Húnavaka - 01.05.1994, Blaðsíða 94

92
HUNAVAKA
Kona séra Jóns var Sigríður Eiríksdóttir sýslumanns í Kollabæ,
Sverrissonar. Htin var mesta höfðingskona, fríð sýnum og tíguleg.
Hún hafði óvanalega fagra og mikla söngrödd og unni mjög söng-
list og skáldskap. Tók hún og virkan þátt í félagsmálum. Um 1870
stofnaði hún með fleiri konum í Auðkúluprestakalli félag til þess
að efla andlega og verklega menningu ungra stúlkna og hélst það
félag þar til Kvennaskóli Húnvetninga var stofnaður 1882. Þau
hjón styrktu mörg ungmenni til menningar og ólu upp 6 fóstur-
börn auk sinna barna. Af börnum þeirra hjóna komust þessi upp:
Vilborg, átti séra Eirík Gíslason á Stað í Hrútafírði, Guðný, átti
Brynjólf Gíslason í Skildinganesi, séra Theodór á Bægisá, Guðrún,
átti Eggert Briem hæstaréttardómara, Kristín Jóhanna, miðkona
séra Richards bankabókara Torfasonar og Þóra, seinni kona séra
Stefáns M. Jónssonar á Auðkúlu.
Til er saga af sérajóni í þjóðsögum Olafs Davíðssonar. Var það
nótt eina í skammdeginu er fólk allt var í fasta svefni á Auðkúlu
nema prestkona sem lá vakandi yfir Hildi dóttur sinni sem var þá
nýfædd og vinnumaður einn sem lá vakandi í rúmi sínu frammi í
baðstofunni. Heyra þau þá að spurt er uppi á húsglugganum: „Er
Jón Þórðarson vakandi?" Prestkona neitar þ\a. Lítur hún upp um
gluggann og sér afar stórt og illilegt andlit. Það var rautt og skeggj-
að og ntjög nefstórt. Nokkru seinna er sagt úti fyrir með dimmri og
draugalegri röddu: „Get ég fengið að finna Jón Þórðarson út?“
Prestkona neitar því aftur og varð hún nú mjög hrædd en einkum
óttaðist hún að maður sinn mundi vakna og fara út því hann var
ómyrkfælinn en hún hélt að það mundi verða hans bani. Var nú
spurt í hið þriðja sinn en prestkona svaraði sem áður. Vinnumaður-
inn sem fylgst hafði með orðaskiptum þessum var djarfur maður
og datt honurn í hug að sér væri líklega óhætt að fara út. Klæðir
hann sig nú og fer út og gengur að glugganum sem gesturinn hafði
legið á. Uti var tunglskinsbjart og hafði fallið föl um nóttina. Hugði
hann að því hvort hann sæi nokkur verksummerki við gluggann en
því fór fjarri. Prestkona sagði manni sínum frá atburði þessum
næsta morgun og brá svo við að hann varð mjög myrkfælinn upp
frá því.
Séra Jón var merkisprestur og valinkunnur sómamaður. Hann dó
úr lungnabólgu vorið 1885. Fluttist Sigríður þá að Litladal.
Um haustið var Auðkúla veitt séra Stefáni M. Jónssyni á Bergs-