Frjáls verslun - 01.08.2010, Blaðsíða 141

F R J Á L S V E R S L U N • 8 . - 9 . T B L . 2 0 1 0 141
Agnes Sigurðardóttir, eigandi og framkvæmdastjóri bjór verk smiðjunnar Kalda, sagði í erindi sínu að Kaldi hefðu orðið til í kreppu – þó ekki
þeirri sem fólk eigi við með bankahruninu. Heldur urðu mikil veikindi í
fjölskyldunni og útlitið var ekki bjart. En árið 2005 hófst ævintýrið.
Fjölskyldan veðsetti allar eignir sínar og lagði allt undir. Það gekk ekki vel
að fá stóru bankana til að vera með í verkefninu, þeir höfðu enga trú á því að
reisa bruggverksmiðju í einhverju krummaskuði úti á landi. En sem betur fer
voru enn til litlir bankar, eins og sparisjóðir, segir Agnes.
Agnes sagði að hún og maður heinnar, Ólafur, hefðu verið unglingar þegar
þau rugluðu saman reytum.
„Við komum okkur upp heimili á Árskógsströnd og Ólafur fór að vinna
við sjóinn. Svo liðu árin, Óli varð skipstjóri, það gekk vel hjá honum á sjónum
og hann var mjög fiskinn. Ég vann ýmist við sjóinn eða í verslun. Í stórum
dráttum lék lífið við okkur og við ólum upp fjögur börn.“
Árið 2003 fór að halla undan fæti hjá fjölskyldunni. Ólafur slasaðist á
sjónum, yngsti sonurinn varð alvarlega veikur, aðeins fimm ára gamall, og
elsti sonurinn átti einnig við veikindi að stríða. Agnes stóð sem klettur í
þessum veikindum en snemma á árinu 2005 var hún sjálf lögð inn á sjúkrahús
með mikla sýkingu í brjósti en hún telur að ónæmiskerfi hennar hafi verið að
brotna niður. Það var svo í júní 2005 sem Agnes sá litla frétt í sjónvarpinu um
agnes sigurðardóttir
kaldi varð
til í krEppU
Það kreppti mjög að fjölskyldunni vegna
veikinda. en Agnes Sigurðardóttir, eigandi og
framkvæmdastjóri bjórverksmiðjunnar Kalda,
fékk hugmynd þegar hún sá litla frétt frá
Danmörku í sjónvarpinu.
TexTi: Hrund Hauksdóttir
risunum í bransanum og leiðandi fyrirtæki í tísku og
hönnun.
„E­Label er ennþá hjá Top­Shop. Það er miklum
erfiðleikum bundið að komast með vörur inn hjá þessum
tískurisum og ekki síður erfitt að halda sér þar inni. Í
kjölfarið á þessu öllu varð mikil fjölmiðlaumfjöllun,
bæði í Bretlandi og á Íslandi, og mikið hefur verið
fjallað um merkið. Á þessu ári komst E­Label inn á
Þýskalandsmarkað. Það kemur svo í ljós hvernig það á
eftir að ganga.“
Ásta fór síðan yfir rekstrarumhverfið og hvernig
það sé að byggja upp fyrirtæki við þessar aðstæður í
efnahagslífinu. „Þegar ég lýsti velgengni okkar áðan
hljómaði það e.t.v. eins og ævintýri sem hefði ekki verið
neitt mál. En árangurinn hefur ekki verið án erfiðis og
við erum búnar skera niður allan kostnað. Það hefur tekið
mikið á að koma starfseminni í núverandi farveg. Ein
af helstu hindrunum hér á Íslandi er auðvitað krónan.
Útgjöld okkar eru í dollurum þar sem við látum vinna
fyrir okkur erlendis en tekjurnar að mestu í íslenskum
krónum. Þetta er mjög erfitt samspil.“
Ásta sagði að byrjunarerfiðleikarnir í tískuhönnun
væru m.a. fólgnir í að ná samböndum við stóra seljendur
erlendis og hvernig ætti að markaðssetja vörurnar. Þá
nefndi hún fjármögnun framleiðslukostnaðarins.
„Það að útvega fjármögnun og fá fyrirgreiðslu er
erfitt í þessu árferði en þess utan sýnist mér tísku­ og
hönnunarbransinn ekki tekinn nægilega alvarlega. Hann
er í eðli sínu fjárfrekur. Framleitt er a.m.k. þremur til sex
mánuðum áður en tekjur koma inn og í millitíðinni þarf
að bjarga sér. Mér finnst lítill skilningur hjá bönkum eða
lánastofnunum á því að þessi atvinnugrein býður upp á að
gera það gott – svo mikil gróska er á meðal hönnuða. Þetta
viðhorf þarf að breytast.“
Ásta sagði áberandi meiri áhuga á Íslandi á íslenskri
fatahönnun og hönnun almennt eftir hrunið. „Það er
stóraukið samstarf meðal íslenskra hönnuða, sem er alveg
frábært. Við erum sterkari saman og þegar við hjálpumst
að. Þetta er í raun afsprengi hrunsins og þeirrar samstöðu
sem myndaðist hjá hönnuðum.“
Hún minntist síðan á Reykjavík Fashion Festival sem
var haldin í mars sl. og verður árlegur viðburður. „Þarna
er það helsta í íslenskri fatahönnun sýnt og þarna kemur
rjóminn af íslenskum fatahönnuðum saman. Síðast sýndu
hvorki meira né minna en 22 hönnuðir. Markmiðið er
að vekja athygli á greininni innanlands og koma þeim
skilaboðum til fólksins að við séum að gera eitthvað
almennilegt. Þetta er alvöru atvinnugrein.
Hún sagði síðan: „Það þarf ekki að horfa lengra en til
Svíþjóðar, t.d. á IKEA eða H&M, sem eru fyrirtæki sem
skila ótrúlegum tekjum inn í landið. Kannski gætum við
átt eitt stykki IKEA eða H&M eftir tíu eða tuttugu ár? Það
er spurning sem á fullan rétt á sér.“
Agnes Sigurðardóttir, eigandi og framkvæmdastjóri bjórverksmiðjunnar
Kalda.