Dagblaðið Vísir - DV - 18.07.2014, Side 18

Helgarblað 18.–21. júlí 201418 Fréttir
Fölsk glansmynd af
hjáveituaðgerðum
n Fékk bráða garnaflækju eftir hjáveituaðgerð n Veit um mörg dæmi alvarlegra fylgikvilla
Þ
að skiptir svakalegu máli að
fólk stígi fram og segi sína
sögu. Þetta er hluti af fróð-
leiknum. Það er ekki nóg
að fara inn á Reykjalund og
hlusta á fólk, sem hefur ekki geng-
ið í gegnum þessa aðgerð, segja frá
því sem það hefur lesið.“ Þetta segir
Harpa Lind Pálmarsdóttir sem fór í
hjáveituaðgerð árið 2006 en var lögð
inn á sjúkrahús fjórum árum síðar
með alvarlega garnaflækju og drep í
görnum. Harpa segir ákveðna glans-
mynd dregna upp af hjáveituaðgerð-
um í fjölmiðlum þar sem lögð er
áhersla á þyngdartap og myndir fyrir
og eftir aðgerð. Raunveruleikinn geti
hins vegar verið bæði erfiður og dýr-
keyptur. Hún segir umræðuna um
hjáveituaðgerðir vera einsleita og að
fólkið sem hefur lent í heilsubresti í
kjölfar aðgerðarinnar hafi hingað til
ekki fengið rými til þess að segja sína
sögu í fjölmiðlum. Saga Hörpu Lind-
ar er því brýnt innlegg í umræðuna.
Óbærilegir verkir
Harpa Lind Pálmarsdóttir hafði
glímt við ofþyngd frá því á kyn-
þroskaaldri þegar hún ákvað að
fara í hjáveituaðgerð árið 2006. Hún
hafði reynt margar mismunandi
leiðir til þess að grennast en þegar
systir hennar lagðist undir hnífinn
kviknaði von í brjósti Hörpu um að
hún gæti einnig farið sömu leið. Að-
gerðin sjálf gekk vel og þyngdartap-
ið var talsvert í kjölfarið. Hörpu leið
samt aldrei vel. Hún fékk oft slæma
magaverki en hún veigraði sér við því
að leita til læknis, enda voru svörin
ætíð á þá leið að hún hlyti að vera
að borða eitthvað vitlaust. „Það virð-
ist vera rosalega ríkt í þeim að kenna
sjúklingunum um ef þeir kenna sér
meins. Þetta hljóti bara að vera eitt-
hvað sem þeir séu að borða,“ segir
Harpa.
Ágústkvöld árið 2010, fjórum
árum eftir aðgerðina, fékk Harpa
hins vegar óbærilega verki og hringdi
í Neyðarlínuna. „Ég gat ekki setið, ég
gat ekki legið, ég gat ekki staðið kyrr –
en samt gat ég ekki verið á hreyfingu
heldur,“ segir hún þegar blaðamaður
biður hana að lýsa verkjunum. „Þetta
var bara algjör viðbjóður.“
Send heim með leigubíl
Sjúkrabíll var sendur að heimili
Hörpu en á þessum tíma bjó hún
í Þorlákshöfn. „Þeim leist ekkert á
blikuna,“ segir Harpa um sjúkra-
flutningamennina sem komu á vett-
vang. Þeir urðu hins vegar að fá leyfi
frá lækni á Selfossi til þess að flytja
hana beint á sjúkrahús í Reykjavík.
Leyfi sem þeir fengu ekki. „Lækn-
irinn á Selfossi vildi fá mig á Selfoss,“
útskýrir hún.
Á Selfossi tók á móti henni velvilj-
aður læknanemi. Að sögn Hörpu
reyndist tilfelli hennar nemanum
ofviða. „Hún skoðaði mig aðeins og
spurði síðan hvort ég treysti mér til
þess að fara heim. Ég sagðist ekki
treysta mér til þess. Þá fór hún í sím-
ann, hringdi í deildarlækninn, kom
síðan til baka og sagðist þurfa að
senda mig heim og gefa mér stíl. Ég
væri bara með svona mikla hægða-
tregðu,“ rifjar Harpa upp. „Ég man
að það fauk í mig og ég reif eitthvert
teppi með mér, sagðist vera kalt, og
fór með leigubíl heim.“ Kvölunum
linnti ekki og segist Harpa eiginlega
ekki skilja hvernig hún hafi lifað af
nóttina.
Ældi stanslaust
Daginn eftir leitaði Harpa á
heilsugæsluna og bað um að fá að
fara með sjúkrabíl til Reykjavíkur. Að
þessu sinni var hlustað. Harpa var
flutt á bráðamóttökuna í Fossvogin-
um og stuttu síðar á Hringbraut þar
sem hún fór beint í bráðaaðgerð. Hún
var komin með garnaflækju og drep
var farið að myndast í görnunum.
„Það mátti ekki tæpara standa,“ segir
Harpa. Við tók löng sjúkrahúslega og
mikil veikindi. „Fyrst lá ég inni í tvær
vikur. Allt greri vel eftir aðgerðina og
leit mjög vel út. Ég var síðan útskrifuð
á afmælisdaginn minn 22. ágúst. Hins
vegar gat ég ekkert borðað. Ég hélt
fyrst að þetta væri bara lystarleysi, en
Áslaug Karen Jóhannsdóttir
aslaug@dv.is
„Þessi kona
var kannski
ekki með sterka
sjálfsmynd. En
hún hafði heilsu
Fær óbærilega magaverki
Harpa Lind hefur glímt við erfiða
fylgikvilla hjáveituaðgerðar sem
hún gekkst undir árið 2006.
Mynd Sigtryggur Ari