Ský - 01.08.2007, Blaðsíða 17

ský 17
tilviljun. Þá skrifaði ég örljóð í staðinn fyrir minningargrein um Jón
Gunnar Árnason listmálara og vin minn, síðan um Nínu Björk og
Rósku. Ég átti auðveldara með að tjá tilfinningar mínar í svo knöppu
formi. Annað sem ýtti mér í þessa átt var reiði mín í garð manns sem
ég var ástfangin af og hann endurgalt ekki með þeim hætti sem mér
hæfði. Þá orti ég til hans áhrínsorð sem eru reyndar í ljóðabókinni.
Ég sá að þetta var upplagt og hélt áfram að skrifa.“
Bitu áhrínsorðin á manninum?
„Að sjálfsögðu! Hann á ekki að geta gagnast nokkurri annarri
konu! Og svo mun verða.“
Hún segist vera ánægð með sum ljóðanna, önnur síður. „En það
var fyndið, að bókin fékk umsögn í einum fjölmiðli en hún fjallaði
ekki um bókina heldur mig. Ég kalla mig ekki skáld. Það er of stórt
orð. Ég skrifa einkum smámyndir af einhverju sem ég sé eða heyri.“
Er hún alltaf lífs- og baráttuglöð. Aldrei döpur og vonlaus?
„Jú. Ég er nú bara manneskja. Þetta gerist einkum þegar ég hef
farið fram úr sjálfri mér. Hef sogið mig upp til agna. En ég hleyp
ekkert út um borg og bí þegar ég er döpur. Þá er maður heima og
heldur sig til hlés. Ég fletti þá gjarnan upp í Sigfúsi Daðasyni eða
hlusta á upplyftandi tónlist.“
Hvernig finnst þér að eldast?
„Fínt. Það eina sem fer í taugarnar á mér er að ég get ekki unnið
í jafnlöngum törnum og áður. Í vor hafði ég unnið í sjötíu tíma
samfleytt og var alveg búin!“
Gerirðu eitthvað til að vinna gegn aldrinum? Ferð í líkamsrækt,
lifir heilbrigðara lífi?
„Í mörg ár hef ég farið tvisvar í viku í Kramhúsið. Þar er minn
heilsubrunnur. Svo geng ég mjög mikið, eðli málsins samkvæmt. Og
ég á hund sem þarf sína hreyfingu, ekki síður en ég.“
Hugsarðu nokkurn tíma um dauðann?
„Ekki nema sem eðlilega endastöð sem nálgast með aldrinum.
Það eina sem mér finnst leiðinlegt er að geta ekki verið viðstödd eigin
útför. Ekki síst erfidrykkjuna, því ég er svo veisluglöð.“
Ertu viss um að þú getir ekki verið viðstödd?
„Já. Ég er ekki svo heimtufrek.“
Ef þú værir núna ung stelpa í Borgarfirði eystri, heldurðu að þú
myndir vilja verja lífinu með öðrum hætti en þú hefur gert?
„Ja, ég færi ekki seinna að heiman, ég myndi flýta mér meira í
gegnum skólakerfið og reyna að nýta þann tíma betur til að læra það
sem ég hef áhuga á að læra. Mér finnst til dæmis hundfúlt að hafa
ekki lært grísku á sínum tíma.“
En núna er hún að fara að læra ítölsku. Draumar Birnu
Þórðardóttur geta því ræst. Hún sér um það sjálf og bíður ekki eftir
fyrirgreiðslu, „heil og drenglynd og sjálfstæð,“ eins og góður vinur
hennar lýsir henni. sky,
Birna Þórðar