Dagrenning - 01.10.1950, Side 3

DAGRENNING
5. TOLUBLAÐ
5. ÁRGANGUR
REYKJAVÍK
OKTÓBER 1950
Ritstjóri: JÓNAS GUÐMUNDSSON, Reynimel 28, Reykjavík. Sími 1196.
1 Matteusarguðspjalli standa hessi orð:
„Og Jesús fór um allar borgirnar og þorpin, kenndi í samkunduhús-
um þeirra og prédikaði fagnaðarboðskapinn um ríkið og læknaði hvers-
konar sjúkdóma og krankleika, En er hann sá mannfjöldann, kenndi hann
í brjósti um þá, því að þeir voru hrjáðir og tvístraðir, eins og sauðir, er
engan hirðir hafa.“
Með þessum orðum er lýst ástandi mannanna á Krists dögum. En
| hvernig er það nú á vorum dögum, nú á öld hinnar miklu þekkingar?
| Aldrei hefur mannkynið verið eins hjálparvana, vonsvikið og tvístrað
eins og nú í dag. Aldrei hefur það átt meira af veraldlegum gæðum og
aldrei minna af sönnum andans auði en einmitt nú í dag. Berið saman
skáld og vísindamenn nútímans — spekinga nútímans — við spekinga
fornaldarinnar. Enginn samjöfnuður getur þar komið til greina. Stolt
vorrar aldar eru efnisvísindin, sem nú hafa náð því hámarki, að oss
mun takast að sprengja hnöttinn, sem oss hefur verið gefinn til að búa á,
og tortíma öllu mannkyni, á örfáum dögum eða vikum. Vér höfum horfið
af leið andans inn á leið efnisins og nú erum vér að uppskera eins og
vér höfum sáð. Lítið á umkomuleysi þjóðarleiðtoganna þar sem þeir
safnast saman til þess að ráða fram úr vandamálum þjóða sinna! Þar
er hver höndin upp á móti annari og ekkert samkomulag fæst um neitt,
sem máli skiptir. Getur nokkur hjörð orðið tvístraðri en mannkynið er
I nú í dag? Og hversvegna er það svona tvístrað og sjálfu sér sundurþykkt?
! Svarið er: Það vantar leiðtoga — andlegan leiðtoga, sem vísað getur veg-
inn inn á land sannleikans. Enginn er fær um að veita þá forustu nema
Jesús Kristur. Margir telja að hann sé nú þegar kominn til jarðarinnar
aftur til þess að „endurreisa ríkið handa ísrael“. Engan þarf að furða
þótt hann enn sé öllum þorra manna ósýnilegur. Hann var það einnig þá
fjörutíu daga, sem hann dvaldi hér eftir upprisu sína. Enginn annar er
fær um að safna saman hinni tvístruðu hjörð, og einskis annars kalli
mun hún hlýða.
J. G.
DAGRENNING 1