Morgunblaðið - 02.01.2015, Blaðsíða 29

Hún var óþrjótandi uppspretta
sagna og sögu. Gat tímunum sam-
an skemmt okkur með ævintýr-
um, íslenskum sem erlendum. Þá
var enginn betur til þess fallinn en
amma að hjúkra veikum dóttur-
sonum þegar þeir fengu flensu.
Amma átti sína uppáhaldsrit-
höfunda og lagði fæð á aðra.
Selma Lagerlöf var í sérstöku
uppáhaldi hjá henni, en hún hafði
vit á því að halda henni ekki að
okkur fyrr en við höfðum aldur og
þroska til að meta hana. Hins veg-
ar lærðum við snemma að það
skilaði ekki árangri að ræða mikið
um Astrid Lindgren við hana
ömmu. Hún gat farið í fýlu ef Emil
í Kattholti bar á góma.
Amma missti aldrei móðinn
andlega þótt Elli kerling læsti
smám saman klónum í líkama
hennar. Hún hafði endalausan
áhuga á afkomendum sínum og
þegar hún sá fyrstu sónarmynd-
ina af væntanlegu barnabarna-
barni í Ameríku sagði hún „en
hvað hún er sæt“. Amma vissi
löngu á undan foreldrunum að lítil
stúlka væri á leiðinni. Þegar hún
sá svo fyrstu ljósmyndirnar af
Önnubelle birti yfir henni. Ósk-
andi hefði verið að henni hefði enst
líf til að hitta þennan nýjasta af-
komanda, en við treystum því að
hún fylgist vel með henni þaðan
sem hún er nú. Við þökkum fyrir
tímann sem amma gaf okkur
ómælt af og fyrir allar góðu stund-
irnar sem við áttum með henni.
Bjarni og Ragnar.
Í huga okkar var amma Kristín
engum lík. Við vorum svo heppnar
sem litlar stelpur að fá að njóta
stórkostlegra samverustunda með
henni. Þá tókst henni oft á hug-
myndaríkan, ljúfan og áreynslu-
lausan hátt að sveipa hversdags-
leikann ævintýraljóma og kenna
manni svo margt um leið.
Mestu ævintýrin urðu þegar
maður var einn með ömmu og
engir aðrir fullorðnir nærri. Þá
fékk maður best að njóta þess
hvað hún var skemmtileg, listræn,
skapandi og hugmyndarík. Þann-
ig spann hún iðulega upp sögur
sem hún myndskreytti jafnharðan
og föndraði líka fjölmargt. Lista-
sýningar voru settar upp, steinar
málaðir og margt fleira. Amma
gat líka farið með mann í langar
lystireisur um skóglendi, akra,
hæðir og hóla. Vel innpakkað nesti
var borðað í skugga trés og nátt-
úruundur voru skoðuð – og allt
ferðalagið innanhúss með hug-
myndaflugið sem ferðafélaga.
Aldeilis frábært var að komast í
veikindafrí til hennar í nokkra
daga. Líkamlegri heilsu sjúklings-
ins var þá sinnt af mikilli um-
hyggju. Bakstrar og heimagerðar
mixtúrur voru brúkaðar ásamt
fótanuddi og fleiru góðu. Andlegu
hliðinni var líka sinnt af natni því
hún las uppáhaldsbækur eftir
pöntunum, fór með vísur og sagði
sögur af sjálfri sér lítilli.
Yfir öllu sem maður bardúsaði
með ömmu ríkti alltaf ró, friður og
notalegheit. Á seinni árum kom
þessi værð og friðsæld yfir mann
bara við það að koma í heimsókn
til hennar.
Amma var mikill náttúruunn-
andi og dýravinur. Yndislegar
stundir átti maður með henni í
blómabrekkum og móum austur í
sveit. Þar fræddi hún mann um
fugla, dýr og jurtir og flutu gjarn-
an skrítnar og skemmtilegar sög-
ur með. Hún gat t.d. sagt manni af
gesti sem hefði komið í heimsókn
og eftir kostulegar lýsingar á at-
ferli gestsins kom ekki fyrr en
seint og um síðir í ljós að um kött
hefði verið að ræða eða jafnvel
fugl.
Amma var bráðgáfuð. Víðlesin
og vel að sér um ótrúlegustu hluti.
Alla tíð var hún fróðleiksfús og
óþreytandi að leita upplýsinga.
Hún klippti út úr dagblöðum
myndir og frásagnir sem vöktu
áhuga og urðu kveikjan að bóka-
uppflettingum, upprifjunum og
pælingum. Krossgátum af öllu
tagi rúllaði hún upp enda hafði
hún frábær tök á tungumálum.
Það var aldrei mikil tilfinninga-
semi í kringum ömmu. Væmni og
vemmilegheit áttu ekki við hana.
Oft gat hún hitt naglann á höfuðið
í stuttum umsögnum um menn og
málefni og ósjaldan hrutu óborg-
anleg og launfyndin tilsvör frá
henni. Hún átti þó til að vera
nokkuð stutt í spuna og snögg upp
á lagið. Talaði stundum hálfvegis í
gátum. Enda oft nokkuð dularfull
og vildi ekki að fólk væri með
óþarfa hnýsni eða þvaður um hluti
sem ekki komu því við.
Það var ekki fyrr en á fullorð-
insárum sem maður áttaði sig að
fullu á hversu mikið maður hafði
lært af ömmu og hve dýrmætar
minningarnar frá æskuárunum
eru manni.
En nú er amma Kristín fallin
frá, hún var okkur sem fengum að
kynnast hennar bestu hliðum al-
veg ómetanleg. Yndisleg, sérvitur,
dularfull og stórkostleg. Köttur
úti í mýri, setti upp á sig stýri en
ævintýrin með ömmu lifa áfram
með okkur.
Kristín Gígja, Sigrún Elva
og Þorgerður Arna
Einarsdætur.
✝ Kristín GuðrúnEinarsdóttir
fæddist 6. maí 1923
í Vestri-Garðsauka
í Hvolhreppi, Rang.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ein-
ar Einarsson bóndi
og hreppstjóri í
Vestri-Garðsauka,
f. 2.11. 1869, d.
26.7. 1939, og Þor-
gerður Jónsdóttir
frá Hemru í Skaftártungu, hús-
freyja, f. 12.12. 1878, d. 4.8.
1967. Systkini Kristínar, sam-
feðra, voru Sighvatur, f. 1897,
d. 1907. Sigurður, f. 1899, d.
1984. Siggeir, f./d. 1902. Sigríð-
ur, f. 1904, d. 1986, og Guðríður,
f. 1905, d. 1990. Albróðir Krist-
ínar var Jón, f. 1909, d. 1985.
Kristín giftist 18.6. 1944
Ragnari Jónssyni, f. 24.8. 1915,
d. 24.11. 1992. Börn þeirra eru
fjögur: 1) Þorvaldur Einar, f.
16.11. 1944, tannlæknir, kvænt-
ur Gerði Pálsdóttur kennara.
Börn þeirra eru a) Kristín
Gígja, f. 1970, gift Þorsteini
Sverrissyni. Börn þeirra eru
Kolbrún Kara og Kristófer
Kári. b) Sigrún Elva, f. 1972, í
á Stórólfshvoli, lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskólanum á
Akureyri 1939-1942 og stundaði
nám við Húsmæðraskólann á
Laugalandi í Eyjafirði 1943.
Hún vann sumarvinnu á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri,
starfaði á símstöðinni á Hvols-
velli, rak bóksölu á Hellu og
vann í móttöku Borgarspítalans
í Reykjavík um árabil.
Eftir að þau Ragnar stofnuðu
heimili var hún lengst af heima-
vinnandi húsmóðir og sinnti um
börn og bú. Fyrst á Hellu á
Rangárvöllum, svo í Vík í Mýr-
dal en í Reykjavík frá 1961. Síð-
asta æviárið dvaldi hún á hjúkr-
unarheimilinu Sóltúni. Kristín
var bókelsk og kunni mikið af
ljóðum og kveðskap. Hún var á
margan hátt skapandi, listræn
og hugmyndarík, lagin að
teikna og fara með liti. Hún var
athugul á umhverfi sitt og átti
auðvelt með að sjá spaugilegar
hliðar á tilverunni. Á efri árum
sameinaði hún áhuga sinn á
bókum og handverki með því að
binda inn bækur af smekkvísi
og vandvirkni. Hún var heima-
kær en hafði yndi af útivist og
ferðalögum innan lands sem ut-
an. Hún var dýravinur og hélt
sérstaklega upp á ketti og
hesta. Kristín ræktaði fallega
garða við alla sína bústaði.
Útför Kristínar fór fram í
kyrrþey að hennar ósk 10.12.
2014.
sambúð með Ara
Pétri Wendel. Syn-
ir þeirra eru Óttar
Páll, Elías Andri og
Daði Pétur. c) Þor-
gerður Arna, f.
1979, gift Óttari
Helgasyni. Dætur
þeirra eru Gerður
Gígja og Hjördís
Lóa. d) Einar Páll,
f. 1982. 2) Bryn-
hildur Anna, f.
18.10. 1949, kennari, gift Ólafi
Bjarnasyni verkfræðingi. Synir
þeirra eru a) Bjarni, f. 1977, og
Ragnar, f. 1979, kvæntur
Christne Che. Dóttir þeirra er
Annabelle. 3) Jón, f. 27.2. 1953,
prestur, kvæntur Gyðu Þuríði
Halldórsdóttur tónlistarkenn-
ara. Börn þeirra eru a) Hulda, f.
1991, og b) Ragnar, f. 1994. 4)
Þorgerður hjúkrunar- og fjöl-
miðlafræðingur, f. 30.10. 1958,
gift Gísla Kr. Heimissyni fram-
kvæmdastjóra. Börn þeirra eru
a) María, f. 1983, í sambúð með
Christian Hunnerup Hvid, b)
Grímur, f. 1986, og c) Ragnar, f.
1996.
Kristín ólst upp í Vestri-
Garðsauka og gekk í barnaskóla
Nú hefur amma okkar Kristín
kvatt þennan heim en við erum
svo heppin að eiga margar góðar
minningar um hana sem munu
ylja okkur um ókomnar stundir.
Við minnumst ömmu Kristínar
með gleði og hlýju. Hún skemmti
okkur í æsku með lifandi frásögn-
um af körlum og kerlingum með
stórt nef og rauðar kinnar sem
hún teiknaði jafnóðum við borð-
stofuborðið eða litla eldhúsborðið.
Svo saup hún á kolsvörtu kaffi og
fékk sér bita af bruðu, kleinu eða
rúgbrauðssneið með þykku lagi af
smjöri og feitum osti.
Uppskriftirnar að bakkelsinu
kunni hún flestar utanað – slurk af
þessu, skvettu af hinu. En þegar
hún þurfti að fylgja uppskrift var
eins og hún hún fyndi sig knúna til
að breyta bara einhverju smáveg-
is til að gera hana að sinni eigin.
Og enginn bakaði betri flatkökur
en hún amma, á rafmagnshellu úti
á palli.
Dönsku blöðin Familie Journal
og Hjemmet minna okkur á ömmu
sem var sleip í dönsku og átti ekki
í vandræðum með að tala drottn-
ingardönsku við Christian, dansk-
an sambýlismann Maríu. Ef eitt-
hvað vantaði í orðaforðann þá
snaraði hún sér yfir í ensku og
skellti jafnvel þýskum orðum inn
hér og þar til að gera sig skiljan-
lega.
Amma Kristín var meistari í
kaldhæðni og kunni að skjóta inn
litlum heilasprengjum sem maður
áttaði sig stundum alltof seint á að
væru brandarar, oft á kostnað við-
mælanda. Henni líkaði allra best
að vera svarað fullum hálsi og í
sömu mynt.
Amma var áhugasöm um
myndlist og vel hannaða nytja-
hluti og var sjálf lunkin við að
teikna og vatnslita. Hún var með
fallegar og liprar hendur og flott-
ar langar neglur. Hún hafði
smekk fyrir mínimalisma og eleg-
ans en þoldi ekki væmni og klisjur,
átti erfitt með rómantískar bíó-
myndir og sérstaklega þótti henni
mikið kossaflens vera „agalega
púkó“.
Hún var samt „svag“ fyrir róm-
antík og það kom fyrir að hún
benti á hluti eða aðstæður sem
henni þóttu rómantískar. Í heim-
sókn til Maríu í Sviss sumarið
2009, þá 86 ára, hafði hún orð á því
að rómantíkin lægi í loftinu með
pastellitar Ladurée-makrónur og
blómvönd í stíl á borðinu.
Stundum brá fyrir fortíðarg-
lamúr í kringum ömmu, sérstak-
lega þegar þær Gógó vinkona
hennar, sem nú er látin, sátu sam-
an í græna sófanum, drukku sérrí,
reyktu og hlógu að einhverju sem
gerðist fyrir löngu.
Ýmsar jurtir, blóm og tré munu
alltaf minna okkur á ömmu Krist-
ínu sem kenndi okkur hvað þau
hétu, teiknaði þau stundum fyrir
okkur og fékk ófáa vendi frá okk-
ur að launum. Valmúinn sem óx í
garðinum í Brautarlandinu og
gullinmura, gleym-mér-ei, mús-
areyra, geldingahnappur og pen-
ingablóm sem greru í kringum
sumarhúsið fyrir austan þar sem
henni leið svo vel.
Amma var lengst af stálhraust
og sjálfstæð en undir lokin var lík-
aminn farinn að bregðast henni.
Þá leitaði hún gjarnan huggunar í
sálma og kvæði sem hún þekkti
vel, ekki síst Passíusálma Hall-
gríms Péturssonar.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér;
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(HP 4. Passíusálmur, 24. vers)
Blessuð sé minning þín elsku
amma Kristín.
María, Grímur og Ragnar.
Amma Kristín var óvenjuleg
kona fyrir margra hluta sakir og
snerti líf þeirra sem henni kynnt-
ust með mismunandi hætti, en
alltaf eftirminnilegum. Við bræð-
urnir eyddum miklum tíma með
henni og Ragnari afa okkar á upp-
vaxtarárunum og eigum þeim báð-
um mikið að þakka.
Amma passaði alla tíð upp á að
missa ekki tengslin við barnið í
sjálfri sér og gat því verið stór-
skemmtilegur félagi lítilla stráka.
Hún var stórkostlega fyndin og
þótti henni fátt skemmtilegra en
að koma með athugasemdir eða
stutta brandara sem dönsuðu á
velsæmdarlínunni. Fyrir litla
stráka voru slíkir brandarar engu
líkir og veltumst við stundum um
af hlátri með ömmu okkar.
Hún var handlagin og annt um
að við værum í tengslum við for-
tíðina. Hún hafði frumkvæði að
því að afi byggði lítið leikfangahús
úr torfi og múrsteinum við sum-
arhús þeirra í Árbæjarhjáleigu og
fyllti það svo af útskornum körlum
og kerlingum, völum og kjömmum
sem léku hlutverk nautgripa og
hesta. Margar gönguferðirnar
fórum við saman um landið í Hjá-
leigunni og alltaf vorum við vel
nestuð í þessum ferðum, þótt ekki
væru þær langar, enda leggir lít-
illa drengja stuttir. Samlokur með
eggjum og tómötum og jólaköku-
sneiðar voru ómissandi hluti af líf-
inu í hjáleigunni.
Kristín Guðrún
Einarsdóttir
MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. JANÚAR 2015
Móðir okkar tengdamóðir og amma,
SOFFÍA ZOPHONÍASDÓTTIR
leikskólakennari,
Sigtúni 37,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 17. desember.
Útför fer fram frá Laugarneskirkju föstudaginn 2. janúar
kl. 13.00.
.
Karl Friðjón Arnarson, Snjólaug G. Kjartansdóttir,
Örn Þór Karlsson,
Atli Björn Karlsson,
Úlfar Snær Arnarson, Gréta V. Guðmundsdóttir,
Saga Úlfarsdóttir,
Guðmundur Karl Úlfarsson.
✝
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI LÁRUSSON
verslunarmaður,
Skólastíg 16,
Stykkishólmi,
lést á St. Fransiskusjúkrahúsinu í Stykkis-
hólmi, laugardaginn 27. desember.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
föstudaginn 2. janúar kl. 14.00.
Eygló Bjarnadóttir, Guðbergur Auðunsson,
Hildigunnur Hjörleifsdóttir,
Bjarni Þór Valdimarsson,
Matthildur Valdimarsdóttir,
Bergur Guðbergsson,
Dagur Guðbergsson
og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GRÍMUR FRIÐBJÖRNSSON,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
lést 15. desember og var jarðsettur í kyrrþey
mánudaginn 29. desember frá Garðakirkju
að ósk hins látna.
Aðstandendur þakka starfsfólki Hrafnistu
fyrir góða umönnun og vináttu við Grím.
Hafdís Grímsdóttir, Egil Stensholt,
Kristjana Guðbjörg Grímsdóttir, Ragnar Harðarson,
Sigríður Grímsdóttir, Þórður Axel Magnússon,
Gunnhildur Grímsdóttir, Yngvi Óðinn Guðmundsson,
Þröstur Grímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNLAUGUR FR. JÓHANNSSON
rafvirkjameistari,
Vestursíðu 9,
áður til heimilis að
Lindasíðu 2,
Akureyri,
lést laugardaginn 27. desember.
Útför hans fer fram frá Glerárkirkju þriðjudaginn 6. janúar
kl.13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á að láta Hjartavernd
Norðurlands njóta þess.
Helena G. Gunnlaugsdóttir, Guðmundur Örn Gunnarsson,
Gunnhildur H. Gunnlaugsdóttir, Þorlákur Axel Jónsson,
Sigurður S. Gunnlaugsson, Jenný Inga Eiðsdóttir
Þorsteinn E. Gunnlaugsson, Guðlaug H. Ingvarsdóttir,
afa- og langafabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LEA KRISTÍN ÞÓRHALLSDÓTTIR
frá Laugalandi,
síðast til heimilis í Sóltúni 2,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 31.
desember. Jarðsungið verður frá Borgarneskirkju laugardaginn
10. janúar.
.
Helgi Bjarnason, Ingibjörg Friðriksdóttir,
Steinunn Bjarnadóttir, Jón G. Kristjánsson,
Þórhallur Bjarnason, Erla Gunnlaugsdóttir,
Sigrún Bjarnadóttir, Hilmar R. Konráðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÍVAR BJARNASON,
Skipholti 8,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 28. desember á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 8. janúar klukkan 13.
.
Helga Sigurðardóttir,
Sigurður Rúnar Ívarsson, Sigurborg Guðmundsdóttir,
Bjarnheiður J. Ívarsdóttir, Guðjón Guðmundsson,
María Björk Ívarsdóttir, Hákon Hákonarson,
Svandís G. Ívarsdóttir, Jakob Þórarinsson,
Bjarni Hrafn Ívarsson, Elsa Björk Knútsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.