Lögmannablaðið - 01.09.2004, Blaðsíða 21

21
færi. Þótt ástandið væri gott í samanburði við aðra
hluta heimsins væri þetta goðsögn og breytingar
alltof hægar. „Ég fullyrði að goðsögn eins og þessi
stendur alvarlega í vegi fyrir því að á komist raun-
verulegt jafnrétti. Önnur staðhæfing, sem ég er
viss um að þið þekkið, er sú að haldið er fram að
breytingarnar verði um síðir og að við þurfum að
sýna smá þolinmæði. Gleymið því! Marianne
Nivert, yfirmaður í stóru sænsku fjarskiptafyrir-
tæki sagði eitt sin í viðtali við Wall Street Journal
að þann dag sem hún myndi hitta eins margar
heimskar konur og karla í stjórnarherbergjum þá
fyrst gæti hún talað um jafnrétti kynja! Sums
staðar er frekar hægt að tala um stöðnun eða aftur-
för í jafnréttismálum og má þar nefna Ameríku
sem dæmi. Árin 1983 og 2000 gerði ameríska lög-
mannafélagið könnun þar sem spurt var m.a. um
hvort þátttakendur tryðu því að konur og karlar í
lögmennsku hefðu sömu möguleika og tækifæri.
Mun fleiri töldu svo vera árið 1983 en árið 2000!“
Glerþakið
Elisabet sagði að glerþakið héldi konum frá því
að fá hæstu stöðurnar og verða meðeigendur í lög-
fræðifyrirtækjum en glerþakið er að hluta til úr
sambandi af væntingum, kröfum markaðarins
(þ.e.a.s. viðskiptavina) og vali kvenna sjálfra.
Elisabet ræddi um mismunandi áhrif sem það
hefði á starfsframa kvenna og karla þegar stofnað
væri til fjölskyldu. Kona yrði barnshafandi og það
væri hennar val að eignast barn og hennar „vanda-
mál“ sem hvorki fyrirtækið eða vinnuveitandi
þyrfti að leysa. Þegar karl stofnaði fjölskyldu væri
það álitið jákvætt, hann væri að axla ábyrgð og
legði jafnvel harðar að sér en áður í starfi. Það
sem væri konum fjötur um fót gæti verið jákvætt
skref fyrir karla. „Konur líða þar með fyrir kyn-
ferði sitt frá þeim degi sem þær stofna fjölskyldu.
Þetta eru mýtur sem bæði konur og karlar eru
haldin og það sem við getum gert til að losna við
þær er að viðurkenna þær. Það er góð aðferð að
líta í eigin barm og ræða um eigin viðhorf,“ sagði
Elísabet. „Við vitum að fjölbreytileiki er styrkur,
við þurfum að virða þekkingu, reynslu og hæfni
annarra ef við viljum ná árangri í samkeppni. Við
vitum það núna að fjölbreytileiki er ávísun á auð-
legð ekki vandamál.“
Elisabet velti fyrir sér ástæðum þess hve fáar
konur væru í stjórnunarstöðum. „Það eru eflaust
margar ástæður fyrir því að konur hika við að taka
ábyrgð sem leiðtogar. Eitt af þeim vandamálum
sem forgöngukonur þurfa að glíma við er að þær
eru fulltrúar síns kyns. Ef þeim mistekst er litið á
það sem sönnun þess að konur séu ekki nógu
hæfar og jafnvel ómögulegar. Þetta gerir það að
verkum að það er jafnvel erfiðara og einmanna-
legra fyrir þær sem ryðja brautina. Þetta gæti
verið ein af mörgum skýringum þess að konur
hika við að taka ábyrgðina sem leiðtogar, jafnvel
þótt farið sé fram á það við þær. Það krefst því
mikils af konum sem ryðja brautina og verða þar
með fyrirmynd sér yngri kvenna, en er þess virði.
Önnur skýring á fáum konum í stjórnunarstöðum
gæti verið sú að hefðbundin stjórnun höfði ekki til
þeirra. Og enn ein skýring gæti verið sú að konur
taka forystuhlutverkið of alvarlega, þær verða
jafnvel mæður starfsins. Við verðum að finna
fleiri leiðir við að hvetja
hvor aðra til að taka
áhættuna af því að fara í
leiðtogahlutverk í störf-
um okkar. Við þurfum á
samstöðu kvenna að
halda.“
Elisabet sagði að ef
hún ætti dóttur myndi
hún segja henni eftirfar-
andi: „Vertu ánægð með
að vera kona. Vertu
kvenleg og leiktu á
þínum helmingi vallar-
ins. Ekki reyna að verða
karl. Þú getur það ekki.
Engum líkar við eftirlík-
ingu. Veldu þér góðan
yfirmann. Finndu þér
L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
Fremst f.v. Erla S. Árnadóttir hrl., Helga Jónsdóttir borgarritari, Svala Thorlacius
hrl., Anna Linda Bjarnadóttir hdl, Edda Andradóttir hdl., Bergþóra Ingólfsdóttir
hdl., og Lára V. Júlíusdóttir hrl.