Dagblaðið Vísir - DV - 03.01.2014, Blaðsíða 33

Helgarblað 3.–6. janúar 2014 Fólk Viðtal 25
á línunni. Þá varð ég ör, jafnvel kom-
inn með vott af þráhyggju gagnvart
ákveðnum málum sem ég vildi fá á
hreint og vildi upplýsa. Ég fór kannski
lengra en góðu hófi gegnir til þess að
komast að lausn mála. Þá var mín
framganga stundum á mörkum hins
sjúklega. Ég átta mig á því þegar ég
hugsa um það eftir á. En það var ekki
fyrr en árið 1996 sem ég fór fram af
brúninni.
Þetta tímabil þar sem þú ert að
sigla upp, sem er alsælutímabil í ein-
hverjum skilningi, þar sem þér finnst
þú hafa náð dýpri skilningi á tilver-
unni. Vandamálið er að það er fólk í
kringum þig sem skilur þig ekki og er
að reyna að draga úr þér. En þú einn
ert með þetta á hreinu. Þetta tímabil
er fyrir þann sem er að veikjast,
akkúrat á meðan á því stendur, mjög
áhugavert tímabil. Það er mjög magn-
að hvernig þetta virkar.
Það er margt sem getur gerst í
þessu ferli og það er ekki alveg hægt
að afgreiða allt sem tómt brjálæði.
Sumt sem gerist í þessu ferli hefur
merkingu.“
Gáfa sem þróast yfir í eyði-
leggingu
„Það er ákveðin innsæis- og sköp-
unargáfa sem er þarna á ákveðnu rófi
sem síðan þróast yfir í eyðileggingu
því miður. Það er fylgifiskurinn og
þess vegna finnst mér aldrei mögu-
legt að daðra við uppsveifluna. Gefa
henni séns. Það getur auðvitað gerst
að undir miklu álagi þá finni maður
fyrir ákveðnum einkennum, að verða
ör í hugsun, það hefur auðvitað kom-
ið fyrir mig. Þá hef ég tæki og tól til að
bregðast við því. Á endanum snýst
þetta um það hvort ég hafi tök á mín-
um sjúkdómi og geti nýtt mér raun og
veru þá góðu eiginleika sem það að
lifa með geðhvörfum gefur mér. Eða
að sjúkdómurinn hafi tök á mér.“
„Ég var
orðinn
heltekinn
af rannsókn
málsins
„Ég
hef
verið beðinn
afsökunar á
því hvernig
að þessu var
staðið og
þykir vænt
um það
Erfitt að bæla tilfinningar
unglingsáranna Sigursteinn
er samkynhneigður. Á þeim tíma
sem hann gekk í gegnum umrót
unglingsáranna fannst honum
erfitt að bæla tilfinningar sínar. Á
þessum tíma var lítil umræða um
samkynhneigð. Myndir SiGtryGGur Ari
Hefur tök á sjúkdómnum
Sigursteinn er afar meðvitaður um
sjúkdóminn og orðar það sem svo að
hann hafi tök á sjúkdómnum í stað
þess að sjúkdómurinn hafi tök á hon-
um. Hann lifir reglusömu og heil-
brigðu lífi og vanalega tekst honum
að komast hjá veikindum. Með fá-
einum undantekningum þó. Þau fáu
veikindatilfelli sem hann hefur glímt
við tengjast öll miklum umbrotum og
hamförum þar sem erfitt reyndist að
koma við vörnum.
„Ég nota mínar aðferðir á minn
hátt. Ég er orðinn mjög meðvitað-
ur í dag um það hvernig það lýsir sér
þegar ég er að byrja að fara upp og
hvernig ég bregst við því. Ég bregst
við uppsveiflu með svefni og með því
að fara inn í mjög ákveðna reglusemi
með alla hluti. Maður þarf að gera
það í öllu tilliti. Öllum þáttum lífsins.
Fyrir mig tekur það vanalega sólar-
hring að vinna úr slíku ástandi. Nú-
orðið lít ég á minnstu einkenni geð-
hvarfanna sem eitthvað sem ég verð
að ná tökum á og beisla og það get ég
gert. Með undantekningum þó,“ seg-
ir hann og nefnir síðustu veikindi sín
sem hentu eftir 11 ára veikindahlé við
eldgos í Eyjafjallajökli. Sigursteinn
taldi þá að hann hefði kvatt sjúkdóm-
inn. En sú var ekki raunin. Hann kom
engum vörnum við í gosmekkinum.
Veiktist í miðju eldgosi
„Þegar eldgosið í Eyjafjallajökli varð
þá var ég þar að sinna dýraverndunar-
verkefnum. Ég hef undanfarin 10
ár verið að vinna með Alþjóðadýra-
verndunarsjóðnum, meðal annars
við verndun hvala og fleiri villtra
dýra. Þarna var ég með bandarískum
sérfræðingi undir Eyjafjöllum dög-
um saman í aðstæðum sem ég gat
ekki haft stjórn á. Mataræðið farið úr
skorðum og hreyfingin líka, við vorum
bara að keyra þarna um í kófinu. Ég
svaf illa með eldfjallið og gosið þarna
fyrir utan. Þarna brugðust þessar
bjargir mér. Auk þess voru samskipt-
in við þennan mann erfið. Þarna fann
ég fyrir hugsunum um náttúruna. Ég
sá eldgosið sem risastórt viðvörunar-
merki til mannkyns og það hvernig
það stoppaði alla flugumferð í Evrópu
en hafði takmörkuð áhrif á Íslandi var
táknrænt fyrir mér. Með svefnleysinu
og öllu saman, þá missti ég stjórn á
þeim hugsunum. Þetta gerist snögg-
lega ef maður gætir sín ekki. Ég var
upptekinn af ástandinu. Þarna voru
grátandi bændur sem gátu ekki sinnt
dýrunum sínum. Mökkurinn var svo
mikill að þeir sáu ekki til fjárhúsanna.
Þetta var tilfinningalega mjög erfitt.
Þetta reyndi á. Það voru alls konar
hugsanir sem sóttu á mig. Ég hugsaði
mikið um vindáttina, hvað myndi ger-
ast ef hún breyttist aðeins. Ef það hefði
komið sterk austanátt þá hefði mökk-
urinn færst yfir Suðurland og allt höf-
uðborgarsvæðið. En mörkin þar sem
mökkurinn byrjaði voru nánast alltaf
á sama stað, við sama hólinn, dag
eftir dag. Á Íslandi þar sem er aldrei
sama vindátt á einum klukkutíma.
Þarna var nákvæmlega sama vind-
áttin í marga daga. Ég komst ekki hjá
þessari hugsun að þarna væri náttúr-
an að tjá sig með þessum hætti og