Tímarit Máls og menningar - 01.11.1967, Síða 63

Bréf til Skúla og Theodoru, Thoroddserl
En jeg hef hvorki tíma né eirð til að skrifa fleira um tíðina, og því siður
um eilífðina — allt þesskonar, o: þetta svo nefnda andlega, finnst mér standi
og falli með — matvörunni! Með næstu ferð mun jeg senda, ef tóri, „Jón
Arason“, eins vel yfirlesinn og kostur er. Pappír og prentun á kvæðum M. J.
Bjarnasonar líkar mér vel — einasta verð jeg að áskilja þrjá prófarkalestra
á hverri örk.
Með innilegri kveðju og ósk miklu betri sumartíðar en áhorfist, yður og
frændkonu minni með ykkar hóp — item öllum Vestfjörðum, þessu kæra
hákarla- og harðinda, eldgamla fítonsanda-föðurlandi —
er jeg yðar skuldbundinn vin
Matth. J ochumsson
27. maí [1899]
Háttvirti vinur!
Jeg sendi yður þá — samkvæmt umtali okkar leik minn „Jón Arason“,
og til tryggingar hef jeg skrifað hann allan upp (með smábreytingum) síðan
við töluðum saman. Mér er ant um leikinn og vildi gjarnan lifa þangað til
jeg sæi hann kominn undanAiunda og manna fótum. Tel jeg það höfðingskap
af yður — hreinan höfðingsskap að prenta hann og borga mér 200 kr., sem
jeg eptir kringumstæðum er vel ánægður með. Svarið frá Sigga mínum Krist.
fekk jeg nokkrum dögum eptir að þér fóruð hjá. Kveðst hann alls ekkert
kaupa og alls ekkert prenta og — alls ekkert selja af nokkrum sköpuðum
hlut, og megi jeg fara til ... (var meiningin) með Arason og öll önnur and-
leg jóð, hvert heldur hoppað hafi út úr haus mínum hlægjandi eða séu alin
með hryggilegum harmkvælum! This was the bearing of our head-publisher’s
magnanimous Ietter! Nú, honum er víst vorkunn: alþýðan kaupir svo að
segja ekkert, hún er á húsgangsþröminni með alla hluti, og aldrei frá því
jeg fekk vit var þjóð vor meir á rassinum. Svo er þeirra maskepí í Reykjavík
með bókabéfusar-einokun sína, einkum það, að liggja lon og don með bækur
og selja eingöngu fyrir peninga, öldungis vitlaust. Maður í Winnipeg (prent-
ari 01. Þorgeirsson) lofar mér gulli og grænum skógum ef jeg sendi honum
eitthvað valið til að prenta, vill „starta“ öll ósköp af literary stuff í magazíni.
Jeg sinni því ekki að svo komnu, enda fer nú að stirðna, hrörna, eldast,
örverpast. Klemenz heldur þingið í sumar mundi losa mig við embættið og
slá í mig c. 2000 kr. árlega, en jeg þori ekkert að segja og litla von að hafa
um það (í þessu ári, líka); en mjög æskileg breyting væri það, því við að
verða frjáls og lausbeizlaður það sem eptir kann að vera yrði mér — með
269