Morgunblaðið - 20.01.2015, Page 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. JANÚAR 2015
Úr fjarlægð ómar
hinsta kveðja mín til
þín.
Ella frænka, í
mínum huga varst þú alltaf mjög
sérstök, hugsaðir öðruvísi en
fjöldinn og fórst þínar eigin leiðir.
Með því að kynnast þér lærði
ég margt. Í gegnum þig kynntist
ég föðurfólkinu mínu sem var ekki
sjálfgefið fyrir mig.
Ég kynntist því jákvæða góða
og skemmtilega en ekki eingöngu
því neikvæða eins og ég hafði áður
kynnst.
Við vorum í sama fagi.
Við elskuðum báðar starfið
okkar, að vinna með fólki og vera í
samskiptum við það. Hjálpa og að-
stoða fólk í erfiðleikum og veik-
indum.
Það var þér að þakka meðal
annars að ég fann minn farveg í
lífinu þegar ég var ung kona.
Þú hjálpaðir mér að fá vinnu á
þínum vinnustað sem þá var. Það
Elínbjörg Hulda
Eggertsdóttir
✝ ElínbjörgHulda Eggerts-
dóttir fæddist 9.
mars 1930. Hún lést
28. desember 2014.
Útför Elínbjargar
var gerð 14. janúar
2015.
var í þeirri vinnu
sem ég uppgötvaði
hvað ég vildi læra og
starfa við í framtíð-
inni.
Ég er þakklát fyr-
ir að hafa átt þig að,
frænka mín, og get-
að verið í samskipt-
um við þig.
Þú varst heimilis-
vinur okkar um tíma
svo komu aðrir tímar
sem við sáumst lítið. Við áttum
mjög gott með að tala saman, átt-
um mörg sameiginleg áhugamál,
húmor og upplifun lík.
Ég allar okkar stundir saman
geymi í hjarta mér.
Af heilu hjarta allt ég þakka
þér.
Minning þín býr mér ætíð hjá.
Hvíl í friði, frænka. Ég sendi
nákomnum ættingjum þínum
samúðarkveðjur.
Aðalheiður S.
Kjartansdóttir.
Ella frænka, sú sem var í klan-
inu með Óla Egils, afa Óla og
ömmu Erlu er nú farin eins og þau
öll. Við munum eftir þegar blái
Benzinn rann í hlað á hásumar-
dögum og við sátum á pallinum,
með vatnið og fjallakransinn fyrir
augunum.
Hún sagðist hafa verið á tónleik-
um sem svo oft áður. Hún átti það
til að segja nákvæmlega bara þetta
orð á innsoginu … „tónleika“. Lík-
lega vegna þess að þetta var
kannski mikilvægasta orðið í henn-
ar huga. Hún elskaði tónlist og var
frábær hlustandi og gaf sig ekki
fyrr en bústjórinn Magnús var
sestur við píanóið og söng með,
helst eitthvað frumsamið. Hún
hlýddi á íhugul og skaut alltaf góð-
um kommentum að.
Ef henni líkaði sérstaklega
mikið sagði hún það hreint út með
titrandi röddinni og stundum
mátti sjá hvernig henni vöknaði
um augu, oft af litlu tilefni.
Ella frænka var viðkvæm
manneskja.
Ella spilaði stundum sjálf á
rammfalskt píanóið á Skyggni, en
fékk það þó til að hljóma vel. Hún
átti það til að rokka og þá lék
vinstri höndin Jerry Lee Lewis en
sú hægri flaug eins og fiðrildi upp
og niður allan tónskalann á ógn-
arhraða í stíl boogie woogie.
Þarna náðum við öll saman og Ella
frænka lék á als oddi.
Þegar talið barst að liðnum
dögum var eins og hún félli í trans.
Það var einhver ljómi yfir gömlu
dögunum, sagði hún. „Það var
meiri kurteisi og fólkið var fallega
klætt.“ Hún sagði okkur hve fögur
hún var forðum en nú væri hún
gömul krumpudós. Hún var hisp-
urslaus og festist aldrei í viðjum
hégómans.
Hún minnti oft á bróður sinn,
afa Óla, þegar hann skautaði eins
og enginn annar yfir vandamálin á
sinn einstaka hátt. Það var alltaf
lausn, alltaf von. En það átti helst
við ef skyldir áttu hlut að máli.
Hvað einkenndi svo Ellu
frænku?
Allt hennar yfirbragð minnti í
senn á hefðarkonu og svolítið lif-
aða rokkstjörnu. Hún var ein-
hvers konar blanda af þessu. Hún
var óvenjudugleg að stunda tón-
leika í borginni. Þekkti til fjölda
listamanna og var virk í menning-
arlífinu.
Okkur finnst ástæða til að
minnast hennar, því þegar litið er
yfir farinn veg átti hún stóran þátt
í að skapa skemmtilega stemn-
ingu ásamt Óla Egils, afa Óla og
ömmu Erlu á okkar heimili.
Hún var órjúfanlegur hluti þess
tíma og hún bjó sér lítinn minn-
isvarða í hjarta okkar sem hana
þekktum. Á köldu vetrarkvöldi
ritum við þessi orð í minningu
hennar.
„Ella frænka“
Þú varst dagur og nótt
og hjarta þitt brann
fyrir vegferð sem mælist í árum.
Nú skreytir þinn veg
það sem túlkun þín fann,
fegurð í tónum og tárum.
… söknum þín, frændfólkið á
Skyggni.
Þín,
Þóra, Jafet Máni,
Hrafnhildur Ylfa, Arna
Ösp og Magnús.
Pabbi var fæddur
28.5. 1934 á Eski-
firði, sonur Níelsar Emils Wey-
wadts Björnssonar og Laufeyjar
Jónatansdóttur, og var yngstur 4
barna sem þau eignuðust, en hin
voru Ingvar Emilss., f. 1926, haf-
rannsóknarfræðingur í Mexíkó,
Bryndís Emilsd., f. 1928, og lést
2002, Hulda Emilsd., f. 1930, bú-
sett í Seattle, USA. Þegar hann
var 6 ára fluttist fjölskyldan til
Reykjavíkur og ólst hann að
mestu upp á Seljavegi, og faðir
hans reri þar til fiskjar, meðfram
starfi sínu, að setja sýslumenn í
embætti. Pabbi fór í Verslunar-
skólann, en fannst hann þó alltaf
Björn Jónatan
Emilsson
✝ Björn JónatanEmilsson fædd-
ist á Eskifirði 28.
maí 1934. Hann lést
á Landspítalanum
13. nóvember 2014.
Útför Björns var
gerð frá Langholts-
kirkju 10. desem-
ber 2014.
skorta náttúrufræði-
kunnáttu og vildi að
börn hans næmu
meira í slíku.
Hann hóf vinnu á
lager herstöðvarinn-
ar á Heiðarfjalli,
Langanesi, og þar
kynntist hann
mömmu, Þórunni
Jónsdóttur, f. 13.10.
1934, að Hrollaugs-
stöðum, norðan
fjallsins. Þau fóru til Darmstadt,
Þýskalandi, því pabbi hóf nám í
byggingatæknifræði, og greiddu
fyrir dvölina með vinnutekjum og
frímerkjasölu. 3 börn fæddust á
námstímabilinu, Emil, 1957, Birg-
ir Örn, 1959 og Katrín, 1961, og 2
seinna, Björn Þór, 1965, og Einar,
1966, og ólumst við upp við sjóinn,
að Þinghólsbraut 53 og síðar að
Kársnesbraut 59. Pabbi stofnaði
teiknistofu að Laugavegi 96 og
Byggingatækni sf með félögum
sínum, um 1965, og byggðu þeir
þá 8 hæða fjölbýlishús fyrir vestan
Holtagarða, með gömlu trémóta-
uppsláttaraðferðinni, en buðu svo
lægst í fjölbýlishús sem Fram-
kvæmdanefnd byggingaráætlun-
ar áætlaði að byggja í Breiðholti,
því þeir vildu nota meiri fjölda-
framleiðslubyggingaaðferðir en
áður þekktust hérlendis; stofnuðu
þá fyrirtækið Breiðholt hf; fluttu
inn þýsk stálmót og rafmagns-
krana, sem fóru eftir teinum með-
fram byggingunum og keyptu
notaða steypuverksmiðju því dýrt
var að aka með vatnsblandaða
steypu frá neðri svæðum borgar-
innar. Vegna lágs byggingakostn-
aðar var menningarmiðstöðin
Gerðuberg gefin borginni, af
Framkvæmdanefndinni.
Kranarnir og stálmótin voru
síðast notuð í Mosfellsbæ, fyrir
hrunið, 2008. 1973 hætti pabbi hjá
Breiðholti hf, og hóf, ásamt með
öðrum sem höfðu umboð fyrir
Butler stálgrindarhús, að byggja
Coca-Cola verksmiðjur í Nígeríu
og hann hannaði ćross ventilatioń
starfsmannahús, en sökum mútu-
greiðslna frá öðrum fyrirtækjum
fengu þeir ekki mikil verkefni þar,
og hann vann á Teiknistofunni að
Laugavegi 96 og sjálfstætt, það
sem eftir var ævinnar, m.a. við
skipulagningu sumarhúsabyggð-
ar að Kolsstöðum, Borgarfirði.
Býlið Fífustaði í Arnarfirði keypti
hann 1973, þar sem við systkinin
fimm unnum á sumrin við búskap
og fiskveiðar í 10 ár. Hann varð
bráðkvaddur á Landspítalnum.
Eilífur Emil Björnsson.
„Þú ert búinn að eignast lítinn
bróður,“ sagði Emilía föðursystir
okkar við mig á vordögum árið
1934.
Við áttum heima á Eskifirði en
hún frænka okkar og hennar fólk
á Reyðarfirði, og þangað var ég
sendur þegar svona stóð á hjá fjöl-
skyldu okkar.
Þessi nýi bróðir dafnaði vel og
var með afbrigðum hraustur.
Móðir okkar, Laufey, kallað hann
Ghandi, því að hann var hold-
grannur mjög og að þessu leyti
líkur frelsishetju Indlands, sem á
þessum árum barðist fyrir að
koma landi sínu undan oki Breska
heimsveldisins.
Árin liðu við Grjótána á Eski-
firði, en aðalleikvöllur okkar
krakkanna var bryggjurnar,
nokkuð sem olli foreldrum okkar
talsverðum áhyggjum og ekki að
ástæðulausu, því að einn góðan
sumardag var komið heim með
Björn Jónatan holdvotan og
slæptan. Hann hafði verið að leika
bílstjóra og bakkað niður um gat á
Framkaupstaðarbryggjunni. Þar
höfðu sjómenn verið að gera að
fiski en gleymt að loka slorgatinu.
Enginn fullorðinn var nálægur
þessa stundina en leikfélagarnir
æptu á hjálp, „hann Bjössi datt
niðrum gatið,“ og eftir nokkurn
tíma kom maður að og honum
tókst að draga
Bjössa upp um gatið. Þá segir
drengur „ég var heppinn að missa
ekki stýrið mitt“. Þessi verðmæta
eign var hjól af gömlum barna-
vagni. Guð var lofaður fyrir að
þetta leikfang hefði ekki dregið
þennan holdgranna snáða niður í
djúpið.
Heimskreppan stóð sem hæst á
þessum árum. Spánverjar og aðrir
kaþólskir höfðu ekki efni á að
kaupa saltfiskinn fyrir lönguföst-
una.
Saltfiskur var ein aðalfram-
leiðsla fiskiþorpanna á Íslandi og
við höfðum þess vegna ekki ráð á
að kaupa suðræn aldin og annan
innfluttan varning. Fátæktin varð
geysileg og sem aldrei fyrr herjaði
berklaveikin, einkum á unga fólk-
ið, og lömunarveiki, en allt þetta
heyrir nú sögunni til og unga fólk-
ið í dag tekur alla velferðina sem
gefna. Aldrei hafa orðið aðrar eins
tækniframfarir í mannkynssög-
unni og á þessum 80 árum frá fæð-
ingu Björns Jónatans.
Hernámsárið, 1940, fluttum við
til Reykjavíkur. Þar var ömurlegt
um að litast, opnir hitaveituskurð-
ir og hermenn víðs vegar. Faðir
okkar flutti séttuna sína að austan
og hún var geymd í Selvörinni. Við
veiddum rauðsprettu, þaraþyrsk-
ling og rauðmaga í víkinni milli
Seltjarnarness og Akureyjar-
grandans.
Björn fór í Miðbæjarskólann;
Verslunarskólann og að lokum til
Darmstadt í Þýskalandi, þar sem
hann lærði húsahönnun og bygg-
ingatækni. „Skriðmótatæknin“,
sem hann innleiddi hérlendis,
gerði veggina rennislétta; hann og
Hrafnkell Thorlasíus arkitekt að-
stoðuðu breska arkitektastofu við
að hanna verslunarmiðstöðina
Kringluna; þeir endurskipulögðu
Vestmannaeyjabæ eftir gosið og
hann hannaði fjölda ein- og fjöl-
býlishúsa. Hann var listaskrifari
og -teiknari og neitaði að nota
teikniforrit eins og CAAD.
Með Fóstbræðrum fór hann í
söngferðir víða um lönd, löngu eft-
ir að jafnaldrar hans voru horfnir
úr kórnum og voru búnir að missa
söngröddina.
Við hér í Mexíkó sendum af-
komendum hans, sem og öðrum
nánum ættingjum, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ingvar Emilsson.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Axel Sigurðs-son Óskarsson
fæddist 20. febr-
úar 1933 í Nes-
kaupstað. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Nes-
kaupstaðar 29.
nóvember 2014.
Foreldrar voru
Óskar Sigfinnsson,
vélstjóri, f. 17. jan-
úar 1911 í Vest-
mannaeyjum og Guðný Þ.
Þórðardóttir, f. 5. desember í
Vöðlavík, S-Múlasýslu.
Maki Þóra Þórðardóttir, f.
23. ágúst 1934. Börn þeirra
eru: 1) Guðmundur Þór Ax-
elsson, f. 25. maí 1954, maki
Herdís Kjartansdóttir, f. 15.
september 1957, börn þeirra
eru a) Brynja Þóra Guðmunds-
dóttir, f. 1980, maki Mats Fast-
mark, f. 22. júní 1966, börn
þeirra eru i) Davíð Guð-
arson, f. 8. janúar 1988, maki
Sandra Björk Ævarsdóttir, f.
23. apríl 1988, ónefnd dóttir
þeirra, f. 20. nóvember 2014,
og c) Guðmundur Örn Bárð-
arson, f. 23. desember 1997. 4)
Sigríður Jóhanna Axelsdóttir,
f. 8. desember 1964, maki
Heimir Pétursson, f. 20. júní
1970, börn þeirra eru a) Jenný
Heimisdóttir, f. 28. september
1985, b) Svana Heimisdóttir, f.
4. ágúst 1989, maki Björn
Kristjan Danbolt, f. 13. janúar
1988 og c) Hildur Heimisdóttir,
3. desember 1995.
Axel tók loftskeytapróf
1954, símritarapróf 1966. Hann
var loftskeytamaður á tog-
urum 1954-58 (Agli rauða,
Goðanesi og Ísólfi). Bæj-
argjaldkeri í Neskaupstað um
fjögurra ára skeið, loft-
skeytamaður á loftskeytastöð-
inni í Neskaupstað 1963-1976,
lengst af varðstjóri. Stöðv-
arstjóri Pósts og síma frá 1976
til starfsloka.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
mundur, f. 2006, ii)
Óskar Þór, f. 2008,
iii) Símon Kjartan,
f. 2011, og iv) Sara
Herdís, f. 2012, og
b) Axel Kjartan
Guðmundsson, f.
10. febrúar 1986.
2) Óskar Axelsson
rafeindavirki, f.
17. janúar 1957,
maki Berglín
Skúladóttir, f. 2.
janúar 1960, börn þeirra eru a)
Ósk Óskarsdóttir, f. 19. janúar
1982, maki Bjarki Steinn
Traustason, f. 4. febrúar 1981,
barn þeirra Óskar Breki
Bjarkason, f. 2007, og b) Axel
Sigurður Óskarsson, f. 28. júlí
1989. 3) Jenný Axelsdóttir, f. 8.
júlí 1958, maki Bárður Sig-
urgeirsson, f. 13. nóvember
1955, börn þeirra eru a) Þóra
Kristín Bárðardóttir, f. 26.
ágúst 1986, b) Sigurgeir Bárð-
Afi hafði alltaf nóg að sýsla við
og við systur fengum oft að vera
með, og læra. Hvort sem það var
að sortera smápeninga frá öllum
heimsins hornum, pressa og
þurrka blóm úr fjallinu, göngu-
ferðir, smíða kofa, sá kartöflum og
hirða garðinn. Afi vissi hvað allir
fjalltopparnir heita og kunni
margar sögur. Það var ævintýri að
fá að fara með. Hann kenndi okk-
ur að meta og bera virðingu fyrir
náttúrunni. Hann var mjög þolin-
móður við okkur. Við fórum með í
berjamó þó svo að það var ekki
svo mikil hjálp í okkur, við borð-
uðum það sem afi týndi. Í seinni
tíð höfum við skilið að eftir að við
komum heim úr berjamó, þá
laumaðist afi aftur upp í fjall til
þess að tína ber í grautinn.
Það var virðingarvert að fylgj-
ast með afa í gegnum tíðina. Hann
lét ekkert stoppa sig og hélt hlut-
unum gangandi. Hann var fróður
og áhugasamur um svo margt.
Sögustund með afa í Skusselinu er
hlý og góð minning sem við systur
deilum saman um afa okkar.
Svana Heimisdóttir.f
Axel S. Óskarsson
✝
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýjar kveðjur
við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
BENEDIKTS LÁRUSSONAR
verslunarmanns,
Tjarnarási 7a,
Stykkishólmi.
Kristín Björnsdóttir,
Eyþór Benediktsson, Unnur H. Valdimarsdóttir,
Ingibjörg H. Benediktsdóttir, Gretar D. Pálsson,
Bryndís Benediktsdóttir, Birgir Jónsson,
Björn Benediktsson, Árþóra Steinarsdóttir,
Lára Benediktsdóttir,
Anne Bau,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð, hlýhug og vináttu vegna
andláts og útfarar okkar kæra eiginmanns,
föður, tengdaföður og afa,
BJÖRGVINS SIGURÐAR JÓNSSONAR
rafvirkja.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
Dagdeildar, Sjúkrahúss Akureyrar og
sjúkradeildar Heilbrigðisstofnunar
Norðurlands á Siglufirði.
Halldóra Ragna Pétursdóttir,
Halldóra S. Björgvinsdóttir, Ólafur Þór Ólafsson,
Jón Ó. Björgvinsson, Kristín Sigurjónsdóttir,
Sigurður T. Björgvinsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
ástkærs föður okkar,
HELGA JASONARSONAR.
Hafsteinn Helgason, Arite Fricke,
Kristín Helgadóttir, Magnús Torfason
og fjölskyldur.
Blómaverkstæði Binna | Skólavörðustíg 12 | Sími: 5613030
ALLAR SKREYTINGAR UNNAR
AF FAGMÖNNUM