Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.2008, Síða 29

ert getað gert í þessum málum. Þar
við sat, og fyrst málum var háttað eins
eins og raun bar vitni hætti Haukur
að keppa fyrir fullt og allt. Raunin sé
líka sú að keppendum hefur fækkað
mikið. Í Seúl hafi hátt í þrjátíu manns
keppt í flokki Hauks, en hann efast
um að keppendurnir í Peking í haust
verði fleiri en átta.
Þess má geta að tveir íslensk-
ir hlauparar hafa þegar tryggt sér
þátttöku á leikunum, þeir Jón Odd-
ur Halldórsson og Baldur Baldurs-
son. Haukur hefur mikla trú á þeim
báðum og efast ekki um að þeir eigi
eftir að ná góðum árangri. Þá segist
Haukur hafa tekið að sér þjálfun tólf
ára stúlku í vetur, Ingibjargar Garð-
arsdóttur, sem hann segir efni í frá-
bæran spretthlaupara. Ef hún haldi
áfram á réttri braut sé engin spurning
um að hún komist á Ólympíuleikana
2012. Auk hlaupaþjálfunarinnar þjálf-
ar Haukur boccia-lið hjá Íþróttafélagi
fatlaðra í Reykjavík.
Tollstjórinn og Karíbahafið
Þrátt fyrir að vera hættur að keppa
sjálfur hleypur Haukur nokkrum
sinnum í viku. Yfir vetrartímann
hleypur hann bæði utandyra
og í World Class í Spönginni í
Grafarvogi. En þegar veðrið er
jafngott og raunin hefur ver-
ið að undanförnu hleypur
hann eingöngu úti. Fer
til að mynda oft í hádeg-
inu, þegar stund gefst á
milli stríða í starfi hans
hjá Tollstjóranum í Reykja-
vík. Þar hefur hlauparinn
frækni unnið síðustu tíu
ár.
„Hér er gott að
vera,“ segir Haukur
en viðtalið fer fram
í húsakynnum
Tollstjórans við
Tryggvagötu.
„Það er mjög
gott starfsfólk
sem vinn-
ur hér. Ég og
tollstjór-
inn sjálfur erum líka miklir vinir. Við
unnum fyrst saman í fjármálaráðu-
neytinu, þar sem ég vann sem send-
ill í tíu ár. Það var eiginlega hann sem
fékk mig svo yfir til Tollstjórans árið
1998,“ segir Haukur sem hefur unnið
margvísleg störf hjá tollstjóraembætt-
inu, til að mynda í afgreiðsludeildinni
og skráningardeildinni.
Tveir áratugir eru síðan Haukur
stóð á efsta verðlaunapalli í Seúl. Hvar
ætli Haukur sjái sig eftir önnur tuttugu
ár? „Það er aldrei að vita. Ætli
maður verði ekki bara
búinn að kaupa
sér hús á eyju í
Karíbahafinu,“
segir Hauk-
ur og hlær
hátt.
„Mig
lang-
ar
allavega að vera búinn
að fara í langt ferðalag
með fjölskyldunni minni,
til dæmis heimsreisu. Fjöl-
skyldan er mér mest virði.
Svo ætla ég að halda áfram að
kenna og hjálpa fötluðum. Ég
vil að sjálfsögðu miðla minni
reynslu.“ kristjanh@dv.is
DV Helgarblað föstudagur 27. júní 2008 29
afreksmaður og
mömmustrákur
Fyrir tuttugu árum vann Haukur Gunnarsson gullverðlaun í 100 metra hlaupi á Ólympíuleikum fatl-
aðra í Seúl í Suður-Kóreu. Ekki nóg með það heldur sló hann um leið ólympíumetið í greininni. Í sam-
tali við Kristján Hrafn Guðmundsson rifjar Haukur upp stundina ógleymanlegu þegar hann landaði
gullinu og hvernig sigurinn hjálpaði honum út úr fangelsi feimninnar. Einnig segir hann frá því þegar
hann var skikkaður til að vera einn vetur í Öskjuhlíðarskóla á röngum forsendum, einmanalegri æsku
í efra Breiðholti og hvernig mömmustrákurinn skapstóri fann ástina í Þórscafé.
Hlaðinn verðlaunum
Haukur við verðlaunaskápinn
heima hjá sér í grafarvoginum
með ólympíugullið um hálsinn.
dv mynd Heiða