Morgunblaðið - 02.01.2015, Síða 26

Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2015
Tilboðin eru
fjölbreytt
Utanlandsferðir
Borgarferðir
Sólarlandaferðir
Skíðaferðir
Ævintýraferðir
Veitingahús
Bíó
Leikhús
Húsgögn
Snjallsímar
MOGGAKLÚBBURINN
– MEIRA FYRIR ÁSKRIFENDUR
Guð er ekki einhver
refsivöndur eins og
sumir halda og vilja
meina. Í honum er ein-
mitt fólgin lausn, hin
varanlega lausn sem
mannkynið þráir og er
alltaf að leita eftir. Hjá
honum og fyrir hann
er það líf sem við vor-
um sköpuð til.
Við erum að tala um höfund lífsins,
sem síðan sendi okkur son sinn til
þess að frelsa okkur og fullkomna
áætlun sína.
Hvað með þessi boðorð?
En hvað þá með þessi boðorð sem
enginn virðist skilja og því síður geta
farið eftir? Eru þau ekki bara til að
bregða fyrir okkur fæti og gera lífið
leiðinlegra? Eru þau ekki frá ein-
hverjum ströngum, refsandi hefni-
gjörnum Guði sem vill sýna okkur
fram á hvað við erum smá og ófull-
komin? Aldeilis ekki. Hann sendi okk-
ur þau af því að við erum börnin hans.
Hefurðu áttað þig á því? Vegna þess
að hann ber umhyggju fyrir okkur, vill
okkur vel, elskar okkur út af lífinu.
Erum við ekki leiðbeinendur
barnanna okkar?
Setjum við börnunum okkar ekki
leiðbeinandi reglur svo þeim farnist vel
í samskiptum? Fylgjum við þeim ekki í
skólann fyrstu dagana? Ekki hendum
við þeim bara út og segjum: Svona,
komdu þér í skólann krakki, sama
hvernig þú ferð að því, reyndu að finna
hann, og ef þú ert heppinn þá kemstu
kannski einhvern tíma aftur heim.
Við kennum börnunum okkar að
fara yfir götu, líta til hægri og vinstri
og hvernig sé farsælast að fara að
samkvæmt reynslu áranna, þótt vissu-
lega sé ekkert öruggt. Við brýnum
fyrir þeim að fara ekki upp í bíl með
ókunnugum, einhverjum sem vill gefa
þeim sælgæti og bjóða þeim í bíltúr.
Við kennum þeim að bíða í röð, ryðjast
ekki fram fyrir. Brjóta ekki rúður,
rispa ekki bíla og hrinda ekki gömu
fólki. Við sendum þau ekki út í búð og
segjum þeim að fanga sem mest af
vörum hvernig sem þau fara að því af
því okkur vanti þær. Við kennum þeim
að þau megi ekki taka hluti, sem
náungi þeirra á, án samþykkis. Er það
ekki annars?
Varla er það vegna
þess að við viljum bregða
fæti fyrir þau. Nei, það er
að sjálfsögðu vegna þess
að við elskum þau. Við
kennum þeim leikreglur
samfélagsins og viðtekna
og viðurkennda manna-
siði svo þau hreinlega
verði tekin gild í sam-
félaginu og plumi sig á
sem bestan hátt.
Flest siðuð þjóðfélög
taka mið af þessum boð-
orðum og byggja lög sín og reglur á
þeim, a.m.k. í stærstum dráttum.
Við erum fyrirmyndir
Við erum fyrirmyndir barnanna
okkar. Hvort sem okkur líkar það
betur eða verr. Það sem við aðhöf-
umst, segjum og gerum, hefur ákveð-
in áhrif sem skila sér með einhverjum
hætti og geta haft mótandi áhrif á
jafnvel komandi kynslóðir. Hafið þið
velt því fyrir ykkur?
Við erum svo langt í frá að vera
fullkomin, kannski sem betur fer. En
fyrir hvað viljum við standa og láta
minnast okkar? Hvaða áhrif viljum
við hafa á afkomendur okkar? Hvað
viljum við í rauninni skilja eftir okkur
þegar við hverfum héðan?
Miðlum arfinum
Ert þú foreldrið, afinn eða amman
sem veist allt best? Ert með stöðugar
aðfinnslur eða kröfur og bara óþægi-
lega nærveru. Eða ert þú foreldrið, af-
inn eða amman sem gefur þér tíma til
að leika við barnið þitt eða barnabarn?
Talar við það, hlustar á það, sýnir því
skilning, ýtir undir áhuga þess og
styrkleika, á þeirra forsendum? For-
eldrið sem biður fyrir og með barninu
þínu, í mannlegum vanmætti og auð-
mýkt?
Kærleikann þarf að
þiggja og rækta
Jesús Kristur, okkar besti vinur og
bróðir, frelsari og eilífi lífgjafi, gaf
okkur nýtt boðorð: Elskið hvert ann-
að. Eins og ég hef elskað ykkur, skul-
uð þið líka elska hvert annað. Á því
munu allir sjá að þið eruð mínir læri-
sveinar ef þið berið elsku hvert til
annars. Jesús Kristur er nefnilega
ekki einhver hefnigjarn refsivöndur
sem stöðugt er með fingurinn á lofti.
Þvert á móti býður hann okkur opinn
faðminn, án skilyrða.
Kærleikann þarf að þiggja, rækta
með sér og síðan gefa áfram. Boðorð
Krists kemur innan frá. Frá hjartanu
og berst frá hjarta til hjarta. Það er
ekki skilti sem stillt er upp fyrir
framan okkur eða upp á háum hól.
Leitumst við að elska, miðla kær-
leikanum og sjá með hjartanu.
Friðar- og kærleikskveðja með
blessunaróskum. Lifi lífið!
Eftir Sigurbjörn
Þorkelsson
» Jesús Kristur er
nefnilega ekki ein-
hver hefnigjarn refsi-
vöndur sem er stöðugt
með fingurinn á lofti
heldur býður hann okk-
ur opinn faðminn án
skilyrða.
Sigurbjörn Þorkelsson
Höfundur er rithöfundur og áhuga-
maður um lífið.
Hefnigjarn
refsivöndur með
fingurinn á lofti?
200 ára afmæli
Biblíufélagsins
Um það leyti sem
móðuharðindin gengu
yfir Ísland, 1783-
1785, ólst lítil stúlka,
María Jones að nafni,
upp á fátæku heimili
í Wales í Bretlandi.
Um leið og hún lærði
að lesa vaknaði hjá
henni löngun til að
lesa Biblíuna. For-
eldrar hennar höfðu
ekki fjármuni til að
kaupa handa henni Biblíu en
María litla vann sér inn aura með
ýmsum snúningum og þrátt fyrir
margar hindranir kom að því að
hún taldi sig eiga það gildan sjóð
að hann nægði fyrir Biblíu. Eng-
inn í þorpinu átti Biblíu svo að
María litla þurfti að ferðast langa
leið, yfir í annað hérað, til að hitta
fyrir prest sem átti Biblíu. En
presturinn hafði lofað öðrum ein-
takinu sem hann átti aukalega af
Biblíunni og auk þess nægði það fé
sem María hafði safnað alls ekki
fyrir andvirði Biblíunnar. Þegar
presturinn sá vonbrigði Maríu gaf
hann henni Biblíuna og mikið var
hún glöð þegar hún gekk heim
með nýfengnu Biblí-
una sína undir hend-
inni.
En sagan er ekki
öll. Presturinn hafði
orðið fyrir miklum
áhrifum af þessu litla
atviki og hann fór á
fund í nýlega stofnuðu
Smáritafélagi í Lond-
on og sagði fund-
arfólki frá þessari
stúlku í Wales og hafði
á orði, hvort ekki væri
hægt að finna einhver
úrræði fyrir fátækt
fólk, svo að það gæti eignast Bibl-
íu. Fundarmenn brugðust vel við
og sögðu: „Hvers vegna stuðlum
við ekki að útbreiðslu Biblíunnar
handa öllum í Wales? Eða handa
allri þjóðinni, eða bara handa öll-
um í heiminum?“
Með stofnun Hins breska og er-
lenda Biblíufélags árið 1804 urðu
straumhvörf í útbreiðslu Biblíunn-
ar, þau mestu sem orðið höfðu síð-
an Biblíuvakning siðbótarinnar
Eftir Ragnhildi
Ásgeirsdóttur
» Biblían hefur algjöra
sérstöðu í heimi bók-
menntanna.
Ragnhildur
Ásgeirsdóttir
20. febrúar fær heppinn
áskrifandi Morgunblaðsins
Volkswagen e-Golf.
„Sjaldan fellur eplið
langt frá eikinni,“ seg-
ir forn málsháttur sem
misvel upplýst fólk
skilur jafnan þannig að
börn beri ævinlega
keim af foreldrum sín-
um, þótt líffræðilegar
staðreyndir komi
hvergi nærri sjálfu
orðtakinu. „Fjórðungi
bregður til föður,
fjórðungi bregður til móður, fjórð-
ungi bregður til fósturs og fjórðungi
bregður til nafns,“ segir í Njálu og
mér er nær að halda að þessi tvö
orðtök komist ansi nærri kjarna
sannleikans um hverja manneskju.
Enn nær honum gæti verið þriðja
orðtækið: „Í föðurlandinu skiptir
móðurmálið meginmáli.“ Er það þá
nokkur furða að flest okkar séu
femínistar?
Einhver augljósustu „sönnunar-
gögn“ þessa þriðja orðskviðar fyr-
irfinnast innan vébanda Rík-
isútvarpsins. Sigurlaug
Margrét Jónasdóttir
ofurútvarpskona í
þriðja ættlið er eitt
skýrasta dæmið, þótt
Vera Illugadóttir, Jök-
ulssonar útvarpsmanns
til áratuga, standi
henni fyllilega á sporði
upplestrarlega séð
a.m.k. Hvernig skýra á
snilld Unu Margrétar
Jónsdóttur, Löru Kol-
brúnar Eddudóttur,
Svanhildar Jak-
obsdóttur, Arnhildar Hálfdán-
ardóttur og margra fleiri frábærra
kvenna í útvarpinu, verður að bíða
Eftir Pál Pálmar
Daníelsson
»Enda er enn allt á
reiki með uppgjör
sjálfs útvarpsgjaldsins
(skattsins) sem ég vona
þó að flestir greiði með
glöðu geði, þrátt fyrir
allt.
Páll Pálmar Daníelsson
Útvarpskonurnar
lengi lifi rétt eins og
Ríkisútvarpið Rás 1