Ský - 01.08.2007, Blaðsíða 32

Oft er sagt að glæpir borgi sig ekki og líklega er það rétt þótt stundum telji venjulegt fólk sig sjá merki um hið gagnstæða. Hvort sem er rétt, þá laðar þessi starfsgrein
að sér menn og konur sem eru annaðhvort ákaflega illa gefin eða
með eindæmum seinheppin og sér þess oftlega stað í störfum þeirra
og tiltækjum. Vera kann að starfið dragi einkum til sín þá sem
stríða við bresti á greind eða dómgreind.
Á hverju ári berast lögreglunni í Reykjavík nokkrar starfsumsóknir
frá afbrotamönnum með langan feril sem láta fylgja með umsókn
sinni hástemmdar yfirlýsingar um að nú hafi þeir snúið við blaðinu
og séu með hreinan skjöld. Dæmi eru um að slíkum umsóknum
hafi fylgt vottorð frá starfandi trúarsöfnuðum þar sem staðfest er að
viðkomandi hafi fundið hinn rétta fótstig í lífinu og sé endanlega
snúinn frá villu síns vegar.
Einn umsækjandi rökstuddi umsókn sína þannig að hann kvaðst
í raun vera vanur lögreglustörfum þótt frá öðrum sjónarhóli væri
og taldi öruggt að reynsla af löngum afbrotaferli kæmi honum að
góðu haldi við lögreglustörf.
Venjulegu fólki til hughreystingar skal það upplýst að lögreglan
heldur enn fast við það skilyrði að væntanlegir lögreglumenn skuli
hafa hreina sakaskrá og í því samhengi fyrnast afbrot aldrei.
Þær sögur sem hér fara á eftir eru hafðar eftir þessum
viðmælendum eins og þær varðveitast í munnlegri geymd manna
á meðal.
Texti: Páll Ásgeir Ásgeirsson
Mynd: Geir Ólafsson
sögur af seinheppnum afbrotamönnum eru óteljandi og greinarhöfundur drakk kaffi með manni
sem hefur verið í lögreglunni frá 1968 til þessa dags og ræddi ennfremur við gamalvanan
blaðamann sem sinnti lögreglufréttum árum saman.
32 ský
seinheppnir
Glæpamenn