Húnavaka - 01.05.1994, Blaðsíða 171

HUNAVAKA
169
á þriðju viku. Slegið var með svokölluðum bindara. Hann bindur
grösin í knippi um leið og slegið er. Stráin náðu manni í mjöðm.
Mér veittist verkið erfitt fyrst, mest vegna hitans. Eftir því sem ég
lærði handtökin, sóttist mér verkið betur. Bændurnir slógu alltaf
sjálfír en þrír og fjórir vorum við að reisa bindin upp á endann,
fjögur og fjögur saman. Fjórir hestar voru fyrir hverjum bindara.
Þegar kornið var orðið þurrt var komið með þreskivélar. Þær áttu
sérstakir menn sem fóru um stór svæði til að þreskja fyrir bændur.
Sumir óku kornbindunum að þreskivélinni en aðrir íluttu kornið
frá henni og var það flutt í kornhlöðu. Við þetta var unnið af miklu
fjöri og drift, byrjað klukkan sjö að morgni og ekki hætt fyrr en 10
að kvöldi. Ekki var hægt að þreskja nema veður væri þurrt. Viður-
gjörningur var mjög góður. Þegar búið var að þreskja kornið, þá
var farið að plægja upp akrana og var ég hjá bræðrunum við að
plægja í sex vikur. Alls var ég þarna fulla tvo mánuði. Bræðurnir
gerðu mjög vel við mig er ég fór og greiddu mér vel. Báðir voru
þeir mjög ánægðir. Þaðan fór ég til Winnipeg aftur og vann við
ýmsa vinnu um mánaðartíma. Síðan fór ég út í Alftavatnsbyggð að
finna konuna og Pétur Arnason. Mér var vel tekið en ekki leist mér
á mig þar. Þangað út var ekki hægt að fara með járnbraut nema 12
mílur af leiðinni og síðan var tveggja daga leið með æki. Þarna ætl-
aði ég að vera næsta vetur. Pétur var nýbúinn að byggja sér hús og
átti gamalt hús. Eg keypti það af honum. Eg varð að fara til
Winnipeg að sækja dót okkar og fékk til þess hesta og vagn. 1 þeirri
ferð bar ekkert til tíðinda fyrr en ég hélt til baka. Eg fékk hestana
geymda á járnbrautarstöðinni meðan ég sótti dótið til borgarinnar.
A járnbrautarstöðinni gisti ég á bakaleiðinni, bjó upp á vagninn
kvöldið áður og ætlaði snemma af stað. Um nóttina lá ég í skúr og
voru hestarnir þar rétt hjá. Fyrir dögun fór ég af stað áður en bjart
var orðið. Sá ég brátt að ég hafði tekið skakka braut og var á rangri
leið, því varð ég að snúa til baka aftur til að komast á rétta braut.
Svo var ég villtur að ég varð að fá tilsögn til að komast á rétta leið.
Að öðru leyti gekk ferðin vel. Þarna í Alftavatnsbyggð var ég um
veturinn.
Um miðjan desember fór ég til ensks bónda og vann hjá honum
\dð gripahirðingu í þijá mánuði. Hann átti 170 nautgripi. Af þeim
voru hýstir 70. Mér leið þarna vel um veturinn og lærði talsvert í
málinu en sá enski greiddi 15 dollara á mánuði og þótti mér það