Allt um íþróttir - 01.02.1951, Blaðsíða 18

loknu gerðist hann prófessor í
stærðfræði við sama háskóla og
var það til dauðadags, 13. marz
1879.
Strax á námsárum sínum tók
Anderssen að tefla, en tók hægum
framförum og kvað heldur lítið að
honum. Sigur hans í mótinu í Lon-
don kom því eins og þruma úr heið-
skíru lofti. Með því móti var flett
nýju blaði í sögu skáklistarinnar,
alþjóðlegu skákmótin hafa haft
ómetanlega þýðingu fyrir út-
breiðslu og þróun skáklistarinnar
síðustu öldina. Aldarafmælis þessa
merka áfanga verður minnzt eftir
nokkra mánuði með stóru skák-
móti í Bretlandi.
Það hefir verið sagt um Anders-
sen, að hann hafi haft rómantíska
ást á kombínasjónum, svo ríka, að
þó oft hafi einföld vinningsleið
eða einn leikur nægt til að gera
út um skák, hafi hann heldur kos-
ið að gera út um hana með glæsi-
legri kombínasjón með nokkrum
fómum og klykkt út með óverjandi
máthótun. Að sjálfsögðu er hverj-
um og einum í sjálfsvald sett, á
hvem hátt hann sigrar, en þessi
háttur Anderssens hefur sætt
nokkurri gagnrýni af eftirkom-
endum hans. Hún skerðir þó á eng-
an hátt glæsileikann á skákum
Anderssens, þær hafa ekki misst
ljómann og em og verða perlur í
heimi skáklistarinnar.
Á síðari árum hneigðist Anders-
sen frá hinum opna árásarstíl og
tók að gefa stöðunni meiri gaum
(positions-stíll), og em það án efa
áhrif frá hinum bandaríska ofjarl
hans, Paul Murphy, sem sigraði
hann í einvígi 1858.
Á dögum Anderssens var lítið
um stór skák mót, en auk sigurs
síns í London 1851, bar hann einn-
ig sigur úr býtum á skákmótinu
í London 1862 og Baden-Baden
1870.
Árið 1866 tapaði hann fyrir Wil-
helm Steinitz í einvígi (8:6).
Hér kemur ein af skákum An-
dersesns, tefld 1862.
Hv.: Rosanes Sv.: Anderssen
1. e2—e4 e7—e5
2. f2—f4 d7—d5
3. e4Xd5 e5—e4
4. Bfl—b5t
Leikið í anda þessara tíma, er að-
eins var hugsað um mátárásir og
að reyna að vinna sem mes't af
mönnum af andstæðingnum, alveg
án þess að hugleiða og meta hvort
staðan væri trygg. Nú er alkunna,
að baráttan í byrjuninni stendur
um yfirráð miðborðsins og því
mundi nú leikið d2—d3 til að eyða
peðinu á e4. í samræmi við stíl
sinnar samtíðar reynir Rosanes að
skapa sér sterkari peðastöðu án
þess að sinna útspili manna sinna
og uppbyggingu taflsins.
4....... c7—c6
5. d5Xc6 Rb8Xc6
Á þessum árum var oftast leikið
bXc.
6. Rbl—c3 Rg8—f6
7. Ddl—e2
Hvítur hefði fremur átt að leika
d-peðinu og koma mönnum sínum
út, en í stað þess reynir hann að
vinna annað peð, e-peðið. Svartur
52
IÞRÓTTIR