2000
Merkisberar kynna væntanlegan útifund.
Þegar líða tók á sumarið 2000 fóru
forystumenn Félags eldri borgara í
Reykjavík og Landssambandsins að
huga að því með hvaða hætti sam-
tökin gætu vakið athygli á baráttu-
málum sínum þegar Alþingi kæmi
saman í byrjun október. Niðurstaðan
varð sú að efna til útifundar á Aust-
urvelli, þegar alþingismenn gengju
frá Dómkirkju til Alþingishúss. Sam-
ráð var haft um skipan mála við ná-
grannasveitarfélög, allt frá Selfossi
til Borgarness og Suðurnesja.
Óhætt er að fullyrða að fundurinn hafi
tekist með ágætum. Röð kröfuspjalda
vakti mikla athygli fjölmiðla og veg-
farenda, að ógleymdum alþingis-
mönnum - og ekki síður fjölmennið
sem hafði safnast saman, en að dómi
bestu manna var það um 6-7 þúsund
manns. Fundinn sóttu ekki aðeins
eldri borgarar úr Reykjavík, heldur af
öllu höfuðborgarsvæðinu og ná-
grannabyggðum.
Á kröfuspjöldunum mátti lesa
helstu baráttumál eldra fólksins,
svo sem:
Leiðrétting á grunnlífeyri til
verðgildis 1991!
Grunnlífeyrir fylgi launaþróun!
Burt með áhrif tekna maka á líf-
eyrisgreiðslur!
Góðærið líka til aldraðra!
Aldraðir eru líka fólk!
Styttri biðlista á sjúkrastofnun-
um!
Við lögðum grunninn að góðær-
inu, hver eru launin?
Lægra lyfjaverð!
Tvö ávörp voru flutt á fundinum:
Ólafur Ólafsson, formaður FEB í
Reykjavík og Benedikt Davíðsson,
formaður LEB, sem fundarmenn
gerðu góðan róm að. (Báðar ræðumar
birtast hér í blaðinu.) Síðan var ávarp
Benedikts ásamt bréfi frá Landssam-
tökunum afhent, en Davíð Oddsson og
Ingibjörg Pálmadóttir tóku við fyrir
hönd rfkisstjórnar.
Benedikt minnti m.a. á yfirlýsingu
ríkisstjórnarinnar frá 24. mars 1999,
þar sem hún „hyggst koma til móts
við sjónarmið lífeyrisþega um raun-
kaupmáttaraukningu lífeyrisbóta“ og
spurði hvar efndirnar væru? Benedikt
taldi að það stefndi í mikið óefni, ef
ekki yrði gripið til róttækra úrbóta hið
allra fyrsta og meiru fé varið til mála-
flokksins.
Þegar spurt er hvort svona samkoma
haft áhrif? - er svarið hiklaust já.
Fyrst er að geta þess að útifundur-
inn fékk mikla umfjöllun í dagblöð-
um, útvarpi og sjónvarpi. Málefni
aldraðra voru rædd í fréttaskýringar-
þáttum bæði dagblaða og ljósvaka-
miðla. Einnig hefur orðið allmikil al-
menn umræða um málefni eldri borg-
ara í þjóðfélaginu. Þótt sumt í þeirri
umræðu hafi verið fremur neikvætt,
þá hafa þær raddir verið hjáróma.
Ekki má gleyma utan dagskrár um-
ræðu á fyrstu dögum Alþingis í haust.
Hinu er svo ósvarað, hver viðbrögð
stjórnvalda verða. Eitt er þó víst:
Samráðsnefnd eldri borgara og stjórn-
valda var kölluð saman allsnarlega og
vonandi verður þar framhald á - en
ekki hefur verið eytt miklum tíma í þá
nefnd, þrátt fyrir yfirlýsingar forsætis-
ráðherra þegar nefndinni var komið á
fót, m.a. í áramótaávarpi.
Hitt skiptir þó mestu máli, að Al-
þingi og ríkisvaldið geri raunhæfar
ráðstafanir til að bæta verulega stöðu
þess tiltölulega fámenna hóps eldri
borgara sem búa við mjög léleg og
raunar óviðunandi kjör, allt annað er
ósæmandi í góðærinu.
Meginkrafan er samt sú, að greiðsl-
ur frá Tryggingastofnun ríkisins fylgi
ávallt þróun verkamannalauna. Þá eru
heldur ekki gleymdar bráðnauðsyn-
legar úrbætur í heilsugæslu og stytting
biðlista þeirra sem bíða úrbóta.
Þótt útifundurinn 2. október hafi
tekist vel, heldur baráttan áfram. Við
eldri borgarar megum aldrei láta deig-
an síga fyrr en málefni okkar eru
komin í það horf sem viðunandi getur
talist fyrir eitt af ríkustu þjóðfélögum
Vesturlanda.
<ú)áún/ Úiaiu'elssaii’
20
\