Dagblaðið Vísir - DV - 14.05.2012, Blaðsíða 17

Spurningin
Og þær eru
í okkur
Ég var afar
stoltur
Íslenskur karlmaður segist vera með pöddur undir húðinni. – DVGunnlaugur Júlíusson hljóp þrjá kílómetra þegar hann var 42 ára. – DV
Af Norðfirðingum og Dalvíkingum
„Ég mun aðallega vinna í sumar
en ferðast eitthvað innanlands.“
Snorri Sigtryggsson
Vélstjóri
„Ég mun vera í skóla allt sumarið
svo ég mun ferðast eitthvað smá
innanlands.“
Ingunn Hlín Jónasdóttir
nemi
„Ég mun ferðast innanlands,
ekkert langt, bara í kringum
Þingvallavatn og svoleiðis.“
Katrín Eyjólfsson
fyrrverandi frönskukennari og þýðandi
„Ég ætla að ferðast innanlands
og svo fer ég til Belgíu líka.“
Bjarni Þór Árnason
starfsmaður Listasafns Reykjavíkur
„Mun bara ferðast innanlands í
sumar.“
Elías Kristjánsson
nemi í lögfræði
Muntu ferðast
innan lands eða
utan í sumar?
E
ftirlitsaðilar fjarlægðu nýverið
bókhaldsgögn úr höfuðstöðvum
Samherja á Akureyri. Ástæðan
var grunur um gjaldeyrissvik.
Þetta olli talsverðu fjaðrafoki og vegna
þessa hefur dótturfyrirtæki Samherja í
Þýskalandi hætt viðskiptum við Ísland.
Þetta veldur nú hráefnisskorti á Dalvík
og situr fiskvinnslufólk þar í bæ auðum
höndum. Talsmenn Dalvíkinga álasa
hins vegar eftirlitinu en ekki meintum
brotsaðila, þ.e. Samherja. Með þessu
er verið að segja að tillegg Samherja
til samfélagsins sé svo þýðingarmikið
að réttlætanlegt sé að hefja fyrirtækið
yfir lög. Á Norðfirði hélt atvinnumála-
ráðherra fund með heimamönnum
og kynnti frumvarp sitt um veiðileyfa-
gjald. Samkvæmt fréttum af fundin-
um voru heimamenn á einu máli um
ónýti frumvarpsins og tóku undir með
forstjóranum að þessar auknu álögur
myndu rústa greininni. Meira að segja
myndir af börnum forstjórans opnuðu
ekki augu manna.
Auglýsingaherferð útvegsmanna
í fjölmiðlum hefur vart farið fram hjá
neinum. Á hverju kvöldi dynur boð-
skapur þeirra á landsmönnum og
hækkun veiðileyfagjalds fordæmd.
Hefur kveðið svo rammt að þessu að
líkja má við heilaþvott. Undir þetta
taka starfsmannafélög, fyrirtæki í við-
skiptum við útgerðarmenn og sveitar-
stjórnarmenn og hafa sumir gengið
svo langt að halda eintölu í anda stór-
útgerðarinnar í sjónvarpi.
Skiljanlega eru starfsmenn út-
gerða og fiskvinnslu uggandi. Yfirlýs-
ingar vinnuveitenda um auðn og at-
vinnumissi standa þessu fólki næst.
Það kýs fremur að halda vinnunni en
óvissu. Þennan naflastreng notfæra
útgerðarmenn sér óspart enda hefur
mannkynssagan margsannað virkn-
ina. Þannig er fortíðin okkar besti
leiðarvísir um framtíðina. Við höfum
séð hvernig sakleysisleg kvótasetn-
ing þorsks fyrir 30 árum hefur und-
ið upp á sig. Viðspyrna byggðanna er
horfin, peningaflæðinu miðstýrt og
afraksturinn í fárra höndum. Samfé-
lag margs smás einkaframtaks hefur
breyst í samfélag fárra og stórra einka-
framkvæmda, svo stórra að þau stýra
stjórnkerfinu, hagkerfinu, fjölmiðl-
unum og fólkinu. Þessi sakleysislega
kvótasetning þorsks fyrir 30 árum er
orðin að óskapnaði. Það eina sem hef-
ur ekki breyst er auðlindin sjálf. Hún
spriklar alls staðar úti fyrir ströndum
og lætur hræringar í landi ekki á sig fá.
Hún er áfram tiltæk.
Boðskapur útgerðarmanna gengur
út á að enginn geti sótt fisk nema þeir.
Boðskapur útgerðarmanna gengur út
á að hagkvæmni fiskveiða fylgi eng-
um nema þeim. Boðskapur útgerð-
armanna er þannig vantrú á einka-
framtak og atvinnufrelsi og miðast
eingöngu að því að halda arði fiski-
miðanna áfram í eigin vösum. Belging-
ur þeirra á öllum sviðum þjóðlífsins
er í hrópandi ósamræmi við boðskap
þeirra um að atvinnugreinin sé ekki
aflögufær. Því eiga Dalvíkingar ekki
að átelja lögboðið eftirlit heldur berj-
ast fyrir eigin aðgangi að auðlindinni.
Sömuleiðis eiga Norðfirðingar ekki að
berjast fyrir erfðarétti barna forstjór-
ans heldur jafnræði allra barna í firð-
inum.
Dæturnar og barnabörnin Systurnar Dalla og Tinna Ólafsdætur ásamt börnum. Þær voru viðstaddar þegar faðir þeirra, Ólafur Ragnar Grímsson, opnaði kosningamiðstöð
á sunnudag. MynD Sigtryggur AriMyndin
Umræða 17Mánudagur 14. maí 2012
1 Sorglegt en samt yndislegt Þórunn Erna Clausen minnist Euro­
vision­keppninnar í fyrra og líst vel á
Gretu Salóme.
2 Forsetinn fordæmir Svavar og RÚV Ólafur Ragnar var harð­
orður í garð Svavars Halldórssonar og
Ríkisútvarpsins.
3 Viðbúnaður við Esjuna Björg­unarsveitir sóttu göngumann á Esjuna
á sunnudag sem hafði veikst.
4 Segir að Travolta hafi verið útilokaður frá lúxushóteli
Fyrrverandi nuddari segir að John
Travolta hafi áreitt fjölda nuddara á
Peninsula­hótelinu í New York.
5 Þrálátur hósti gæti verið lungnakrabbi Vitundarvakning í
Bretlandi vegna lungnakrabbameins.
Sjúkdómurinn dregur fleiri til dauða
þar en nokkurt annað krabbamein.
6 Hnífaárásir í miðbænum Lög­reglan á höfuðborgarsvæðinu hafði í
nógu að snúast aðfaranótt sunnudags.
7 Náttúruspjöll unnin á Úlfars-felli Beltagrafa hefur unnið mikil
umhverfisspjöll á Úlfarsfelli undan­
farna daga.
Mest lesið á DV.is
Ég er með
athyglisbrest
Bjartmar Guðlaugsson blæs til sextugsafmælistónleika en neitar að njörva niður dagskrána. – DV
Þ
að eru öll teikn á lofti um að
kreppunni sé lokið. Eftir tæp-
lega fjögur mögur ár hefur loks-
ins rofað til og Íslendingar með
bergmálið af trumbuslætti búsáhalda-
byltingarinnar eru komnir í sama
gamla góða gírinn. Kaupóðir bruna
þeir um borg og bí og leita að lífsfyll-
ingunni.
Fyrstu batamerkin voru þeg-
ar tuskubúðin Lindex var opnuð í
Smáralind fyrir nokkrum misser-
um. Þúsundum saman flykktist fólk í
verslunina. Á örskotsstundu tæmdist
nánast allt og það varð að loka meðan
beðið var eftir nýjum vörum að utan.
Eftir Lindex-æðið varð smáhlé.
Örfáar hræður þvældust á milli alltof
margra búða. Eigendurnir löptu dauð-
ann úr skel. Eina lífsmarkið á mark-
aðnum var hjá auglýsingastofum og
fjölmiðlum sem þóknanlegir voru út-
gerðinni. Þangað streymdu peningar
sem umbreyttust í sannleikann um
það hversu mikil bágindi sægreifanna
væru þar sem þjóðin reyndi að fá þá
til að skila kvótanum eða greiða leigu.
Annars staðar var allt svart. Bygg-
ingaverktakar og iðnaðarmenn fóru
á hausinn eða flúðu til Noregs. Fáir
komu í BYKO eða Húsasmiðjuna. Allt
var stopp.
Eftir nokkurra mánaða lognmollu
dró síðan ský frá sólu. Minnismerki
kreppunnar, eyðibýli Bauhaus við Vest-
urlandsveg, fylltist skyndilega af starfs-
fólki og vörum. Og opnunardagurinn
sló allt annað út. Þúsundum saman
fóru Íslendingar í byggingarvöruversl-
unina. Nú vantaði sko allt. Menn slóg-
ust um pakka af tveggja tommu nögl-
um. Alla vantaði skyndilega grill eða
garðstóla. Enginn kannaðist við að hafa
mætt en þar voru þó allir. Meira að
segja einn þekktasti framkvæmdamað-
ur landsins, Árni Johnsen þingmaður,
snéri baki við vinum sínum í BYKO til
að versla í Bauhaus.
Svarthöfði er sannfærður um
að kreppan er loksins búin. Þjóðin
gleypir við auglýsingum auðmanna
útgerðarinnar og er meðvirk eins og
með útrásarvíkingunum forðum. Og
byggingarvörur mokast út í vöru-
bílsförmum. Það er örstutt í bullandi
góðæri. Þau tímamót verða þegar Jó-
hannes úr Bónus mætir með Iceland-
keðjuna til Íslands. Þá verður sko
gaman að lifa. Og sjáiði nýja nafnið
kaupmannsins: Jóhannes í Iceland.
Kreppan er búin
Svarthöfði „Á örskots-stundu tæmd-
ist nánast allt og það
varð að loka meðan
beðið var eftir nýjum
vörum að utan
Kjallari
Lýður Árnason