Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.2010, Blaðsíða 18

Dagblaðið Vísir - DV - 17.12.2010, Blaðsíða 18
18 | Fréttir 17.–19. desember 2010 Helgarblað „Standið á fætur,“ sagði dómvörð- urinn þegar George Ramos dómari gekk í réttarsal númer 238 á ann- arri hæð dómhúss undirréttar New York-borgar. Allir í réttarsalnum stóðu upp á meðan dómarinn kom sér fyrir við dómaraborðið sem stóð á stalli innst í salnum. „Það þurfa allir að slökkva á símunum og það mega engir tala saman í salnum á meðan á réttarhöldun- um stendur,“ sagði dómvörðurinn. Dómarinn gerði grín að þessum orðum dómvarðarins og sagði að auðvitað mættu lögmennirnir tala sem flytja málið fyrir réttinum. Flestir hlógu. Fyrir ofan dómarann voru orðin „In God We Trust” – Vér treystum á Guð – meitluð í vegginn. Banda- ríski fáninn hékk líflaus á veggn- um aftan við dómarann. Framan við dómaraborðið, vinstra megin sat ritari dómsins – kona á fimm- tugsaldri. Hún var með litla ritvél fyrir framan sig og skrifaði hvert einasta orð niður sem sagt var við réttarhöldin. Hún leit aldrei á vél- ina, en horfði stíft á þá sem töluðu við réttarhöldin. Hægra megin stóð dómvörðurinn sperrtur og fylgdist grannt með áhorfendunum. Myndatökur eru ekki leyfðar í sölum dómhússins. Allir sem inn í húsið koma þurfa að gangast undir öryggisleit og allar myndavélar og upptökutæki fara í geymslu hjá ör- yggisvörðunum. Það má hins vegar taka síma inn í dómhúsið og flest- ir símar í dag eru með innbyggðar myndavélar. Virtir lögmenn Dómsalurinn er ekki ólíkur því sem fólk á Íslandi þekkir úr bíómynd- um; þykkar viðarsúlur halda uppi handriðinu í miðjum salnum sem skilur að svæði lögmannanna og áhorfenda. Fyrir miðjum salnum og innan handriðsins er stórt borð þar sem verjendur og sækjendur sitja. Fyrir hönd slitastjórnar Glitn- is voru tveir aðallögmenn; Mi- chael C. Miller og Steve Davidson. Með þeim voru tíu aðstoðarmenn sem sátu á pöllum vinstra megin í salnum. Á vegum Jóns Ásgeirs og félaga voru sjö manns, bæði lög- menn og aðstoðarmenn þeirra. Sá sem talaði fyrir hönd þeirra allra heitir Stephen P. Younger, reyndur lögmaður og einn 55 meðeiganda í virtri lögmannsstofu í New York, Patterson Belknap Webb & Tyler en á lögmannsstofunni starfa um 200 lögmenn. Einn lögmaður var í salnum á vegum Pricewaterhou- seCoopers. Sá sem flutti málið fyrir slita- stjórn Glitnis er Michael C. Miller meðeigendi í lögmannsstofunni Steptoe & Johnson sem hefur skrif- stofur víða um Bandaríkin, í Evr- ópu og opnaði nýlega skrifstofu í Peking. Hjá stofunni starfa um 500 lögmenn. Michael C. Miller er í hópi lögmanna stofunnar sem verja hvítflibbaglæpamenn í stór- um málum, en hann starfaði áður sem saksóknari í skattamálum hjá saksóknaraembættinu í New York. Sagði Jón Ásgeir hvítflibba- glæpamann George Ramos dómari hóf réttar- haldið með því að óska eftir munn- legum málflutningi beggja aðila. „Ég vil fá lifandi frásögn af því sem tekist er á um hér fyrir réttinum,“ sagði dómarinn og bauð Michael, lögmanni slitastjórnar Glitnis, að hefja málflutninginn sem snerist um lögsögu málsins, en lögmenn Jóns Ásgeirs áfrýjuðu stefnu slita- stjórnar Glitnis með þeim rökum að málið ætti að taka fyrir hjá ís- lenskum dómstólum. Lögmað- urinn fór í púltið og hóf málflutn- ing sinn. Hans helstu rök fyrir því að málið ætti heima í New York voru þau að aðalsökudólgurinn í málinu væri Jón Ásgeir Jóhann- esson sem hefði eignast stóran hlut í Glitni með eignarhlutum í fjölda fyrirtækja. Hann hefði raðað í kringum sig fólki sem hefði verið á hans bandi, bæði stjórnendum og mönnum í stjórn bankans. Lög- maður slitatjórnarinnar sagði Jón Ásgeir vera dæmdan hvítflibbag- læpamann á Íslandi sem hefði ver- ið leiðtogi hópsins sem stjórnaði bankanum og þeir hefðu nýtt sér það til að ná í peninga fyrir fyrir- tæki sín með vafasömum leikflétt- um. Lögmaðurinn sagði að Lárus Welding, fyrrverandi bankastjóri Glitnis, hefði verið leiksoppur Jóns Ásgeirs og hefði gert það sem hon- um var sagt að gera. Um hlut endurskoðunarskrif- stofunnar PricewaterhouseCoo- pers sagði lögmaðurinn að lagðar hefðu verið fram falsaðar árshluta- skýrslur í undanfara eins milljarðs dollara skuldabréfaútboðs Glitnis í New York haustið 2007. Eignar- hlutur Jóns Ásgeirs í bankanum hefði þá verið kominn yfir lög- leg mörk en því hafi verið haldið leyndu og ekki tekið fram í skýrsl- unum. Ef þær upplýsingar hefðu legið fyrir hefði bankanum ekki tekist að selja skuldabréfin í New York. Því væri um skjalafals að ræða. „Ertu að segja að Pricewater- houseCoopers hafi falsað þessar skýrslur?“ spurði dómarinn lög- manninn sem svaraði stutt og lag- gott: „Já, ég er að segja það.“ Auðveldara að ná eignum Lögmaðurinn hélt áfram að rök- styðja kröfuna um að málið ætti heima fyrir dómstólum í New York og ein meginkrafan var sú að auð- veldara yrði að ná eignum þeirra sem ættu hlut að máli en ef málið yrði flutt á Íslandi. Bandarískir fjár- festar sem keyptu skuldabréfin sem seld voru undir fölskum forsendum hefðu tapað háum upphæðum þeg- ar bankinn varð gjaldþrota. Að auki væru íslenskir dómstólar verr til þess fallnir að taka málið fyrir vegna anna og erfitt yrði að fá óháð sér- fræðivitni fyrir dóminn. „Fyrirgefðu lögmaður – ég verð að stöðva þig því mér finnst eðlilegra að verjendur stefndu flytji mál sitt á undan þér,“ sagði dómarinn sem hafði spurt lögmann slitastjórnar Glitnis mikið út í hans málflutning. Þegar skammt var liðið á réttarhald- ið varð nokkuð ljóst að dómarinn hafði þá þegar tekið ákvörðun um að samþykkja frávísunarkröfuna. Dóm- arinn bauð þá lögmönnum stefndu að flytja sitt mál. Stephen P. Young- er stóð upp og fór í púltið. Það var greinilegt að dómarinn þekkti lög- manninn og bar virðingu fyrir hon- um og hló að bröndurunum sem lögmaðurinn lét flakka. Erfitt að bera fram íslensk nöfn Helstu rök lögmanns Jóns Ásgeirs og félaga voru þau að þarna væri um íslenska aðila að ræða, íslensk fyrirtæki, íslensk viðskipti í landi sem hefði íslenskt réttarkerfi. Allar helstu ákvarðanir hefðu verið tekn- ar á Íslandi og því ætti málið heima í Reykjavík. „En telur þú að stefndu séu til- búin til að mæta fyrir dómstóla á Ís- landi?“ spurði dómarinn lögmann- inn. „Já, ég tel það víst,“ svaraði lögmaðurinn. „En hvað segir lögmaður Pric- ewaterhouseCopopers? Er fyrir- tækið tilbúið að mæta fyrir rétti á Íslandi?“ spurði dómarinn lög- mann PwC. „Já, ég tel það,“ svaraði lögmaðurinn. „Hvert er þá vandamálið?“ spurði dómarinn og lögmaður Jóns Ásgeirs og félaga spurði þá dómarann hvernig honum litist á að málið yrði flutt fyrir dómstól- um í New York og benti á skýrsl- ur málsins. „Það yrði mikil vinna að láta þýða öll málsskjölin og hvernig heldurðu að það gangi að bera fram nöfn Íslendinganna og íslensku fyrirtækjanna ?“ spurði lögmaðurinn og fór að bera fram ýmis íslensk nöfn á bjagaðri ensku. Dómarinn og lögmannahópur Ís- lendinganna hló dátt að þessari at- hugasemd. „Ég ber mikla virðingu fyrir Íslandi“ Dómvörðurinn fór til dómarans og hvíslaði í eyra hans. Dómar- inn kinkaði kolli og dómvörður- inn kallaði á mann sem sat á áhorf- endabekkjunum og bað hann að koma að dómaraborðinu. Dómar- inn rétti manninum umslag. „Þú hefur þrjátíu daga til að ganga frá þessu,“ sagði dómarinn við mann- inn sem þakkaði fyrir og gekk út úr réttarsalnum. Þetta þótti ekkert til- tökumál og réttarhald Íslending- anna hélt áfram. Lögmaður Jóns Ásgeirs og fé- laga sagði að íslenskir dómar- ar hefðu fengið 13 ný mál síðustu 6 mánuði. Dómaranum fannst þessi staðhæfing greinilega fynd- in því hann sagði að hann þyrfti ekki á aukavinnu að halda þar sem hann væri með um 350 mál á sinni könnu og fengi 13 ný mál í hverri viku. „Og hvernig hald- ið þið að þetta verði árin 2012 og 2013? Þá eiga húsnæðismálin eftir að hrynja inn til dómstóla,“ sagði dómarinn og var greinilega mjög harður á því að málið ætti heima fyrir íslenskum dómstólum. „Ég ber mikla virðingu fyrir Íslandi þar sem nýlega hafa orðið tvö eldgos og þar er elsta alþingi heims. En ég tel að þetta mál eigi ekki heima fyrir dómstólum í New York,“ sagði dómarinn en bauð Michael C. Miller aftur að koma í púltið til að flytja mál slitastjórnarinnar. Hann hélt áfram að koma fram með rök fyrir því að málið ætti heima í New York. Dómarinn spurði hann mik- ið út í málflutninginn og sagðist ekki skilja þá ákvörðun slitastjórn- arinnar að leggja málið fyrir í New York. „Slitastjórn bankans er að vinna fyrir kröfuhafa bankans, en ef um væri að ræða bandaríska fjárfesta sem hefðu tapað á skuldabréfa- útgáfu bankans í New York árið 2007, og þeir væru að fara í mál, þá myndi málið horfa allt öðruvísi við hvað varðar lögsöguna,“ sagði George Ramos dómari. Út úr þess- um orðum dómarans má lesa að ef einstaklingur eða fjármálafyr- irtæki í New York sem hefði tapað á skuldabréfaútgáfu Glitnis árið 2007 færi í mál við stærstu eigend- ur bankans fyrir hrun yrði það mál tekið fyrir hjá dómstólum í New York. Setti skilyrði Dómarinn úrskurðaði fljótt og beindi orðum sínum til lögmanns slitastjórnarinnar: „Fyrirgefðu að ég stöðvi þig en ég má til. Ég er nú þegar búinn að ákveða úrskurðinn og hann er sá að ég samþykki kröf- una um að málinu verði vísað frá dómstól í New York. Hvernig get ég réttlætt það að mál gegn íslensk- um aðilum og íslensku fyrirtæki sé flutt fyrir dómstólum hér. Hvern- ig get ég réttlætt það fyrir banda- rískum skattborgurum sem greiða mér laun?“ sagði dómarinn og að þessu sögðu leit hann á lögmann slitastjórnar Glitnis og sagði: „Ég verð að segja að þú hefur flutt mál þitt mjög vel en málinu er lokið af minni hálfu,“ sagði dómarinn og setti tvö skilyrði. Hann vildi að þeir skrifuðu upp á skjal þess efnis að allir myndu mæta í réttarsal á Íslandi og myndu ekki mótmæla lögsögu íslenskra dómstóla í málinu. Í öðru lagi setti hann það skilyrði að stefndu myndu lýsa því yfir að þau myndu ekki mótmæla því að dómur sem félli á Íslandi væri að- fararhæfur. Á mannamáli þýðir þetta að ef dómar íslenskra dóm- stóla kveða á um upptöku eigna í New York hjá einhverjum þeirra sem slitastjórnin stefndi þá dugi þeir dómar fyrir slitastjórnina til að geta selt eignirnar þótt þær séu í New York. Dómarinn fór úr saln- um strax eftir uppkvaðningu úr- skurðarins. Eftir stóðu lögmenn og aðstoðarmenn beggja fylk- inga; annarrar ánægðrar – hinnar óánægðrar. Jóhannes Kr. Kristjánsson skrifar frá New York johanneskr@dv.is n Rætt um hversu erfitt væri að bera fram nöfn íslenskra fyrirtækja í dómsal n Jón Ásgeir kallaður hvítflibbaglæpamaður n Ég ber mikla virðingu fyrir Íslandi, sagði dómarinn Í New York Steinunn Guðbjartsdóttir úr slitastjórn Glitnis fyrir framan dómhúsið í New York eftir úrskurð dómara. Í dómsal í New York
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.