Ský - 01.08.2007, Síða 15

ský 15
Átök og ástir
Þessi lífsreynsla og veganestið frá fjölskyldunni heima í
Borgarfirði eystri urðu til þess að til varð „ný“ Birna Þórðardóttir
um átján ára aldurinn. Víetnamstríðið og mótmælin gegn
því um þetta leyti ráku svo smiðshöggið á unga róttæka
baráttukonu sem kom til Reykjavíkur eftir stúdentspróf og
hóf nám í sagnfræði við Háskóla Íslands, gekk í Fylkinguna
og varð þekktur mótmælandi. Þær vinkonurnar, hún og
Róska myndlistar- og kvikmyndagerðarmaður, gripu til dæmis
hljóðnemann á virðulegri samkomu til heiðurs Halldóri Laxness
í Háskólabíói og messuðu yfir gestum, hún lenti í átökum við
lögreglumenn við mótmælaaðgerðir í miðborginni og átti
að hafa sparkað í punginn á einum þeirra. Um síðastnefnda
atvikið segir hún: „Ég var bara lamin í hausinn með fánastöng.
Síðan hef ég aldrei getað tekið þátt í fegurðarsamkeppni!“ Hún
hlær og sýnir mér ör í hársverðinum. „Ég veit ekki hvort ég
sparkaði í þennan lögregluþjón. Þetta var slæmt högg og ég var
dregin eftir götunni og lá þar og þurfti að verja mig fyrir öllum
átroðningnum. Sjónvarpið og ljósmyndarar voru á staðnum og
það birtust myndir af mér alblóðugri. Það þótti ekki gott fyrir
lögregluna og sjálfsagt fannst þeim nauðsynlegt að réttlæta
harðneskjuna með einhverjum hætti, eins og þessu meinta
pungsparki. Hafi ég sparkað í manninn var það ekki meðvitað
eða miðað, heldur einskær sjálfsvörn. Í rauninni var ég þarna
barin út úr venjulegu íslensku samfélagi og hef ekki verið litin
réttum augum allt fram á þennan dag. Orð Guðmundar Andra
Thorssonar, sem þú vitnaðir til, eru vonandi til marks um að
sú afstaða sé núna loksins að hverfa. Fyrir mér merkja þau: Við
elskum þig eins og þú ert. Það þykir mér afar vænt um.“
Væri rétt að lýsa þeirri Birnu sem þarna var að mótast sem
anarkískum bóhem? „Já, að mörgu leyti. Og ætli ég gæti ekki
flokkast þannig enn í dag. Ég fer mínar leiðir og hugsa lítt
hvað umhverfinu finnst um þær, þótt maður hafi auðvitað sín
mörk. Orðið „bóhem“ vísar oft til fólks sem lætur hverjum
degi nægja sína þjáningu. Þannig bóhem er ég ekki. Mitt
líf er skipulagt þótt það geti virkað kaótískt á köflum. Ég er
húseigandi, borga mína skatta og skyldur, þoli ekki að skulda
neinum neitt. En ég er lífsnautnamanneskja. Til þess eru
lífsnautnirnar að njóta þeirra.“
Og hverjar eru þær helstu?
„Elda mat og borða mat, drekka léttvín og njóta góðs
félagsskapar.“
Það liggur fyrir að þú áttir í ástarsambandi við Alfreð Flóka
listmálara og gekkst í hjónaband með Guðmundi Ingólfssyni
píanósnillingi. Báðir þessir menn voru miklir kúnstnerar
og lífskúnstnerar, einsog bóhemar og drabbarar eru gjarnan
nefndir. Ertu veik fyrir slíkum manngerðum?
„Ég veit það ekki. Stundum er sagt að líkur sæki líkan heim.
En mér er líka nauðsynlegur ákveðinn stöðugleiki sem ég þarf
að búa til sjálf. Líklega heillast ég af fólki sem þorir að vera það
sjálft og tekur afleiðingunum af því, en einnig fólki sem gefur
mér. Guðmundur Ingólfsson gaf mér óendanlega mikið, með
músík sinni og með því að vera sá indælis, öndvegis maður sem
hann var. Sama átti við um Flóka á sínum tíma. Þeir voru báðir
Birna Þórðar
Í gleðigöngunni 2007.
M
yn
d:
V
ilh
el
m
G
un
na
rs
so
n.