Ægir - 01.04.2014, Blaðsíða 44

44
Starfsfólk Ísfells óskar
öllum sjómönnum
og fjölskyldum þeirra
til hamingju með
Sjómannadaginn.
Starfsstöðvar Ísfells og Ísnets:
• Ísnet Þorlákshöfn - Óseyrarbraut 28
• Ísnet Vestmannaeyjar - Flötum 19
• Ísnet Húsavík - Barðahúsi
• Ísnet Akureyri - Oddeyrartangi
• Ísnet Sauðárkrókur - Lágeyri 1
• Kristbjörg Ólafsfjörður - Pálsbergsgötu 1 Ísfell ehf • Óseyrarbraut 28 • 220 Hafnarfjörður • Sími 5200 500 • isfell@isfell.is
www.isfell.is
HAFNARFJORÐUR
VESTMANNAEYJAR
SAUDARKROKUR HUSAVIK
AKUREYRI
ÞORLAKSHOFN
www.isfell.is
OLAFSFJORDUR
Agnar Jónas Jónsson segir sjóskaðasögu Íslands óplægðan akur sem þurfi að skrá betur.
lendingar eignuðust fyrstu þil-
skipin á árunum 1880 til 1890
þannig að skip sem fórust hér
við land fram að þeim tíma
voru yfirleitt erlend.
Upp úr 1900 fjölgaði togur-
um frá Bretlandi og Þýskalandi
við landið og í kjölfarið strand-
aði talsverður fjöldi þeirra eða
fórst við suðurströndina og þá
flestir við Meðalland. Um svip-
að leyti höfðu Íslendingar eign-
ast yfir 100 fiskikúttera sem
keyptir voru notaðir frá
Englandi. Þetta voru að sögn
Agnars gamlir bátar og þjón-
usta við þá var lítil eða engin og
það tók menn nokkurn tíma að
ná góðum tökum á þeim. Mörg
þessara skipa fórust á fyrstu ár-
unum.
Á fyrstu áratugum 20. aldar
færðist aðal sjóslysasvæðið
vestur að Reykjanesi og í Faxa-
flóa. „Í gegnum tíðina hafa skip
og bátar verið að farast hring-
inn í kringum landið en svæðið
við suðurströndina og Faxa-
flóinn eru þau sem hafa reynst
erfiðust enda voru helstu ver-
stöðvar frá Hornafirði og vestur
á Snæfellsnes. Þar voru flest
skip gerð út á vetrarvertíð
þegar allra veðra er von og
þegar kom fram á sumar færð-
ist veiðin meira yfir á Norður-
land þar sem síldin var.“ Agnar
segir mörg síldarskip hafa sokk-
ið enda var flotinn óhemjustór
og menn sigldu gjarnan með
þunglestuð skip við misjafnar
aðstæður.
Agnar segir það hafa komið
nokkuð á óvart hve mörg skip
fórust á Faxaflóa en hins vegar
hljóti það að teljast eðlilegt
þegar horft er til þess hve stór
hluti flotans var gerður út á
svæðinu. Þessi þróun hófst um
1930 með mikilli fjölgun ver-
tíðarbáta sem gerðir voru út frá
helstu verstöðvunum í Sand-
gerði, Keflavík, Hafnarfirði,
Reykja vík og Akranesi.
Víða leitað fanga
Agnar segir að þetta verkefni
hafi byrjað sem grúsk í heimild-
um um gamla skipsskaða. Fljót-
lega hafi hann rekist á að þær
voru ekki alltaf nákvæmar og
því fóru hann og Guðjón að
leita víðar. Þeir settu sig í sam-
band við aðila í Færeyjum,
Englandi og Frakklandi, bæði
opinber söfn og einkaaðila og
fengu ágæt viðbótargögn frá
þeim. „Þetta ýtti við mér enda
er sjóskaðasaga Íslands
óplægð ur akur sem þyrfti að
skrá betur. Það má segja að það
sem við höfum gert sé grunnur
sem síðan er hægt að byggja á,“
segir Agnar.
„Í gegnum tíðina hafa skip og bátar verið að farast
hringinn í kringum landið en svæðið við
suðurströndina og Faxaflóinn eru þau sem hafa reynst
erfiðust enda voru helstu verstöðvar frá Hornafirði og
vestur á Snæfellsnes.“