Húnavaka - 01.05.1994, Blaðsíða 10

8
HÚNAVAKA
hafa hug á ad ganga ad ýmsum skilyrdum til ad komast inn í ríkjasamsteypu
Evrópusambandsins. Eitt af skilyrdunum virbist ab sameiginlegt yfiruald pessara
þjóba myndi taka vid yfirstjóm veiða í fiskveiðilögsögu þjóðarinnar og hún því
fiytjast úr landi.
Þegar svo er komið eftir hálfa öld hljóta varúðarbjöllumar að klingja í eyrurn
hugsandi manna.
Sannarlega hefurþjóðinni vegnað vel. Miklar framfarir ogframþróun einkenna
þessi 50 ár. Lífskjör þjóðarinnar hafa verið góð síðarí hluta þessa tímabils og áð
flestu leyti sambœrileg við nágrannaþjóðir okkar. I raun geta Islendingar verið
stoltir af stórhuga framkvœmdum og þeirrí miklu tœkniþróun sem bœtt hefur lífs-
kjör og lífsskilyrði í landinu.
Þó að um nokkum samdrátt og etfiðleika hafi verið að rœða á síðustu árum er
það væntanlega tímabundið.
Hóflaus innflutningur er ekki líklegur til annars en auka atvinnuleysi og skaða
lífskjör fólksins. Flestar þjóðir leggja áherslu á að búa vel að innlendri framleiðslu
og skaþa henni betrí marksaðsaðstœður en sams konar innflutningi. Ekki er vafa-
mál að sú stefna þjónar best hagsmunum fólksins og treystir atvinnuöryggi um
byggðir landsins. Þrátt jyrir það hefur innflutningskórinn hafið háværa banda-
lagslofsöngua og virðast kórfélagar ótrúlega einsýnir og úr takt við þá framtíðarsýn
sem menn bundu svo glæstar vonir við 17. júní 1944 um sjálfstæði fullvalda lýð-
veldis. Sá dagur var þá sannkallaður nýársdagur þjóðarínnar.
Landið, þjóðin og sagan em eitt. Við Islendingar eigum fagurí, hreint og heil-
næmt land og gjöful fiskimið. Við emm fráls og sjálfstæð þjóð, vel menntuð méð
traustan menningararf. Allt þetta ber okkur að varðveita og varast að ganga svo
langt í samskiþtum við aðrar þjóðir að þessu sé stefnt í hættu.
Flestir framsýnir og liugsandi menn vilja áð blómleg byggð haldist um landið og
mannvirki og náttúmauðlindir séu nýttar í hvetju héraði. Þó hafa heyrsl þær
raddir sem telja áð litlu skipti þótt heilu byggðarlögin, sem liggja vel við fiskimið-
um eða landbúnaðarframleiðslu og skapa mikil verðmæti Jyrir þjóðarbúið, verði
lögð í eyði. Við sem búum úti á landi emm seinþreyttir og nennum ekki að eltast við
þessa furðulegu skrifborðsframleiðslu sem biríist gjaman öðm hverju í blöðum, út-
vaipi og sjónvatpi um byggðamál. Hitt er annað mál hvorí við verðum ekki að
taka mið af þessum öfgafullu skoðunum og láta þær verða okkur hvatning til
standa þeim mun þéttar saman um okkar hénið og atvinnulíf þar. Við viljum
þjóðarsátt um eflingu byggðar, gróðurs og hreinleika um land allt. Við viljum að
fólkinu geti liðið vel hvar sem það býr og að engum sé kastáð steini vegna þess hvar
hann kýs sér bústað á landinu éða hvaða starf hann hefur valið sér. Hver hefur í
raun rétt á að kasta slíkum steinum og dœma aðra ?
Húnavaka þakkar veittan stuðning og óskar lesendunum giftu oggengis.
Stefán A.Jónsson.