Ægir

Árgangur

Ægir - 01.01.2007, Blaðsíða 18

Ægir - 01.01.2007, Blaðsíða 18
18 meðvitaðir um þær hættur sem óneitanlega eru um borð í skipum og bátum, jafnvel þó svo að þeir séu búnir að taka fræðslunámskeið hjá ykkur í Slysavarnaskóla sjómanna? „Jú, ég held raunar að flestir séu vel meðvitaðir um þær hættur sem eru til sjós, en það má orða það svo að menn séu oft að taka óþarfa óhættu. Ég hugsa að margir sjómenn séu tilbúnir að við- urkenna að þeir hafi einhvern tímann stofnað sér í hættu með því að gera eitthvað sem eftir á að hyggja var óraun- hæft að reyna. Það er ekki nóg að menn hugsi bara um sjálfan sig í þessum efnum, heldur ekkert síður um félaga sína til sjós og fjölskyldur í landi. Forvarnarstarfinu lýkur ekki eftir námskeið í Slysa- varnaskóla sjómanna, þvert á móti hefst það þar. Menn verða að halda áfram þessu starfi um borð í skipunum. Ég tek eftir því að þegar áhafnir koma saman á námskeið til okkar fyllast menn eldmóði og eru sammála um að færa hlutina til betri vegar um borð og halda áfram því for- varnastarfi sem þeir tileinka sér á námskeiðum í Slysa- varnaskólanum. En eins og í mörgu öðru fer að fenna í sporin þegar frá líður. Það var því fagnaðarefni þegar sú ákvörðun var tekin að sjó- menn kæmu á fimm ára fresti í öryggisþjálfun. Ég tel að það sé engum til skaða að eyða ákveðnum tíma á ári hverju til að skerpa á öryggismál- unum.” Að halda mönnum við efnið - Koma sjómenn til ykkar á námskeið sem telja sig kunna þetta allt saman og þurfi vart að fara í gegnum slíkt nám- skeið? „Já, þess eru dæmi, en þeim fer ört fækkandi. Fyrir nokkrum dögum var hér maður á námskeiði sem sagði sem svo að hann hafi haldið að hann vissi allt og kynni allt í þessum efnum, en hefði komist að raun um að svo væri alls ekki. Þessi maður hafði verið lengi á sjó, nú síð- ustu árin erlendis, en var hér á námskeiði í fyrsta skipti. Þeir sem koma hingað í end- urmenntun hafa orð á því að hún sé þeim afar mikilvæg, því margt hafi verið fallið í gleymskunnar dá, en ýmislegt rifjist upp fyrir þeim. Þrátt fyrir að haldnar séu æfingar um borð í skipum taka menn aðeins takmarkaðan hluta af öryggismálunum. Að mínu mati hefur skort að menn horfi með gagnrýnum augum á sitt vinnuumhverfi. Á skip- Hilmar Snorrason byrjaði á sjó á fimmt- ánda ári, árið 1972, sem nemi hjá Land- helgisgæslunni. Sumarið eftir hóf hann störf fyrst hjá Ríkisskip, þá háseti á Gullfossi og eftir gagnfræðaskóla háseti á olíuskipinu Kyndli þar til stýrimanna- réttindi náðust. „Síðan þróaðist þetta og ég var í fimmtán ár sem stýrimaður og skipstjóri hjá Skipaútgerð ríkisins. Í eðli mínu er ég því strandferðamaður. Ég hef aðeins einu sinni verið á fiskiskipi og þá sem skipstjóri. Góður vinur minn, Snorri heitinn Snorrason á Dal- vík, keypti togara í Danmörku og fékk mig til þess að sigla honum til Pól- lands. Það er mín eina vera á fiskiskipi. Reyndar á ég ættir að rekja til mikilla fiskimanna, því afi minn var Júlíus Geirmundsson, sem landsþekkt aflaskip á Ísafirði hafa verið nefnd eftir. Ég á því ættir að rekja vestur á firði og tel mig því Vestfirðing. Á sínum tíma hjá Ríkisskip var ég mest á siglingaleiðinni „vestur um land til Húsavíkur”. Það hentaði vel að hafa Vestfirðinginn á þeirri leið! Ég hef alla mína starfsævi verið á sjó og síðan unnið að örygg- ismálum sjómanna. Faðir minn fæddist í Fljótavík á Ströndum og ólst upp á Horni. Þar sigu menn í björg og höfðu þá reglu að síga aldrei nema með hjálm á höfði. Faðir minn var síðar á sjó, háseti á togurum og háseti á skipum hjá Ríkisskip. Árið 1970 tók hann upp þá reglu að hafa hjálm á höfði úti á sjó, sem í þá daga var algjörlega óþekkt á hérlendum skipum og því þótti hann vera meira en lítið skrítinn. En hann hugsaði mikið um öryggismálin og fannst ekki síður ástæða til þess að bera hjálm við störf um borð í skipunum en við bjargsig. Ég ólst því upp við þessa áherslu pabba á öryggismálin og fékk ungur að árum áhuga á þessum málaflokki. Ég byrjaði árið 1978 að nota hjálm um borð í skipi og hef gert það síðan. Eftir að ég varð skipstjóri 27 ára gamall skyldaði ég áhöfnina til að bera hjálm við störf sín um borð, enda ber skip- stjórinn ábyrgðina og það er hans að sjá til þess að hlutirnir séu í lagi. Í dag hygg ég að hjálmaskylda sé ekki vandamál um borð í skipum. Hins vegar hef ég grun um að á mörgum skipum gleymi bæði skipstjórar og vél- stjórar því alltof oft að bera hjálma. Auðvitað gleyma menn sér stundum og það getur komið fyrir alla. Ég gleymi mér stundum og fer hjálmlaus hér út á þilfarið í Sæbjörgu, en áhöfnin mín minnir mig á það og ég sný þá snar- lega við og næ í hjálminn.” Ö R Y G G I S M Á L S J Ó M A N N A Er í eðli mínu strandferðamaður „Forvarnarstarfinu lýkur ekki eftir námskeið í Slysavarnaskóla sjómanna, þvert á móti hefst það þar. Menn verða að halda áfram þessu starfi um borð í skipunum,” segir Hilmar Snorrason. Mynd: Sigurður Bogi Sævarsson. aegirJAN2007.indd 18 2/2/07 9:12:12 AM

x

Ægir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ægir
https://timarit.is/publication/584

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.