Morgunblaðið - 20.01.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. JANÚAR 2015
✝ Eydís AglaHallbjörns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 28.
mars 2002. Hún
lést á Barnaspítala
Hringsins 12. jan-
úar 2015.
Foreldrar henn-
ar eru Anna María
Magnúsdóttir, f.
29. júní 1976, og
Hallbjörn Eðvarð
Þórsson, f. 15. júní 1970. Þau
slitu samvistum. Dætur þeirra
eru Eydís Agla og Hera Karín
Hallbjörnsdóttir, f. 3. október
2003. Foreldrar Önnu Maríu
eru Lára Emilía Vigfúsdóttir,
f. 26. febrúar 1952, og Magnús
Ólafsson, f. 25. apríl 1951. For-
eldrar Hallbjörns eru Helga
Hallbjörnsdóttir f. 20. febrúar
1951, og Þór Ottesen, f. 26. júlí
1950. Sambýliskona Hallbjörns
er Helena Eydís
Ingólfsdóttir, f. 15.
júlí 1976. Dóttir
þeirra er Arna
Júlía Hallbjörns-
dóttir, f. 10. apríl
2013. Foreldrar
Helenu eru Freyja
Eysteinsdóttir, f.
18. ágúst 1958, og
Ingólfur Hilmar
Árnason, f. 4. sept-
ember 1956.
Eydís var í Safamýrarskóla
til ársins 2011 en þá fór hún í
Klettaskóla. Vegna veikinda
Eydísar stundaði hún ekki
skóla frá hausti 2013. Í októ-
ber 2013 flutti Eydís Agla í
Móvað sem er sambýli fyrir
börn. Eydís var í dagvistun í
Lyngási.
Útför Eydísar Öglu verður
frá Fossvogskirkju þriðjudag-
inn 20. janúar kl. 13.
Eydís Agla fæddist á skírdag
2002. Það var einstaklega
bjartur og fallegur dagur og
þannig var Eydís, falleg og
þegar hún brosti, nánast út að
öxlum, þá var eins og sólin
sendi geisla sína.
Eydís Agla fékk í vöggugjöf
verkefni sem var stærra en
flest okkar þurfa að kljást við á
lífsins leið, alvarleg fötlun sem
gerði það að verkum að hún
þurfti að takast á við þrautir
sem flestum væri ofviða en ekki
henni, hún var hetja.
Hún barðist við veikindi sín
og fötlun alveg þar til að henni
þótti nóg um sjálfri. Hún skilur
okkur eftir stolt yfir að hafa
fengið að fylgja henni, þó að
ekki væri nema stutta stund.
Þegar Eydís fæddist bjugg-
um við foreldrar hennar í Fær-
eyjum og það voru ófáar flug-
ferðirnar sem sú stutta fór
fyrstu æviárin. Hún skemmti
sér yfirleitt vel í flugvélinni og
almennt í ferðalögum hvort
sem hún kíkti í stutta sveita-
ferð eða sigldi til Hríseyjar.
Þegar Eydís seinna eignaðist
systur, fyrst Heru Karín og
seinna Örnu Júlíu, færðist held-
ur betur fjör í leikinn enda sáu
þær systur ekki sólina fyrir
henni og ekki síður öllu
skemmtilega dótinu sem fylgdi
Eydísi, hjólastólnum og alls-
konar græjum. Þær eru lán-
samar að hafa fengið að kynn-
ast stóru systur sem alltaf var
svo dugleg en gat líka vel þegið
hjálp frá litlum puttum.
Eydís naut sín alltaf innan
um skemmtilegt fólk og það var
mjög gaman þegar hún gat
komið og heimsótt pabba sinn á
Húsavík í sumarfrí eða jólafrí
og hitt alla vini sína þar.
Þegar árin liðu fór síðan að
draga nokkuð af Eydísi Öglu og
síðustu tvö ár voru henni erfið
en alltaf sýndi hún þó sinn
sanna baráttuanda.
Ég er stoltur af duglegu
stelpunni minni sem gaf mér
allt sem hún átti, ég gaf henni
ekkert, ekkert nema lífið.
Pabbi.
Værð, friður og ró hvíldi yfir
sólargeislanum mínum er hún
kvaddi þennan heim. Ég á
margar fallegar minningar um
Eydísi Öglu mína, eins og þeg-
ar hún og Hera systir hennar
voru með pabba sínum aðra
hverja helgi heima hjá mér, en
þá bjó hann í Færeyjum. Eydís
sofandi hjá mér í mínu rúmi, ó
hvað það var gott að hafa hana
í ömmubóli. Eða þegar við vor-
um í Færeyjum í nokkrar vik-
ur, pabbi að vinna og amma að
passa ömmustelpurnar sínar og
njóta þess að vera með þeim.
Það er dýrmætt að eiga fal-
legar minningar.
Hún var fallegt barn hún
Eydís og fallega eygð svo eftir
var tekið. Eydís var fjölfötluð
en fyrstu árin voru góð hjá
henni og alltaf var stutt í bros-
ið. Síðustu æviár hennar ein-
kenndust þó mjög af veikind-
um.
Mig langar til að minnast á
það að sjaldan hef ég séð for-
eldra annast barn sitt af slíkri
alúð og natni og þau Bjössi og
Anna María gerðu. Einnig ber
að þakka öllu því góða fólki
sem komið hefur að umönnun
hennar í gegnum árin.
Elsku Bjössi, Anna María,
Helena, Hera Karín og Arna
Júlía, Guð gefi ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum. Eydís
Agla mun lifa í hjarta okkar um
ókomna tíð.
Ég vil kveðja Eydísi með
þessum litla sálmi sem ég held
mikið upp á.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Helga amma.
Það er alltaf sérstakt til-
hlökkunarefni þegar fyrsta
barnabarn í fjölskyldu er vænt-
anlegt í heiminn. Koma Eydís-
ar Öglu var þar engin und-
antekning og ung kona gat vart
beðið eftir að verða föðursystir
og fá að passa og dekra litla
bróðurdóttur. Ekki varð gleðin
minni þegar rúmu einu og hálfu
ári síðar fæddist önnur lítil
dúlla að passa og dekra. Marg-
ar góðar stundir með þeim
systrum koma upp í hugann en
mikilvægt er að halda upp á
þessar minningar og hugga sig
við að hafa þó fengið þennan
tíma með Eydísi þótt stuttur
hafi hann verið.
Eydís Agla frænka mín var
alveg sérstök stúlka. Augu
hennar og bros svo undurfalleg
að halda mætti að Einar Bene-
diktsson hafi verið að tala um
brosið hennar þegar hann orti
„eitt bros getur dimmu í dags-
ljós breytt“.
Það er nauðsynlegt fyrir þá
sem eftir standa að trúa því að
yndislega Eydís sé komin á
betri stað og þar líði henni vel.
Minningu hennar munum við
halda á lofti fyrir lítil frænku-
skott sem skilja ekki alveg að
Eydís stóra frænka sé nú engill
á himnum eins og Ágúst
frændi. Við hjálpumst einnig að
við að hlúa að Heru og Örnu
Júlíu litlu systrum hennar,
missir þeirra er mikill.
Sofðu rótt, elsku hjartans
stelpan mín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Fjóla frænka.
Sunnan yfir sæinn breiða
sumarylinn vinda leiða.
Draumalandið himinheiða
hlær og opnar skautið sitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
Gakk þú út í græna lundinn,
gáðu fram á bláu sundin.
Mundu, að það er stutt hver
stundin,
stopult jarðneskt yndi þitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
Allt hið liðna er ljúft að geyma,
– láta sig í vöku dreyma.
Sólskinsdögum síst má gleyma,
– segðu engum manni hitt!
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
(Jóhannes úr Kötlum.)
Þetta lag, Vikivakar, sungum
við oft í skólanum okkar,
Klettaskóla.
Eydís Agla hafði gaman af
tónlist og naut þess að hlusta.
Tónlist skipar stóran sess í
skólanum okkar og þegar tón-
listin dundi sem mest brosti
Eydís Agla sínu fallega brosi.
Þegar henni leið illa var mikil
hjálp í tónlistinni og ósjaldan
voru Óskasteinar sungnir.
Eydís Agla naut sín vel með-
al skólasystkina sinna. Það
myndaðist afar fallegt samband
þeirra á milli og hefur hennar
verið sárt saknað síðustu vetur.
Það eru margar góðar og
dýrmætar minningar sem við
geymum nú í hjarta okkar um
litlu vinkonu okkar með dökka,
þykka, hárið sitt og stóru fal-
legu augun sín, hún sýndi óbil-
andi dug og kenndi okkur svo
margt fallegt um lífið.
Við minnumst Eydísar Öglu
af miklum hlýhug og vottum
fjölskyldu hennar samúð okkar.
Minning hennar lifir.
Fyrir hönd starfsfólks
Klettaskóla,
Halldóra Ingvarsdóttir,
Ásdís Wöhler,
María Sveinbjörnsdóttir.
Kveðja frá Lyngási
Eydís Agla kom í Lyngás
rúmlega ársgömul og dvaldi
hér þar til hún fór í leikskóla.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um duglega og kjark-
mikla stelpu síðan þá. Eydís
kom svo aftur til okkar árið
2013 en þá hafði heilsu hennar
hrakað en við notuðum góðu
dagana hennar vel og þá var
ýmislegt brallað. Við kveðjum
Eydísi með söknuði.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við vottum foreldrum Eydís-
ar Öglu og systkinum samúð og
biðjum Guð að styrkja þau á
erfiðum tímum.
Valgerður Unnarsdóttir og
Hrefna Þórarinsdóttir.
Þú leggur á svæfilinn lokkanna gull,
ó, litla Bláeyg mín,
og augun þín lokast hægt og hljótt
og hjá þér er brúðan þín.
Við rúmið þitt stendur draumsins dís
og dregur upp myndalín.
Nem staðar, ó veröld, og vertu nú
hljóð
svo vakni ei Bláeyg mín.
Svo vakni ei Bláeyg mín.
Úti er vetur og vindurinn blæs,
ég veit ei um nokkurt skjól.
En þú ert nú komin í laufgaðan lund
sem ljómar í vori og sól.
Við blómálfa ljúfa við léttan dans
þú leikur með gullin þín.
Æ, þegiðu vindur, og vertu nú rór
svo vakni ei Bláeyg mín.
Svo vakni ei Bláeyg mín.
(Margrét Jónsdóttir.)
Kæru foreldrar og fjöl-
skylda, við vottum okkar inni-
legustu samúð.
Við munum geyma minn-
inguna um yndislegu Eydísi
Öglu ykkar. Megi Guð og góðir
englar gæta hennar. Blessuð sé
minning Eydísar Öglu.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson.)
Fyrir hönd starfsfólks
skammtímavistunar, Álfalandi
6,
Markrún Óskarsdóttir.
Eydís Agla
Hallbjörnsdóttir
Elsku amma
Löddí. Nú ertu loks
komin í faðm afa
Sigurjóns aftur og
það gleður mig mikið þó svo að
það þýði að við höfum þig ekki
lengur hjá okkur. En við getum
yljað okkur við allar þær minning-
ar sem streyma nú fram í hugann.
Minningar sem eiga eftir að fylgja
okkur þar til við hittumst á ný.
Flestar tengjast þær heimsóknum
til ykkar afa á Eyrarbakka. Alltaf
var gott að koma til ykkar, þegar
við komum með rútunni tókst þú
alltaf á móti okkur með hlýjan
faðminn. Meðan afi töfraði tíkalla
úr eyranu á okkur eða lét hann
hverfa í höndina á sér varst þú í
eldhúsinu að baka smjörköku og
snúðana með bleikum glassúr eða
varst að prjóna tátiljur fyrir okkur
krakkana. Ég á ennþá tátiljur frá
þér elsku amma og alltaf eru þær
jafnhlýjar. Ég man líka eftir því að
að þú prjónaðir bæði húfur og
trefla í fánalitunum í prjónavélinni
og við krakkarnir klæddumst því
stolt þegar við fórum með þér í
kaupfélagið eða í Lauga-búð. Ég
man líka eftir þér á hjólinu elsku
amma mín, þú hjólaðir um allan
bæinn, bein í baki með bros á vör,
heilsaðir öllum sem þú mættir. Þú
þekktir alla og allir þekktu þig.
Sérstaklega var gaman að koma
til ykkar á jólunum þegar stórfjöl-
skyldan kom saman. Húsið var
eins og jólahús, músastigar hang-
andi úr loftunum og litla jólatréð
varla sást fyrir skrauti. Ég man
Hjördís
Sigurðardóttir
✝ Hjördís SelmaConstance Sig-
urðardóttir fæddist
12. janúar 1924.
Hún lést 31. desem-
ber 2014. Útför
Hjördísar fór fram
9. janúar 2015.
eftir litlu fléttuðu
jólapokunum sem
voru á trénu, allir
fylltir konfekti, sem
var mikil freisting
fyrir okkur krakk-
ana. Alltaf var svo
dansað í kringum
jólatréð og þegar því
var lokið máttum við
velja okkur poka
með konfekti. Veit-
ingarnar voru engu
líkar, borðið svignaði og man ég
svo vel eftir öllum smákökunum,
mömmukökunum og þessum
hvítu með marengskúlunni ofan á.
Ekki má svo gleyma ananasfró-
masinum sem þú gerðir svo góð-
an. Svo gistum við öll í flatsæng
um allt húsið. Við krakkarnir
fengum að gista inni hjá ykkur,
sumir uppí og aðrir á dýnum á
gólfinu, og þá sagði afi okkur
draugasögur meðan þú varst að
stússast frammi. Einnig man ég
eftir því þegar þú vaktir okkur
krakkana hljóðlega snemma
morguns og fékkst okkur fram í
eldhús og leyfðir foreldrum okkar
að sofa lengur og við útbjuggum
morgunverð og færðum þeim í
flatsængina. Ég man líka svo vel
eftir því þegar þið afi fóruð með
okkur Hjördísi Björgu, sem þá
var í heimsókn frá Kanada, í bíltúr
í Þjórsárdal, skoðuðum torfbæi og
fengum að gefa lömbum að
drekka úr pela. Við vorum dekruð
hjá þér og afa og þessar minning-
ar veita okkur öllum mikla hlýju
og vellíðan.
Elsku amma mín, ég vil þakka
þér fyrir allt og allt og kveð þig
með söknuði. Þú varst falleg og
yndisleg kona, besta amman og
fyrirmynd á allan hátt. Faðmaðu
afa frá mér og við sjáumst aftur
síðar.
Hjördís Selma.
Þú skrópaðir í
skólanum! Þetta
kallaði grannvax-
inn, dökkhærður
drengur til mín,
þegar hann skokkaði niður
Skólavörðustíginn. Við vorum
nýbyrjaðir í Grænuborg, skóla
Ísaks Jónssonar, árið 1946.
Hann hafði veitt því athygli að
ég mætti ekki í skólann, en var
samt úti að leika mér. Ég hafði
aldrei heyrt orðið skrópa. Hélt
helst að þetta þýddi að skúra og
hrópaði hróðugur á móti að það
fengi ekki staðist, ég hefði ekki
verið í skólanum. Þarna hófst
áratuga vinátta, í barnaskóla,
Verslunarskólanum og í lífsins
ólgusjó. Þetta voru mín fyrstu
Árni Bergþór
Sveinsson
✝ Árni BergþórSveinsson
fæddist 1. júní
1939. Hann lést 30.
desember 2014. Út-
för Árna fór fram í
kyrrþey.
og lengstu vináttu-
bönd.
Árni var afar vel
gefinn, víðlesinn
með góða kímni-
gáfu og þægilegur í
framkomu. Þegar
ég kynntist föður
hans, Sveini Helga-
syni, skynjaði ég
hve gott uppeldi
Árni hafði fengið.
Þótt Árni væri á
barnsaldri töluðu þeir feðgar
saman eins og fullorðnir menn. Í
skóla var Árni ljósmyndarinn í
ferðalögum og öðrum mannfagn-
aði. Hann sá um að fjölfalda
myndir fyrir allan hópinn. Að
sögn kvenfólksins var hann afar
góður dansari, enda verið í skóla
hjá Rigmor Hansen.
En örlaganornirnar höfðu
spunnið sinn vef sem enginn fær
endurofinn. En minningin um
þennan góða dreng lifir hjá mér
og öðrum vinum Árna.
Guðmundur Elíasson.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Elsku Stefán, Sólveig, Hörður,
Silja, Magnús, amma Stína og aðr-
ir ættingjar og vinir, innilegar
samúðarkveðjur og megi Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Minningin um yndislegan
frænda mun lifa í hjörtum okkar.
Hvíl í friði elsku Hreinn Andri.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
Þelamörk 3, Hveragerði,
Kristinn Grétar Harðarson.
Sem kennari kynnist maður
fjöldanum öllum af ungu fólki en
samt eru bara fáir sem snerta
mann inn að innstu hjartarótum.
Hreinn Andri var þannig.
Ég byrjaði minn kennsluferil
Hreinn Andri
Stefánsson
✝ Hreinn AndriStefánsson fædd-
ist 2. janúar 1993.
Hann varð bráð-
kvaddur 26. desem-
ber 2014. Útför
Hreins Andra var
gerð 7. janúar 2015.
með gríðarlega
öflugan og orku-
mikinn bekk í
sterkum og fjöl-
mennum árgangi í
Víðistaðaskóla.
Það bar ekkert
svakalega mikið á
Hreini Andra en
það var eitthvað
við hann sem varð
þess valdandi að
ég tók eftir honum
frá blábyrjun. Húmorinn er eitt-
hvað sem ég held að allir sem
kynntust Hreini Andra hafi tekið
eftir. Ég hafði alltaf gaman af því
sem þetta gítarséní hafði að segja,
húmorinn braust alltaf fram á hár-
réttum tíma, þessi kaldhæðnis-
húmor sem við höfðum báðir dá-
læti á. Já, Hreinn Andri var ekki
aðeins húmoristi heldur mikill
FH-ingur og United-maður sem
verða að teljast mannkostir mikl-
ir.
Þó Hreinn Andri hafi útskrifast
úr skólanum lá leið hans þangað
aftur, bæði sem gítarleikari í söng-
leik 10. bekkinga skólans og sem
starfsmaður við skólann og fé-
lagsmiðstöðina. Ég var spenntur
fyrir hans hönd þegar við sátum á
kaffistofunni og ræddum þá fram-
tíð sem beið hans í Bournemouth á
Englandi. Ég fylgdist með úr fjar-
lægð á netinu og hafði gaman af
vitleysunni í honum. Svei mér þá,
ég held ég skelli í eina uppskrift
frá Fusion-frændum, Hreini
Andra til heiðurs. Ég kem til með
að sakna Hreins Andra enda þótti
mér mjög vænt um hann. Harmur
fjölskyldunnar er mikill og votta
ég henni mína dýpstu samúð.
Hilmir Heiðar Lundevik, um-
sjónarkennari 2007-2009.