Víkurfréttir - 18.12.2008, Page 17

VÍKURFRÉTTIR I FIMMTUDAGURINN 18. DESEMBER 2008 17STÆRSTA FRÉTTA- OG AUGLÝSINGABLAÐIÐ Á SUÐURNESJUM
vera sér stak lega öguð öll um
stund um.
Næt ur ferð á fíls s baki
und ir fullu tungli
Í garð in um áttu einnig fjór ir
fíl ar heim ili. Þeir höfðu sína
eig in um sjón ar menn og höfðu
vinnu við að fara með gesti
garðs ins í göngu ferð ir. Þeim
hafði ver ið bjarg að í þurrki
sem reið yfir land ið í lok ní-
unda ára tug ar ins þeg ar þeir
voru litl ir ung ar. Í garð in um
eru líka hest ar sem garð ur-
inn hef ur tek ið að sér fyr ir
bænd ur í ná grenn inu, sem
áttu ekki leng ur fóð ur fyr ir
þá. Við höfð um líka verk efni
við að hirða um þá og að sjálf-
sögðu feng um við að fara á
bak á með an dvöl okk ar stóð.
Við feng um að fara í næt ur-
ferð und ir fullu tungli, sem
dæmi. Sum ir völdu að fara
á fíls baki og aðr ir á hest baki
og við þurft um ekk ert ljós til
að vísa okk ur veg inn nema
tunglið og stjörn u rn ar. Sá leið-
ang ur gaf okk ur ein staka sýn á
flóru og fánu garðs ins og stór-
kost lega stemn ingu sem tungs-
ljós ið hafði en það gaf frá sér
næst um jafn mikla birtu sem
mið ur dag ur væri.
Auk um sjón ar dýr anna tók um
við einnig þátt í al mennu við-
haldi við garð inn, s.s. að mála
búr ljón anna, fara með fram
girð ingu alls garðs ins, sem er
marg ir kíló metr ar að lengd og
at huga göt og gera við til að
koma í veg fyr ir að dýr in sleppi
út eða að rán dýr kom ist inn eða
að labba um hvern fer metra
á svæð inu til að at huga hvort
óprút tn ir hafi kom ið fyr ir veiði-
gildr um og fjar lægja þær þá.
Ótrú leg bjart sýni þrátt
fyr ir öm ur legt ástand
Eig and inn og marg ir af yf-
ir mönn um garðs ins eru
Afr íku bú ar af þriðju eða fjórðu
kyn slóð breskætt aðra sem
fæðst hafa í Afr íku og eins er
nokk uð um að fyrr um sjálf-
boða lið ar hafi flutt frá heima-
landi sínu um tíma til að vinna
þarna, flest ir frá Bret landi. Svo
var mik ið af starfs fólki inn fætt
og var al veg sér stak lega gam an
að fá að kynn ast því fólki og
lifn að ar hátt um og hugs ana-
hætti þess, en það átti heima
í þorp inu sem var í u.þ.b. hálf-
tíma göngu færi frá garð in um.
Fólk ið lagði af stað eldsnemma
á morgn anna í vinnu, fyr ir sól-
ar upp rás, og fóru stuttu eft ir
sól set ur heim til sín aft ur. Það
sem okk ur fannst sér stæð ast
við þessa þjóð var það hversu
æð is lega bjart sýn og já kvæð
þau voru alltaf, þrátt fyr ir öm-
ur legt ástand í land inu þeirra,
þar sem verð bólg an var yfir
þús und pró sent. Það var ekki
mik ill mat ur í land inu og öfga-
menn gengu vopn að ir milli
húsa að krefj ast þess með hót-
un um að fólk kysi „rétt“. Allt
var nýtt til hins ýtrasta og jafn-
vel skór voru saum að ir sam an
ef þeir duttu í sund ur og all ir
hugs uðu og töl uðu um að
þetta myndi lag ast, þó mað ur
sæi mikl ar áhyggj ur í svip
þeirra. All ir voru vin ir allra og
vin ir hik uðu ekki við að faðm-
ast og takast í hend ur þrátt
fyr ir að vera karl mennsk an
upp mál uð, eitt hvað sem virð-
ist ein hverra hluta vegna vera
strang lega bann að hér í vest-
ræna heim in um og seg ir sýna
vott um minni karl mennsku.
Aldrei höf um við kynnst
meira brosmildi í öðr um
lönd um sem við höf um far ið
til og þó er þetta land í versta
ástand inu.
Tungu mála kennsla og
strá kofa smíði
Við Arna skild um svo við
Hans í Vikt or íu foss um þar
sem hann hélt áfram að vinna
með ljón um og héld um af
stað til Mó sam bík. Það var á
all an hátt allt öðru vísi land,
við fór um úr kulda (við frost-
mark yfir nótt ina og upp að
20 gráðu hita um há degi) í
al gjöra steik og rakt loft, síð-
bux urn ar og peys urn ar voru
ekki not að ar meira þann
mán uð inn nema kannski rétt
á kvöld in. Þarna voru pálma-
tré ein kenn andi og all stað ar
sand ur og sjór inn svo tær og
fal leg ur. Hug ar far land ans var
einnig allt ann að.
Verk efn ið í Mó sam bík sner ist
um ýmis sam fé lags verk efni.
Við fór um í skóla fjóra morgna
í viku að kenna börn um á aldr-
in um tveggja til sjö ára ensku
og portú gölsku. Við byrj uð um
nýtt verk efni við skól ann sem
var að rækta græn meti svo
börn in gætu feng ið fjöl breytt-
ari há deg is mat en van inn
var að elda handa þeim hrís-
grjón í hverj um há deg is mat.
Eft ir há degi unn um við við
að kenna ung menn um ensku
eða að reisa strá kofa fyr ir ná-
granna okk ar sem misst höfðu
kof ann sinn í felli byl fyrr á ár-
inu. All ir búa í strákof um, þó
voru svona „venju leg“ hús og
flott hót el inn í mið bæn um,
sem var lít ið stærri en Hafn ar-
gat an. Við bygg ingu þessa strá-
kofa voru not að ir þrír til fimm
nagl ar, allt ann að var bund ið
sam an, við not uð um plast band
en inn fædd ir nota sér staka teg-
und af strá um. Lít il sem eng in
hús gögn var að sjá inni á
þess um heim il um, í mest a lagi
ein staka koll og alltaf er eld að
úti á hlóð um í sand in um. Oft
bjuggu heilu fjöl skyld urn ar
(og jafn vel tvær sam an), sem
Afr íku