Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.2009, Side 37

helgarblað 25. september 2009 föstudagur 37
„Kraftur, félag ungs fólks með krabbamein og
aðstandenda, á tíu ára afmæli 1. október og
við ætlum að halda upp á afmælið með veg-
legri afmælisdagskrá,“ segir Hulda Bjarna-
dóttir, framkvæmdastjóri félagsins. Afmæl-
isblað Krafts kemur út þann 29. september
þar sem sögu félagsins verða gerð skil en auk
þess verður haldið málþing. „Við ætlum að
fara yfir það nýjasta í krabbameinslækning-
um, ræða um gildi stuðnings, tengsl matar-
æðis og heilbrigðis og sjúkdóma auk um-
ræðu um hamingju og lífsgæði,“ segir Hulda
og bætir við að fókusinn verði líka á þátt að-
standenda því hann sé ekki síður mikilvægur
í krabbameinsferlinu.
„Sjúklingurinn sjálfur hefur sínum verk-
efnum að sinna og það getur verið erfitt fyr-
ir aðstandendur að sitja á hliðarlínunni og
finnast þeir ekkert geta gert og um þetta ætl-
um við einnig að fjalla,“ segir Hulda og bæt-
ir við að á laugardeginum 3. október ætli fé-
lagsmenn, ættingjar og velunnarar Krafts,
að fjölmenna í Sólargöngu sem sé hugsuð
sem samstiga spor þeirra sem greinast með
krabbamein og aðstandenda.
„Þetta er táknræn ganga að því leyti að
við ætlum að reyna að sleppa takinu á óttan-
um sem gjarnan fylgir krabbameini. Það ger-
um við með því að sleppa 1300 blöðrum en
það er tala þeirra sem greinast á ári hverju.
Við vonum að landsmenn sýni okkur sam-
stöðu og stuðning og taki þátt í göngunni en
hópurinn ætlar að hittast á planinu við Hall-
grímskirkju klukkan tvö þaðan sem haldið
verður niður á Ingólfstorg. Þar verður stutt
en skemmtileg dagskrá og svo eru allir vel-
komnir í afmæliskaffi hjá okkur í Víkinni, sal
Sjóminjasafnsins úti á Granda. Þar ætlum við
að fagna því sem Kraftur stendur fyrir og eiga
góðan stund með félagsmönnum.“
indiana@dv.is
Kraftur, stuðningsfélag ungs fólks með krabbamein og aðstandenda, á tíu ára afmæli 1. október:
Sleppum taki á óttanum
„Það gerum við með því að
sleppa 1300 blöðrum en það
er tala þeirra sem greinast á
ári hverju.“
Hulda Bjarnadóttir, framkvæmdastjóri Krafts
„Sjúklingurinn sjálfur hefur sínum verkefnum að
sinna og það getur verið erfitt fyrir aðstandendur
að sitja á hliðarlínunni og finnast þeir ekkert geta
gert og um þetta ætlum við einnig að fjalla,“ segir
Hulda. MYND KriStiNN
Ætlaði að
drífa þetta af
Þetta var mikið áfall en ég tók þá ákvörð-un strax í upphafi að leggjast ekki í þunglyndi út af þessu og það tókst,“ segir Davíð Jónsson, 22 ára vélaverk-
fræðinemi, en Davíð greindist með illkynja æxli
í hægri fæti þegar hann var 17 ára. Í október
2005 fór Davíð til læknis vegna mikillar þreytu
í fæti en læknirinn taldi að um áreynslubólg-
ur væri að ræða og að ástæðan fyrir þreytunni
væri að Davíð var nýbyrjaður í heilsuátaki.
Hálfu ári seinna fór Davíð í ítarlegri rannsókn-
ir og var þá greindur með osteosarcoma, eða
beinsarkmein, í sköflungsbeini hægri fótar.
„Daginn eftir 18 ára afmælið mitt byrjaði ég
í lyfjameðferð en líkurnar á að ég myndi svara
meðferðinni þóttu litlar enda var krabbinn á
fjórða stigi af fjórum. Eftir nokkrar meðferðir
fór ég í segulómun þar sem kom í ljós að ekki
var hægt að bjarga fætinum og árið 2006 var
fóturinn tekinn af nokkrum sentimetrum fyrir
ofan hné,“ segir Davíð og bætir við að tveimur
vikum eftir aðgerðina hafi hann haldið áfram í
lyfjameðferð en þar á eftir hóf hann sex mán-
aða endurhæfingu á endurhæfingardeild á
Grensás.
Til allrar hamingju gekk lyfjameðferðin von-
um framar og Davíð er í dag laus við krabba-
meinið. Hann gengur með hjálp gervifótar og
lifir eins eðlilegu lífi og við er að búast miðað
við aðstæður. Davíð segist ekki reiður, hvorki
út í Guð, lífið né tilveruna þótt hann hafi þurft
að ganga í gegnum þessa erfiðu reynslu sem
krabbameinið hafi verið. „Maður græðir lítið
á því að pirra sig á hlutunum og ég reyni alltaf
að gera það besta úr hverjum aðstæðum,“ seg-
ir hann og bætir við að hann hafi ekki miklar
áhyggjur af því að meinið taki sig upp aftur. „Ég
reyni að pæla sem minnst í því enda kominn úr
öllum áhættuhópi,“ segir hann og viðurkennir
að þessi reynsla hafi þroskað hann mikið.
„Ég lærði mikið á þessum tíma og varð ör-
ugglega að þroskast talsvert hraðar en hinn
venjulegi íslenski unglingur þarf að gera. Fyrir
vikið kann ég líklega að meta lífið betur í dag en
áður en ég veiktist.“
Krabbameinsmeðferð ekkert grín
Þegar Davíð veiktist var hann staðráðinn í að
komast í gegnum veikindin án þess að brotna
og þegar honum bauðst að ræða við einhvern
sem gengið hafði í gegnum svipaða reynslu af-
þakkaði hann gott boð. „Eftir á að hyggja hefði
ég líklega átt að þiggja viðtalið en ég var ungur
og þrjóskur og hafði engan áhuga á að festast í
einhverjum veikindum. Ég ætlaði bara að drífa
þetta af og vildi ekkert velta þessu of mikið fyr-
ir mér,“ segir Davíð en bætir við að það hefði
verið gott fyrir hann að sjá með eigin augum
hversu margir komast í gegnum slík veikindi.
Davíð segir krabbameinsmeðferð ekkert
grín. Hún hafi tekið virkilega á og verið hrika-
lega erfið á stundum. „Það komu tímabil þeg-
ar ég gat ekkert borðað og lá bara fyrir og gat
ekkert gert en ég átti líka góða daga inn á milli,“
segir hann en bætir aðspurður við að hann hafi
sýnt lítil viðbrögð þegar honum var tilkynnt að
fóturinn yrði tekinn af. „Ég var ekkert að velta
þessu fyrir mér þar sem ég lá í rúminu og og leit
bara á aðgerðina sem hluta af ferlinu. Mesta
sjokkið kom hins vegar þegar ég þurfti að fara
í endurhæfinguna að læra að ganga upp á nýtt
og uppgötvaði alla þá fylgikvilla sem fylgja því
að vera með gervifót. Það var mikið áfall enda
var ég á erfiðum aldri en ég var þrjóskur og
ákveðinn í að komast í gegnum þetta, sem ég
og gerði.“
indiana@dv.is
Davíð Jónsson greindist með illkynja æxli á
fjórða stigi þegar hann var 17 ára. Hann er laus við
krabbann en gengur með hjálp gervifótar.
„Mesta sjokkið kom hins vegar
þegar ég þurfti að fara í endur-
hæfinguna að læra að ganga
upp á nýtt og uppgötvaði alla
þá fylgikvilla sem fylgja því að
vera með gervifót.“
Það er líf eftir krabbamein
Davíð Jónsson „Ég lærði mikið á þessum tíma og varð örugglega að þroskast talsvert hraðar en hinn
venjulegi íslenski unglingur þarf að gera,“ segir Davíð.