Dagblaðið Vísir - DV - 11.04.2011, Síða 20

L
eikstjórinn Zack Snyder nýt-
ur nokkurrar virðingar fyrir
verk sín. Myndir hans 300 og
Watchmen þykja báðar þokka-
legar myndir þar sem hið sjónræna
fær að njóta sín. Sú virðing hefur beð-
ið nokkurn hnekki því nýjasta mynd
hans Sucker Punch hefur hlotið af-
leita dóma víðast hvar.
Söguþráðurinn er á þá leið að ung
kona, Baby Doll, er lögð gegn vilja
sínum inn á geðveikrahæli. Hælið
er rekið af harðsvíruðu teymi, Blu
og Madam Gorski og Babydoll flýr
fljótt inn í ímyndaðan heim þar sem
hún undirbýr flótta sinn. Hún fær
sex aðrar konur í lið með sér. Allar
eru þær sexí og klæddar í – tjah... –
annars konar klæði en vant er á hæl-
um. Enda er hælið ekkert venjulegt
hæli heldur einhvers konar erótískur
klúbbur á sama tíma. Búningur
Baby Doll minnir óþægilega á Brit-
ney Spears í „Hit me baby one more
time“ sem ég hélt að væri múnder-
ing sem ætti að hvíla í friði að eilífu.
En það er greinilega ekki svo gott.
Where is my mind?!
Á meðan Baby Doll dansar þá flýr hún
í annan heim þar sem þær stöllur
berjast við dreka, varmenni og róbóta.
Þær senur eiga sér stað í ímynduðum
heimi. Í huga Baby Doll. Í raunheimi
stela þær hlutum af dáleiddum karl-
svínum á meðan Baby Doll dansar.
Söguþráðurinn er svo útþynntur
að það má í alvöru spyrja sig hvort
hann hafi passað á eina A4-blaðsíðu.
Myndin byrjar hægt. Það er varla sagt
eitt stakt orð fyrsta korterið. Þess í stað
er frásögnin í formi tónlistarmynd-
bands. Aulahrollurinn sem læðist að
áhorfendum gerir vart við sig þetta
korter. Sérstaklega þegar lagið White
Rabbit er notað til þess að lýsa and-
legri líðan aðalsöguhetjunnar. Where
is my mind? Í alvöru?
Þeir sem fara ekki úr salnum eftir
þetta atriði eru fórnarlömb eigin út-
halds. Því eftir því sem líður á mynd-
ina magnast aulahrollurinn svo stór-
kostlega að mann langar að senda
blóm og kransa á leiði ferils leikstjór-
ans Zacks Snyder.
Innihaldslaust kjaftæði
Það eina sem honum tekst vel upp
með er útlit fantasíusenanna. Þær
senur eru verulega flottar en svo
innihaldslausar á sama tíma að það
er rétt sem erlendir gagnrýnendur
segja nærri allir sem einn: Að horfa
á myndina er eins og að horfa á aðra
manneskju spila tölvuleik.
Eins og það sé ekki nógu slæmt þá
er myndin svo flókin að mann sundl-
ar við að reyna að útskýra fyrir næstu
manneskju um hvað myndin fjallar
og það er í raun óþarfi. Myndin ger-
ist á þremur stigum í huga Baby Doll.
Einmitt! Nei, það er svo ósanngjarnt
að þurfa að tala um þessa mynd. Einu
skilaboðin sem þörf er á að berist
næstu manneskju eru að myndin sé
slæm. Verulega slæm. Hún er inni-
haldslaust kjaftæði og full af kven-
hatri og úreltum staðalímyndum í
þokkabót.
Myndin er víst bönnuð 12 ára og
yngri. Þau tilmæli eru vísast til mið-
uð út frá ofbeldi og orðfæri í mynd-
inni. En það er nú margt fleira slæmt
fyrir óharðnaða unglinga. Til dæmis
súrar staðalímyndir og smekkleysi.
Fyrir mér er málið einfalt. Myndin er
mannskemmandi. Ekki fara á hana
nema að þú viljir ögra þér á einhvern
undarlegan máta. Og ekki fara með
unglingana ykkar á þessa mynd. Þeir
bíða þess varla bætur.
20 | Fókus 11. apríl 2011 Mánudagur
Kvenskörungar Íslendingasagnanna stíga dans:
Þá skal ég muna þér kinnhestinn
Dansfélagið Krummi hefur ákveðið
að efna til örfárra aukasýninga á „Þá
skal ég muna þér kinnhestinn“ í leik-
húsinu Norðurpólnum á Seltjarnar-
nesi. Verkið var áður flutt á Reykjavik
Dance Festival í fyrra og vakti óskipta
athygli. Verkið er innblásið af kven-
skörungum Íslendingasagnanna og
sérstaklega einblínt á þær Bergþóru,
Hallgerði, Helgu fögru og Egil Skalla-
grímsson.
Dansfélagið Krummi saman-
stendur af dönsurunum/danshöf-
undunum Katrínu Gunnarsdóttur,
Sögu Sigurðardóttur, Sigríði Soffíu
Níelsdóttur og Snædísi Lilju Inga-
dóttur. „Kvenskörungar Íslendinga-
sagnanna eru eftirminnilegar hetjur
sem of lítið er fjallað um og okkur
langaði til þess að gefa líf, segir Katr-
ín Gunnarsdóttir. Við túlkum tilfinn-
ingalíf þeirra og fléttum saman við
íslenskar klisjur sem tengjast kven-
hetjum.“
Katrín fer með hlutverk Helgu
fögru í sýningunni og segir hvern
dansara túlka þá eiginleika sem ein-
kenna kvenhetjuna með hreyfingum.
Tónlist skipar ekki síður sess í sýning-
unni og fer frá því að vera ljúf raftónlist
í „heavy metal“-tónlist. Katrín segir,
beðin um að lýsa stemningu sýningar-
innar, að kannski sé þetta svolítil vest-
rastemning. „Við leikum okkur svolít-
ið með klisjur, ýkjum þær og snúum á
hvolf. Togum í þetta allt saman. Það er
ákveðin vestrastemning í sýningunni
líka. Svona einmanaleiki á íslenskri
sléttu,“ segir hún og hlær.
Litið inn á æfingu í Borgarleikhúsinu:
Leikhópurinn Vesturport er í óða
önn að leggja lokahönd á sýninguna
Húsmóðirin. Ljósmyndari DV leit
við á æfingu í liðinni viku og fylgd-
ist með leikhópnum fínpússa ýmis
atriði fyrir forsýningar sem verða í
vikunni.
Nína Dögg leikur heimavinnandi
húsmóður í miðbæ Reykjavíkur og
virðist við fyrstu skoðun harðdug-
leg og myndarleg húsmóðir. Gervi
hennar er skemmtilegt í sýningunni
og Nína á stórleik í þessari sýningu
ef marka má frásögn ljósmyndara.
Húsmóðirin myndarlega annast
börn sín, eiginmann og kamerúnsk-
an skiptinema af þessum líka mynd-
ugleika en brátt kemur þó í ljós að
hún er ekki öll þar sem hún er séð.
Að þessarri sýningu kemur gamli
kjarni Vesturportshópsins. Gísli,
Nína, Víkingur og Björn Hlynur
vinna saman að þessari sýningu.
Björn Hlynur og Víkingur sáu mest-
megnis um handritaskrif og því er
góðs að vænta. Björn Hlynur skrif-
aði til að mynda handritið að Dub-
beldusch sem fékk feikigóða dóma
fyrir nokkrum árum. Annars þarf
vart að kynna þennan hóp sem er
á leið til Pétursborgar til að taka á
móti leiklistarverðlaunum Evrópu.
Sucker Punch
IMDb 6,1 RottenTomatoes 21% Metacritic 33
Leikstjóri: Zack Snyder.
Handrit: Zack Snyder og Steve Shibuya.
Leikarar: Emily Browning, Vanessa Hudgens,
Abbie Cornish.
120 mínútur
Bíómynd
Kristjana
Guðbrandsdóttir
Blóm og kransar
sendist til Zacks Snyder
Britney-uppvakningur Leikkonan Emily Browning er gjörsamlega stjörf í hlutverki sínu
sem Baby Doll. Búningar hennar í myndinni eru að auki hroðalegir og minna óþægilega á
Britney Spears í Hit me baby one more time...
Húsmóðir í fæðingu
Venjulegt heimilishald
Björn Hlynur, Nína og Víkingur
í hlutverkum sínum.
Skemmtilegt gervi Nína Dögg í hlutverki
hinnar vafasömu húsmóður sem virðist slétt
og felld á yfirborðinu. Spangargleraugun eru
skemmtileg viðbót við búning hennar.
Gísli með pípu Það
verður ekki annað sagt
en að pípa fari Gísla vel.
Þrjár íslenskar
myndir á Tribeca
Þrjár íslenskar myndir verða sýndar
á Tribeca-kvikmyndahátíðinni sem
verður sett þann 20. apríl í New
York og stendur til 1. maí. Mynd-
irnar þrjár eru Gnarr í leikstjórn
Gauks Úlfarssonar og stuttmynd-
irnar Þyngdarafl (Gravity) í leik-
stjórn Loga Hilmarssonar og Paper
í leikstjórn Egils Kristbjörnssonar.
Borgarstjóri Reykjavíkur, Jón Gnarr,
gerir ráð fyrir því að hann fari með
til New York.
Maðurinn á bak við hátíðina er
leikarinn Robert De Niro. Róbert,
ásamt Jane Rosenthal og Craig Hat-
koff, stofnaði hátíðina í kjölfar árás-
anna á tvíburaturnana í New York í
þeim tilgangi að auðga efnahagslegt
og menningarlegt líf á Manhattan.
Cindy
panTaði
Hörpuna
Tónlistarhúsið Harpa virðist ætla að
lofa góðu því söngkonan Cindy Laup-
er var ekki lengi að bóka húsið undir
tónleika. Cindy Lauper sló í gegn
á níunda áratugnum og mörg laga
hennar ódauðleg, svo sem Girls Just
Want to Have Fun og True Colors.
Aðdáendur Cindy Lauper munu
líklega ekki verða fyrir vonbrigðum en
hún er þekkt fyrir að taka alla gömlu
stelpuslagarana á tónleikum í bland
við nýja. Ný plata hennar Memphis
Blues er feykivinsæl og sat í 14 vikur
samfleytt á Billboard-blúslistanum.
Eins og sjá má á meðfylgjandi mynd
sem tekin er á árinu er Cindy ekki
jafn litskrúðug og áður en það ætti þó
ekki að hamla aðdáendum hennar
að mæta gelaðir í regnbogans litum á
tónleikana – henni til heiðurs.
Dansarar og danshöfundar Frá vinstri,
Snædís Ingadóttir, Saga Sigurðardóttir og
Katrín Gunnarsdóttir. Á myndina vantar
Sigríði Soffíu Níelsdóttur.
MynD SIGTRyGGuR ARI jóHAnnSSon