Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.2010, Síða 34

34 viðtal 25. júní 2010 föstudagur
• Svart
• Hvítt
• Krem
• Brúnt
Holtagörðum 2. hæð • Sími 512 6800 • www.dorma.is • dorma@dorma.is
OPIÐ
Virka daga frá kl. 10-18
Laugardag frá kl. 11-17
Serta aftur á Íslandi !!
Yankee Candle, hin einu sönnu.
Yfi r 40 mismunandi ilmkerti !
Kynningarafsláttur
15%
Chiro 600 heilsurúm
Stærð cm. Tilboð kr.
90x200 90.900,-
100x200 95.900,-
120x200 98.000,-
140x200 119.900,-
160x200 149.900,-
180x200 159.900,-
með einhver siðferðismörk. Ef mér hefði verið
boðið að smygla kókaíni frá Bólivíu hefði ég að
öllum líkindum sagt nei,“ segir Gunni og hlær, en
heldur þó sínu hefðbundna rólega yfirbragði.
Okrið varð skrímsli
Hvernig fannst þér þetta samræmast starfi þínu
hjá Fréttablaðinu þar sem þú varst meðal annars
að skrifa um neytendamál?
„Þegar þetta kom upp í fyrra var ég í launa-
lausu leyfi frá Fréttablaðinu út af vinnunni við
Popppunkt,“ útskýrir Gunni en hann er dóm-
ari og spurningahöfundur í sjónvarpsþættinum
Popppunkti sem sýndur er í Ríkissjónvarpinu yfir
sumartímann. „Og ég meina, öll mín aðkoma að
neytendamálum var bara eitthvað sem vatt upp á
sig. Það var engin tilskipun að ofan sem gerði mig
að neytendafrömuði, ef við getum notað það orð.
Það kviknaði allt út frá einni lítilli kók á veitinga-
stað í Reykjavík árið 2007. Ég og Grímur Atlason,
vinur minn, fórum þá á kínverskan stað við Vest-
urgötu þar sem Grímur fékk sér tvær litlar kók.
Þegar við ætluðum að borga kom í ljós að kókin
kostaði 350 krónur stykkið. Þá datt mér í hug að
setja inn á bloggsíðuna mína hliðarsíðu þar sem
væru birt svona okurdæmi. Ég setti kókdæmið
inn og bað svo lesendur um að senda mér línu
ef einhver vissi um eitthvað svipað. Þetta varð að
skrímsli, viðbrögðin voru þvílík.
Þar með varð ég einhver neytendafrömuður
sem var ekkert endilega mitt markmið í lífinu.
Ég var að vinna á Fréttablaðinu og var í kjölfar-
ið beðinn um að skrifa um neytendamál þar, sem
ég gerði náttúrlega. Í launalausa leyfinu í fyrra var
mér svo boðið þetta auglýsingahark. Vegna þess
fór ég svo ekkert aftur í að skrifa um neytendamál
þegar ég kom úr leyfinu heldur var bara blaða-
maður á innblaðinu. En ég hætti náttúrlega ekk-
ert að birta bréf sem ég fæ send. Þessu sló sam-
an hjá mörgum, sem héldu kannski að ég hefði
verið skipaður neytendafrömuður af ríkisstjórn
Íslands, og þess vegna leit út eins og ég væri að
svíkja einhverjar svakalegar hugsjónir með því að
selja mig svona.“
Fékk hálFa milljón Fyrir dagsvinnu
Það virðist ekki í eðli Gunna að pukrast með
hlutina. Hann hikar því ekki eitt augnablik þegar
blaðamaður spyr hversu mikið hann fékk borgað
fyrir auglýsingarnar.
„Ég fékk hálfa milljón fyrir að gera þetta, 350
þúsund fyrir að lána þeim smettið á mér, 150 fyrir
lagið. Buff, sem flutti lagið [Prinsessan mín], fékk
150. Ég skuldaði eina milljón í yfirdrátt þannig að
það fór aðeins upp í það.“
Hvað tók langan tíma að taka myndirnar fyrir
auglýsingarnar?
„Það tók svona einn dag. Plús náttúrlega sálar-
tjón. Þetta er auðvitað fáránlega mikill peningur
fyrir fáránlega litla vinnu, enda er þessi auglýs-
ingabransi dálítið fáránlegur. Maður sem þrælar
sér út fimm daga vikunnar fyrir 250 þúsund kall
útborgaðan á mánuði þarf að vera ansi harður á
siðferðissvellinu til þess að segja nei við slíku. Það
er eins og að segja nei við happdrættisvinningi af
því að forstjóri happdrættisins er glataður gaur
með sorglega slóð á eftir sér.“
Er þetta besta tímakaup sem þú hefur fengið?
„Nei, það var nú í góðærinu þegar ég tók
Prumpulagið á hátíð í Mosfellsbæ. Þá fékk ég 50
þúsund kall fyrir tvo tíma, með bið og svoleiðis.
Það var ógeðslega mikið.“
Gunni sagðist hér að framan hafa jánkað því
strax að taka sæti á lista Besta flokksins þegar eft-
ir því var leitað. Annað var uppi á teningnum í til-
viki Express-auglýsinganna.
„Ég hugsaði mig dálítið vel um. En peninga-
græðgin var öllu öðru yfirsterkara,“ segir Gunni
og í framhaldinu fylgir hlátur.
uppFærði hagkaupslag BuBBa
Hafðir þú einhvern tímann áður verið beðinn um
að auglýsa einhverja vöru eða þjónustu?
„Já, og ég hafði aldrei hafnað slíku boði. Bubbi
Morthens söng í Hagkaupsauglýsingu 1996 og
árið eftir sló ég í gegn með Prumpulaginu. Þá
vildi þeir hjá Hagkaup fá mig til að syngja Hag-
kaupslagið, vildu uppfæra flytjandann og í ljósi
vinsælda Prumpulagsins var ég valinn. Ég bjó
til versjón af laginu, þeir Hagkaupsmenn gerðu
svo yfirgripsmikla könnun á meðal viðskipta-
vina sinna en móttökurnar urðu ekki nógu góð-
ar þannig að þetta fór aldrei í loftið. Ég fékk samt
eitthvað smá borgað fyrir viðleitnina.
Lag sem ég fór með í Eurovision, Ég og heilinn
minn, seldi ég síðan í einhverja mjólkurvöruaug-
lýsingu. En svo held ég að það sé ekkert fleira.“
Gunni segir þetta einfaldlega fylgja því að
vera sjálfstætt starfandi listamaður. „Í þessu harki
er þessi auglýsingamelluskapur það sem mað-
ur fær langmest út úr peningalega séð. Á meðan
við búum ekki við gjaldmiðlalaust samfélag sem
byggist á vöruskiptum þá er þetta bara geimið
sem maður þarf að taka þátt í. Og svo framarlega
sem ekki er verið að auglýsa einhverja ólöglega
hluti sem einhverjir kókaínbarónar eiga þá er
þetta víst í lagi.“
Ertu alltaF að sEmja lög?
„Nei, ég get ekki sagt það. Fyrir svona fimmtán
árum komst maður ekki í gegnum daginn án þess
að grípa í gítarinn. En núna skiptir þetta mig ekki
máli. Það er einhvern veginn enginn hvati. Ég hef
ekkert gaman af því lengur að fara á hljómsveitar-
æfingu og fara svo að harka á einhverjum pöbb-
um. En ég sem lög ef þau bara koma sjálfkrafa
eins og eitt vinsælasta lag landsins í dag, Vinsæll,
sem Hvanndalsbræður flytja. Það bara kom þeg-
ar ég var úti að labba.“
Þrátt fyrir að Gunni sé að mestu hættur í tón-
listarharkinu er þó eitt verkefni fram undan sem
hann er mjög spenntur fyrir. Það er kombakk hjá
hljómsveitinni Svarthvítur draumur sem Gunni
var í á níunda áratugnum.
„Við gáfum út hina goðsagnakenndu plötu
Goð árið 1987 sem þykir ein besta rokkplata sem
gefin hefur verið út á Íslandi. Hún hefur ekki ver-
ið fáanleg svo lengi, hefur einhvern veginn ver-
ið horfin í kóngulóarvef tímans, og okkur finnst
því kominn tími til að koma henni aftur á kort-
ið. Platan verður því endurútgefin í haust og af
því tilefni mun Svarthvítur draumur koma fram
á Iceland Airwaves,“ segir Gunni og má jafnvel
greina smá eftirvæntingu í hinu annars rólega
fasi Doktorsins.
Hann bætir við að í sér búi löngun til þess að
gera nokkrar plötur. Ein slík er „nytjaplata“ sem
eigi að heita Feita svín sem hugsuð sé til hlustun-
ar við fitubrennslu.
„Ég hef tekið eftir því í minni líkamsrækt að
það skiptir rosalega miklu máli hvað maður
hlustar á. Það þarf að vera melódía, gott bít og
hvatning og mig langar til að leggja mitt lóð á vog-
arskálarnar í lýðheilsu landsmanna með því að
gefa út plötuna Feita svín,“ segir Gunni og hlær.
Hann var aðeins byrjaður á lögunum fyrir plöt-
una sem töpuðust hins vegar þegar harði diskur-
inn á tölvu Gunna brann. Einn daginn mun plat-
an þó koma út, segir kappinn.
væri til í jónur EFtir skaupið
Eins og alvitað er fylgir hljómsveitarlífi gjarnan
óheilsusamlegt líferni. Fyrir utan að vera höf-
undur Prumpulagsins og forsprakki Svarthvíts
draums er Gunni líklega þekktastur fyrir að vera
annar burðarásanna í hljómsveitinni Unun sem
starfaði á árunum 1993 til ‘99. Hann segir að
sukkið hafi aldrei orðið honum fjötur um fót. En
vissulega hafi hann tekið vel á því á tímabili.
„Þegar Unun hætti sneri ég eiginlega alveg
við blaðinu, kynntist konunni og fór í það dæmi.
Fjölskyldulífið. Fram að því hafði ég verið að elta
þennan draum sem margir tónlistarmenn eru
með, að slá í gegn í útlöndum og lifa á músík-
inni,“ segir Gunni. Konan hans heitir Bjarnveig
Magnúsdóttir, eða „Lufsan“ eins og lesendur
bloggsíðu Gunna þekkja
hana. Þau eiga tvö börn,
Dagbjart Óla, sjö ára, og
Elísabetu Láru, þriggja
ára.
Sukkaðir þú mikið á
hljómsveitarárunum?
„Já, já, slatta,“ segir
Gunni af áðurnefndri
hreinskilni þrátt fyr-
ir að íronískur tónn læði
stundum að manni efa.
„Ég var fyrst og fremst
í áfenginu. Ég held að ég
hafi tvisvar sniffað am-
fetamín og það var ekki
skemmtilegt. Svo hef ég
reykt hass og gras svona
fimm sinnum. Þá er
það upptalið. Ég myndi
aldrei prófa LSD eða eitt-
hvert þannig ofskynjun-
ardæmi. Mér finnst það
skerí tilhugsun. Kókaín
er náttúrlega sagt vera
mjög gott fíkniefni og
hef ég heyrt margar fal-
legar sögur af því, aðal-
lega í bandarískum bíó-
myndum. En mér hefur
því miður aldrei verið
boðið það,“ segir hann
og skellir upp úr.
Aðspurður ... Nei,
við skulum vera hrein-
skilin. Að fyrra bragði
segir Gunni að þótt
hann sé ekkert að berjast fyrir lögleiðingu kanna-
bisefna á Íslandi myndi hann ekkert hafa á móti
því að geta farið í tóbaksbúðina Björk í Banka-
stræti og keypt lífrænt ræktaða jónu frá til dæm-
is Eiðum. „Þessir íslensku grasframleiðendur eru
greinilega mjög góðir garðyrkjumenn miðað við
afköstin. Og eins og ég segi, ég er enginn baráttu-
maður fyrir lögleiðingu maríjúana en ég myndi
heldur ekki setja mig upp á móti því. Ég myndi
þá alveg kannski fá mér tvær Eiðajónur til að eiga
eftir Skaupið í staðinn fyrir vindilinn og áfengið.“
í hjólastól á WEmBlEy
Gunna finnst áfengisvíma ekki eftirsóknar-
vert ástand. „Mér finnst hún ferlega leiðinleg
og óspennandi. Þá er nú skemmtilegra að vera
skakkur. Hlæja smá í hálftíma og svo finnur
maður ekki fyrir þessu daginn eftir. Eftir fyllerí er
maður með geðhvarfasýki í heila viku.“
Var búsið einhvern tímann vandamál hjá
þér?
„Ja, ég var dálítið fullur 1995. Um áramótin
´95-´96 ökklabrotnaði ég einmitt í mikilli áfeng-
isvímu. Þetta var þannig að ég var á Rósenberg-
kjallaranum þar sem einhverjir tveir vinir Bjark-
ar, tveggja metra háir klæðskiptingar frá New
York, voru með eitthvert draggsjó. Ég var mjög
fullur og fannst rosa sniðug hugmynd að stökkva
upp á sviðið og taka þátt í sjóinu með þeim. Þá
stökk annar tveggja metra klæðskiptingurinn
upp í fangið á mér og ég missti fótanna undan
þessu hundrað kílóa flykki.
Það slokknaði á mér og þegar ég komst til
meðvitundar á ný lá ég á sviðinu, klæðskipting-
urinn að skaka sér ofan á mér og vinstri löppin
lá í 90 gráðu halla út á hlið,“ lýsir Gunni og hann
og blaðamaður skellihlæja. „Sem betur fer var
ég mjög fullur þannig að ég fann ekki eins mik-
ið fyrir þessu. Didda skáldkona
kom mér út í löggubíl sem var
fyrir utan og skutlaði mér upp
á slysó. Þar lá ég í þrjá daga.
Tveimur vikum síðar áttum
við í Unun að spila með Björk
á Wembley og þá var ég bara
keyrður inn á sviðið í hjóla-
stól. Ég spilaði því á bassann,
sitjandi með gifsið út í loftið.
Það er ekki mikið rokk,“ segir
Gunni og enn er hlegið.
Unun túraði svo um Bret-
land með Björk í nokkrar vik-
ur í upphafi árs ´96. „Ég þurfti
alltaf að liggja uppi á hótelher-
bergi á meðan hinir voru að
skemmta sér. Það voru bara
mín mistök að brjóta á mér
ökklann. En drykkjan var svo
sem aldrei neitt vandamál
af því að mér leið alltaf svo
illa eftir fyllerí. Mig lang-
aði því aldrei að verða full-
ur aftur daginn eftir fyllerí.
Þetta var því ekki vandamál
fyrir utan þetta ökklabrot,
sem ég finn aðeins fyrir enn
í dag.“
Fínt að vEra
sagt upp
Fyrir utan nýjustu tíðindi
af Gunna og formennsk-
unni hjá Strætó bs. sem ekki
varð af, þá var honum sagt
upp hjá Fréttablaðinu. Líkt
og síðasta sumar fór hann
í launalaust leyfi frá vinnu
sinni á blaðinu 1. apríl síðast-
liðinn til að vinna að Popp-
punkti. Ætlunin var að hann
sneri aftur til vinnu 1. sept-
ember. En skömmu fyrir síð-
ustu mánaðamót fékk Gunni
símtal frá aðstoðarritstjóra blaðsins sem bað
hann að koma að hitta sig.
„Ég fór að hitta hana og þar var mér sagt upp.
Við gengum bara frá því og það var eiginlega
fínt,“ lýsir Gunni yfirvegaður.
Fínt að vera sagt upp?
„Já, maður á kannski ekki að segja það í þessu
atvinnuástandi sem er en ég hlakkaði svo sem
ekki mikið til þess að fara aftur að hamra í blaða-
mannsdjobbinu. Ég lít því fyrst og fremst á þetta
sem gífurlegt tækifæri,“ svarar Gunni líkt og at-
vinnustjórnmálamaður.
Ertu þá að leita þér að vinnu?
„Jaaaá, og það eru ýmis járn í eldinum. Svo
reynir maður bara að bæta fleiri járnum í eldinn
og harka. Ég er því ekkert að upplifa þetta sem
einhverja hræðilega höfnun. En kannski fæ ég
flog þegar fyrstu mánaðamótin renna upp þar
sem engin innkoma er. Lufsan mun allavega
pottþétt fá flog!“
kristjanh@dv.is