Morgunblaðið - 02.12.2014, Side 19

19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 2014
Rómantík Þessi skötuhjú létu snjókomuna í gær ekki hafa nein áhrif á sig þar sem þau gengu saman hönd í hönd í miðbæ Reykjavíkur, enda gaman úti ef fólk er klætt eftir veðri.
Golli
Þann 29. nóvember
sl. stóð Siðmennt –
Félag siðrænna húm-
anista á Íslandi, fyrir
málþingi um íslam. Í
auglýsingu um mál-
þingið var markmið
þess sagt vera að
hvetja til „málefna-
legrar og gagnrýnnar
umræðu“ um íslam á
Íslandi. Fyrstur á
mælendaskrá var Sigurður Hólm
Gunnarsson, stjórnarmaður í Sið-
mennt. Í kjölfarið tóku til máls
Ibrahim Sverrir Agnarsson, for-
maður Félags músl-
ima á Íslandi, Guðrún
Margrét Gunn-
arsdóttir, mannfræð-
ingur, og Helgi Hrafn
Gunnarsson, alþing-
ismaður. Þegar frum-
mælendur höfðu lokið
máli sínu bauð fund-
arstjóri gestum að
beina spurningum til
frummælenda. Ég
þáði boðið og beindi
þeirri spurningu til
Ibrahims Sverris
hvort Félag múslima á Íslandi
hygðist svara opnu bréfi sem ég
hafði ritað félaginu og fengið birt í
Morgunblaðinu 18. nóvember sl.
Svar Ibrahim Sverris var kalt og
heiftúðlegt: „Nei, þú ert fordóma-
fullur idjót!“ Kurr fór um salinn,
enda gestir málþingsins slegnir yfir
ummælunum, að minnsta kosti
sumir þeirra.
Dæmi nú hver fyrir sig.
Í bréfinu benti ég meðal annars
á að Salmann Tamimi, fyrrverandi
formaður Félags múslima á Íslandi,
hefði varað við afleiðingum þess, ef
fé til að byggja mosku yrði sótt til
útlanda. Í þessu sambandi vísaði ég
til þess að í viðtali 8. október 2010
hefði hann sagt að það kæmi aldrei
til greina að félagið þægi fé frá út-
löndum við uppbyggingu mosk-
unnar. Þetta hefði hann rökstutt
með vísan til þess að moska yrði
„að vera gerð á íslenskum for-
sendum. Um leið og maður missir
sjónar á því hvaðan fjármagnið fyr-
ir henni kemur eða afhendir stjórn-
artaumana einhverjum aðilum úti í
heimi missir maður tökin á því sem
skeður í framhaldinu“. Þessi um-
mæli hefði Salmann Tamimi látið
falla áður en Reykjavíkurborg út-
hlutaði félaginu lóð til að reisa á
mosku 19. september 2013. Strax í
kjölfar lóðarúthlutunarinnar hefði
Ibrahim Sverrir Agnarsson, núver-
andi formaður félagsins, hins vegar
lýst því yfir að fjár til moskunnar
yrði aflað í útlöndum. Í viðtali 24.
október 2013 hefði hann meðal ann-
ars upplýst að félagið hygðist falast
eftir fé í Kúveit og Sameinuðu ar-
abísku furstadæmunum.
Dæmi nú hver fyrir sig hvort
það séu fordómar að spyrja hvað
skýri þessa skyndilegu stefnubreyt-
ingu félagsins sem fyrst var kunn-
gjörð í kjölfar lóðarúthlutunar-
innar.
Eftir Gústaf Adolf
Níelsson »Kurr fór um salinn,
enda gestir mál-
þingsins slegnir yfir
ummælunum, að
minnsta kosti sumir
þeirra.
Gústaf Níelsson
Höfundur er sagnfræðingur.
Fordómafullur idjót
Fyrirvaralaust og
skýringalaust er löngu
látinn forystumaður
dreginn inn í deilur nú-
tíðar í grein í Morgun-
blaðinu laugardaginn
29. nóvember sl. Þar er
án nokkurra skýringa
vikið að Jónasi Jónssyni
kennslumálaráðherra
og umdeildum ákvörð-
unum sem hann tók á
árinu 1928 og snertu
skólamál, þar á meðal Mennta-
skólann í Reykjavík. Með þessu er
gefið í skyn að Jónas hafi verið
fjandmaður skólans og reyndar allr-
ar fræðslu og menntunar í landinu.
Ekkert er fjær sanni. Og það er
óskemmtilegt þegar
menn grípa til mál-
flutnings af þessu
tagi, löngu eftir að
málsaðiljar eru horfn-
ir af sviðinu. Þá
treysta menn því að
allir hafi gleymt atvik-
inu og forsendum
þess, skoðunum, hags-
munum og tilgangi
þeirra sem hlut áttu
að máli. Það er létt
verk að sverta minn-
ingu manna með þess-
um hætti.
Skoðanir og athafnir Jónasar
Jónssonar frá Hriflu á ráðherrastóli
voru umdeildar og umdeilanlegar.
Jónas varð uppáhalds-óvinur Sjálf-
stæðisflokksins, m.a. vegna þess að
vitað var að allmargir framsóknar-
menn voru honum andvígir. Það
kom betur í ljós síðar þegar gengið
var fram hjá Jónasi árið 1934, að-
eins 48 ára gömlum. Jónas var flest-
um vinsælli meðal almennra stuðn-
ingsmanna Framsóknarflokksins,
en staða hans var tæp í þingliðinu.
Þar réðu þeir mágarnir Tryggvi for-
sætisráðherra og Ásgeir forseti Al-
þingis. Það gat því verið árangurs-
ríkt að berja á Jónasi, og hann var
vígreifur maður og harður í horn að
taka.
Framfarahugur Jónasar í
menntamálum var hrífandi og hug-
myndir hans stórmerkar. Þær eru
enn í gildi þótt aðstæður séu ger-
breyttar. Honum fannst m.a. á þeim
tíma alvarleg slagsíða í íslenskum
fræðslumálum og að fámenn yf-
irstétt í Reykjavík sæti þar að öllu
og beitti Menntaskólanum fyrir sig.
Erfitt er að andmæla þessu með
öllu og ekki var Jónas einn um þessi
sjónarmið. En Jónas gekk hart fram
gegn forréttindaöflum samfélagsins
og hlaut að launum illmæli margra
menntamanna. Hann egndi þá upp
gegn sér líka.
Enginn maður hefur verið
skammaður og rægður í íslenskri
sögu eins og Jónas Jónsson. Sann-
leikurinn er sá að andstæðingar
hans í stéttum lækna, lögmanna, at-
vinnurekenda og kaupmanna – og á
hinn bóginn úr hópi sósíalista – hafa
haft betur í mótun sögunnar eftir á.
En það er leitt til þess að vita að
enn sé klifað á haldlausum for-
dómum og úreltu forréttindastagli
og nafn Jónasar dregið inn í alls
óskyld mál, minningu hans til
ófrægingar.
Menntaskólinn í Reykjavík þarf
ekki á þessum rangfærslum að
halda. Við sem erum í hópi nemenda
og kennara og hollvinir Mennta-
skólans eigum að afþakka þetta.
Eftir Jón Sigurðsson »Menntaskólinn í
Reykjavík þarf ekki
á rangfærslum að halda.
Við sem erum í hópi
nemenda og kennara og
hollvinir eigum að af-
þakka þetta.
Jón Sigurðsson
Höf. er fv. rektor á Bifröst.
Hriflu-Jónas og Menntaskólinn