Húnavaka - 01.05.1994, Blaðsíða 55

HUNAVAKA
53
Fyrir ofan túnið er há brekka. Fram af henni féll lækurinn í nokk-
uð háum fossi. Við þurftum að byggja stíflu uppi á brekkunni um
sumarið, einnig stöðvarhús og gerðum það sjálfír. Svo kom Eiríkur
í Svínadal um haustið og hann
lagði rörin með okkur og setti alla
stöðina upp.
Þegar stöðin var komin í gang
fór hann upp að Fívammi í Langa-
dal að hitta Björgu Runólfsdóttur.
Hún var systir Bjarna Runólfsson-
ar í Hólmi sem var uppfmninga-
maður og mjög mikill frumkvöð-
ull að því að reisa rafstöðvar á
Suðurlandinu en Eiríkur og
Bjarni voru samstarfsmenn. Með-
an Eiríkur var í Hvammi vannst
svo til að við fórum í sláturferð út
á Blönduós en þegar við komum
heim blikkuðu ljósin. Eg fór upp í
stöð og stöðvaði hana. Þá var
komin bilun. Um svipað leyti kom
Halldór rafmagnseftirlitsmaður
til að taka stöðina út en þá var
komið myrkur og honum brá heldur við. Eiríkur kom frá Hvammi
og þeir fóru að skoða þetta og fundu hvað var að. Það þurfti að
taka alla stöðina upp en samt sem áður hættu þeir ekki fyrr en þeir
gátu gert við. Þeir vildu ekkert fara út á Blönduós til að fá hjálp. Ei-
ríkur í Svínadal var bóndi og vanur að bjarga sér. Hann hafði ekki
suðuvír en notaði bara gaddavír til málmsuðu og það dugði ekkert
verr en hvað annað. Hann kunni vel sitt verk.
Túrbínan í stöðinni gengur enn en við erum búnir að skipta um
rafal. Það var hagkvæmara en að gera við þann gamla. Stöðin hefur
ekki haft nóg vatn til þess að ganga á fullu afli allt árið. Það er allt
öðru vísi að nýta þetta eftir að við fengum ríkisrafmagn vegna þess
að þá er stöðin bara á upphitun og hún er ekki svo nákvæm fyrir,
þó að það sé lág spenna, skemmist ekkert við það. Það er sjálfsagt
að halda svona stöðvum við því að þær eru ódýrar í rekstri og fram-
leiða ódýrt rafmagn. En auðvitað þarf stöðin sitt viðhald og sína
Stíflan ofan vid rafstödina.