Lögmannablaðið - 01.07.1998, Qupperneq 23

inganna hefði verið aflað
með þeim hætti, sem gera
mátti kröfu um, hefði
mjög sennilega ekki risið
ágreiningur S og kaup-
enda. Með vísan til þessa
taldi stjórnin rétt að S
fengi afslátt af söluþókn-
un, sem næmi kr. 20.000.
Lögmannsaðstoð vegna
nauðasamninga
einstaklinga.
Lögmaður hættir að
veita einstaklingum að-
stoð við nauðasamn-
ingaumleitanir – álit
um þóknun lögmanns.
Lögmaður (L) tók að sér
að aðstoða hjón (S) við að
leita nauðasamninga við
lánardrottna og var í því
skyni leitað eftir og fengin
opinber réttaraðstoð á
grundvelli laga nr.
65/1996. Unnið var í mál-
inu frá maí/júní til miðs
nóvembers 1996. Þá varð
ágreiningur milli aðila um
störf og reikningsgerð L.
Engin samskipti voru milli
aðila frá þeim tíma til loka
janúar 1997, þegar S tóku
málið úr höndum L. Áskil-
in þóknun L nam kr.
225.000 auk virðisauka-
skatts.
Að mati stjórnar L.M.F.Í.
kom ekkert fram í málinu
sem réttlætti það að L léti
af störfum sínum fyrir S.
Ef eitthvert atvik hefði
gerst, sem réttlætti slíkt,
hefði L borið a.m.k. að til-
kynna S það með ótvíræð-
um hætti hvers vegna
hann teldi sér heimilt að
hætta að sinna verkefninu
og gefa S þá kost á að
leita aðstoðar annars stað-
ar. Vísaði stjórn L.M.F.Í. í
12. gr. siðareglna L.M.F.Í. í
því sambandi. Taldi
stjórnin L hafa þannig
með aðfinnsluverðum
hætti hafa vanrækt skyld-
ur sínar gagnvart S.
Í umfjöllun um ágrein-
ing aðila um þóknun L
kom m.a. fram það sjónar-
mið L að það væri verk-
lagsregla hjá flestum lög-
mönnum að þeir færu
ekki á fundi utan skrif-
stofu sinnar fyrir minna en
2 klst. og að þetta væri
viðurkennt af hinu opin-
bera, t.d. þegar um réttar-
gæslustörf væri að ræða.
Stjórn L.M.F.Í. féllst ekki á
að þessi verklagsregla
væri almennt í gildi á lög-
mannsstofum, þótt hún
væri viðurkennd þegar
um réttargæslustörf væri
að ræða, enda væru sér-
sjónarmið sem réðu þar
ferðinni. Hins vegar var
fallist á það með L að
fundartíminn einn og sér
ákvarðaði ekki endilega
þann tíma sem skráður
væri og að taka yrði tillit
til undirbúnings og frá-
gangs eftir fundi, allt eftir
aðstæðum hverju sinni.
Í áliti stjórnar L.M.F.Í. var
ennfremur fjallað um
áskilnað lögmanna um
þóknun á grundvelli tíma-
gjalds. Þegar lögmenn
áskildu sér þóknun á
þeim grunni bæri þeim að
halda tímaskýrslu yfir við-
komandi verk og yrði
tímaskýrslan að uppfylla
ákveðin lágmarksskilyrði.
Markmiðið með tíma-
skýrslunni væri m.a. að
halda utan um þann tíma,
sem færi í verkið og að
gefa lögmanninum og
umbjóðanda hans greinar-
gott yfirlit um það. Tíma-
skýrslan yrði að vera trú-
verðug í augum umbjóð-
andans og e.t.v. þriðja að-
ila, t.d. dómstóls eða
stjórn L.M.F.Í. Til þess að
svo mætti vera væri rétt
að lögmaður skráði svo
sem kostur væri upplýs-
ingar um það hvað gert
væri hverju sinni, þegar
tímaeining væri skráð,
hvenær verkinu væri sinnt
og hversu lengi hverju
sinni.
Stjórnin taldi mega finna
að tímaskýrslu L, m.a.
vegna misræmis í skrán-
ingu tímaeininga, sem
fram kom í skjölum máls-
ins. Þá taldi stjórnin vera
ljóst að samkvæmt fram-
lögðum gögnum hefði
verið að mestu um eitt
mál að tefla, þótt þóknun-
ar væri krafist eins og um
tvö mál væri að ræða.
Taldi stjórnin hæfilega
þóknun L vera kr. 75.000
fyrir aðstoð við hvort
hjóna um sig auk virðis-
aukaskatts.
23Lögmannablaðið