Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2010, Blaðsíða 8

8 | Fréttir 13. desember 2010 Mánudagur
Listsýningu Hannesar Lárussonar aflýst með SMS-skilaboðum:
Kirkjan hætti við listsýningu
Hætt var við sýningu á verkum
Hannesar Lárussonar myndlistar-
manns sem opna átti í anddyri Hall-
grímskirkju á sunnudag. Yfirskrift
sýningarinnar er „Líkamspartar í
trúarbrögðum“.
Hannes segir að sýningin hafi
verið tilbúin síðastliðinn föstudag.
Um helgina fékk hann hins vegar
símboð um að búið væri að aflýsa
sýningunni. Eftir því sem næst verð-
ur komist var það að undirlagi séra
Jóns Dalbú og Harðar Áskelssonar
organista í Hallgrímskirkju, en list-
ræn notkun kirkjunnar heyrir meðal
annars undir hann.
„Það voru í sjálfu sér aldrei nein-
ar sérstakar eða skýrar ástæður
gefnar upp fyrir þessari ákvörðun
eða þá að þeir vildu ekki láta neitt
slíkt eftir sér hafa,“ segir Hannes í
samtali við DV. „Þarna var um að
ræða boðskort með
líkamspörtum sem
sennilega fór fyrir
brjóstið á þeim og
þeir tilkynntu að
sýningunni hefði
verið frestað um
óákveðinn tíma.
Þetta er stór sýning,
einar 70 ljósmyndir
og skúlptúr með til-
vísanir í listasögu
og trú. Þarna er alt-
aristafla í formi víd-
eóverks og fleira mætti telja. Í þessu
liggur mikil vinna og hundruð þús-
unda sem ég hef lagt út í kostnað.
Ég trúi því að Hallgrímskirkja greiði
hann að einhverju leyti. Vel má vera
að þetta hafi valdið hneykslun, en
ég upplifði þetta sem hroka, yfir-
gang og skort á mannasiðum,“ segir
Hannes, sem sér ekki fram á neina
sölu á verkunum að sinni.
Nokkrir listunnendur voru mætt-
ir þegar til stóð að opna sýninguna en
gripu í tómt. Þess í stað fengu þeir upp-
lýsingar forsvarsmanna Hallgríms-
kirkju um að sýningunni hefði verið
frestað eða aflýst. johannh@dv.is
Móðir niðurhalara:
Engin
leitarheimild
„Lögreglan hringdi í mig úr síma
sonar míns og sagði mér að þeir væru
komnir heim til að handtaka son
minn,“ segir Sigrún Steinarsdóttir
sem er móðir eins þeirra drengja sem
voru handteknir á Akureyri vegna
ólöglegrar dreifingar á höfundarétt-
arvörðu efni. Sonur hennar er sextán
ára gamall og var einn á heimili Sig-
rúnar þegar lögreglan lét sjá sig.
Lögreglan var ekki með leitar-
heimild þegar hún tók tölvu og síma
sonar hennar og leitaði á heimilinu
áður en Sigrún kom heim. „Ég var
úti í búð að versla. Lögreglan spurði
hvort ég væri ekki að koma heim,
og auðvitað fór ég bara heim,“ segir
Sigrún. Hún á erfitt með að lýsa því
hvernig henni varð um þegar hún
heyrði þetta. „Ég fór bara að gráta.“
Þegar hún hafði farið heim var
mæðginunum fylgt niður á lögreglu-
stöð þar sem þau þurftu að bíða í átta
klukkustundir þar til drengurinn var
yfirheyrður. Þegar Sigrún spurðist
fyrir um leitarheimildina sagðist lög-
reglan vera með heimild en gat ekki
sýnt henni hana. Þegar yfirheyrslum
yfir syni hennar lauk fékk hún loks að
sjá leitarheimildina, en þá kom í ljós
að hún náði aðeins yfir heimili föð-
ur drengsins, en drengurinn er með
lögheimili hjá föður sínum. Sigrún
segist vera búin að kæra þetta athæfi
lögreglunnar. Handtakan átti sér stað
1. desember síðastliðinn en hún var
liður í aðgerðum lögreglu þar sem
framkvæmdar voru níu húsleitir, sjö á
Akureyri og í nágrenni og tvær á höf-
uðborgarsvæðinu, í þágu rannsókn-
ar á stórfelldu, ólöglegu niðurhali.
Rannsókn málsins hefur staðið yfir
um nokkurt skeið en upphaf þess má
rekja til kæru sem Samtök myndrétt-
hafa lögðu fram og sneri að ólöglegu
niðurhali efnis af netinu og dreifingu
þess, það er ólögleg dreifing á höf-
undarréttarvörðu efni. Sigrún segir
það koma sér á óvart hversu ófor-
skammaðir lögreglumennirnir voru.
Um var að ræða þrjá rannsóknar-
lögreglumenn, einn frá Reykjavík og
tvo frá Akureyri. „Þeir banka á hurð-
ina og segjast vera með handtöku-
heimild á son þinn. Þetta er það sem
við fengum að vita foreldrarnir,“ segir
Sigrún.
birgir@dv.is
Hannes Lárusson „Það voru í sjálfu sér aldrei neinar sérstakar
eða skýrar ástæður gefnar upp fyrir þessari ákvörðun.“
„Það er fínt að vera hérna, en það fer
auðvitað eftir því hvað maður er að
gera,“ segir maður á fertugsaldri sem
setið hefur inni á Litla-Hrauni í átta
mánuði af þriggja ára fangelsisdómi.
Þetta er í fyrsta skipti sem hann sit-
ur inni og hann er ákveðinn í að nýta
dvölina til að vinna í sínum málum
og koma sér á beinu brautina.
Semur tónlist
„Ég hætti öllu þegar ég kom hingað
inn. Maður hefur þetta val og ég held
að flestir sjái að það borgi sig ekki
að vera í neyslu hérna. Maður miss-
ir öll leyfi og fríðindi og það er bara
ekki þess virði. Hérna hefur mað-
ur líka öll tækifæri til að koma sér út
úr neyslunni ef maður er opinn fyrir
því.“
Með því að standa sig vel og vinna
í sínum málum fær hann að hafa tölv-
ur og tæki inni hjá sér og er búinn að
breyta fangaklefanum sínum í lítinn
tónlistarklefa eins og hann kallar það.
Hann vinnur nú í að semja tónlist og
ætlar síðan að nýta dagsleyfin sem
hann fær til að fullvinna tónlistina í
hljóðveri.
Dæmdur í sambúð
Það er líklega aldrei auðvelt að vera í
fangelsi en jólin hljóta að vera sá tími
sem erfiðastur er í því tilliti. Að vera
lokaður inni, fjarri fjölskyldu, vinum
og allri stemningunni sem fylgir því
að undirbúa jólahátíðina. „Það er
ferlega skrýtið að vera hérna yfir jól-
in,“ segir hann. „Maður er dæmdur í
sambúð með ókunnugu fólki en svo
verður þetta bara fjölskyldan þín. Það
reyna allir að gera bara gott úr þessu,
elda góðan mat og baka piparkökur
eða eitthvað til að fá smávegis jóla-
fíling.“
Erfiðara fyrir fjölskylduna
Hann segir að það sé oft erfiðara fyr-
ir fjölskyldur fanganna en þá sjálfa að
eiga fjölskyldumeðlim lokaðan inni í
fangelsi um jólin, en segir að sér líði
bara vel inni á Hrauninu. „Fjölskyld-
an veit ekkert hvernig þetta er hérna
inni. Þetta er stundum erfitt en mað-
ur verður bara að gera það besta úr
sínum aðstæðum.“
DV ræddi við annan fanga á Litla-
Hrauni sem vill njóta nafnleyndar.
Hann er búinn að sitja inni í tvö ár og
„á svolítið eftir“, eins og hann kemst
að orði. Hann segir jólin alltaf vera
erfiðust og ekki síst fyrir þá fanga sem
eiga börn. „Það er ekki þannig að þeir
sem hafa verið hér lengst eigi erfið-
ast með jólin. Það er eiginlega öfugt.
Þeir sem eru hérna í stuttan tíma,
kannski nokkra mánuði, þeim finnst
þetta mun erfiðara heldur en hinum.
Sjálfsagt vegna þess að þeir eru teknir
út úr sínu venjulega umhverfi en við
hinir erum orðnir vanir þessu.“
Heimilisleg stemning
Aðspurður hvernig stemningin sé á
Litla-Hrauni yfir jólahátíðina segir
hann að Margrét Frímannsdóttir, for-
stöðumaður fangelsisins, sjái til þess
að hún sé sem heimilislegust. „Það
eru settir jóladúkar á borðin og við
fáum að skreyta. Í ár fáum við líka lítil
jólatré og sumir fangarnir gefa hver
öðrum gjafir.“
Hann segir það líka létta and-
rúmsloftið á svæðinu þegar lista-
menn koma og flytja tónlist eða lesa
upp úr verkum sínum. Það geri mik-
ið fyrir vistmennina og brjóti upp rút-
ínuna sem oft vill verða ansi einhæf.
„Við fengum hann Víking Heiðar Ól-
afsson píanóleika til okkar um dag-
inn, hann er víst einn sá besti í Evr-
ópu. Hann byrjaði á að spila Chopin
og einhverja klassíska tónlist fyr-
ir okkur en sá að það var ekki alveg
að falla í kramið hjá mannskapnum.
Hann skipti þá bara yfir í Nínu og lög
í þeim dúr og sá að það var miklu
meiri stemning fyrir því. Menn verða
bara að improvisera þegar þeir koma
hingað.“
Töff að spila á Hrauninu
Fleiri listamenn hafa vanið kom-
ur sína á Litla-Hraun og um dag-
inn komu strákarnir í Mið-Íslandi og
skemmtu með uppistandi. Hann seg-
ir að það sé alltaf að færast í aukana
að tónlistarmenn og aðrir komi þarna
fram og það þyki jafnvel spennandi
og eilítið svalt að hafa spilað á Litla-
Hrauni.
Hann kveður síðan með þeim orð-
um að það sé ekkert erfiðara að vera
í fangelsi en hver og einn vill: „Menn
geta verið meira í fangelsi í huganum
utan múranna en hérna inni.“
Litla-Hraun Jólin reynast mörgum erfiður tími inni á Litla-Hrauni.
Læstir inni Mennirnir
sem DV heimsótti á
Litla-Hraun vildu ekki
koma fram á mynd.
SviðSETT MynD
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
Lokaðir
inni um jólin
n Á hverju ári sitja menn og konur í fangelsi yfir jólahátíðina n Heimilisleg stemning á
Litla-Hrauni um hátíðirnar n innréttaði klefann sem tónlistarherbergi