Lögmannablaðið - 01.06.2005, Page 29

29
Ekki alls fyrir löngu voru kveðnir upp þrírathyglisverðir úrskurðir af úrskurðarnefnd
lögmanna, sem varða verulega starfshætti lög-
manna. Tveir þessara úrskurða snéru reyndar að
hluta til um sama málið, þó með ólíkri aðkomu
þeirra tveggja lögmanna sem hlut áttu að máli.
Hér að neðan er að finna stutta samantekt á
þessum úrskurðum til fróðleiks fyrir félagsmenn.
Samhengisins vegna verður fjallað sameiginlega
um þá tvo úrskurði sem varða sama málið.
Í fyrra málinu barst úrskurðarnefnd lögmanna
kæra frá aðila, þar sem m.a. var kvartað yfir áskil-
inni þóknun lögmanns við innheimtu slysabóta.
Málavextir voru þeir að í maí 2000 lenti kærandi í
umferðarslysi og slasaðist. Leitaði hann í fram-
haldi af því til lögmanns, þ.e. kærða, og fól
honum að gæta hagsmuna sinna við könnun á rétt-
arstöðu sinni og við innheimtu slysabóta. Gerði
lögmaðurinn kröfu á hendur hlutaðeigandi trygg-
ingafélagi um greiðslu bóta, þar sem jafnframt var
krafist greiðslu á lögmannsþóknun að fjárhæð kr.
229.972,- auk virðisaukaskatts, eða samtals kr.
286.315. Samið var um bætur og í fullnaðarupp-
gjöri tryggingafélagsins var niðurstaðan hvað
snertir lögmannskostnað, kr. 226.222,- auk virðis-
aukaskatts, eða samtals kr. 281.647,-. Við uppgjör
á slysabótunum til kæranda, áskildi kærði sér hins
vegar mun hærri þóknun eða kr. 440.000,- auk
virðisaukaskatts. Þessu vildi kærandi ekki una,
þar sem aldrei hafði verið tekið fram að hann ætti
að greiða hluta af þóknun til lögmanns síns úr
eigin vasa. Skaut hann málinu því til úrskurðar-
nefndar eftir að krafa um leiðréttingu hafði ekki
borið árangur.
Í niðurstöðu úrskurðarnefndar lögmanna kemur
m.a. fram að við innheimtu bóta frá tryggingafé-
lögum vegna umferðarslysa, teljist það eðlilegur
liður í kröfugerðinni að krefjast greiðslu á þeim
kostnaði, sem tjónþoli verður fyrir við að láta
staðreyna og meta tjón sitt og að halda fram bóta-
kröfu gagnvart tryggingafélaginu. Þegar lögmaður
gæti hagsmuna tjónþola við gagnaöflun og fram-
setningu kröfugerðar sé að jafnaði krafist greiðslu
á lögmannskostnaði úr hendi félagsins. Bæti
tryggingafélagið tjónþolanum þennan kostnað, en
það fari þó í flestum tilvikum eftir eigin reglum
um útreikning þessa kostnaðarliðar eða inn-
sendum gjaldskrám hlutaðeigandi lögmannsstofa.
Jafnframt segir í úrskurðinum að ef lögmaður,
sem gætir hagsmuna tjónþola við innheimtu slysa-
bóta, hyggst áskilja sér hærri þóknun fyrir störf
sín en reikna má með að fáist greidd af hlutaðeig-
andi tryggingafélagi, sé rétt að hann geri umbjóð-
anda sínum grein fyrir þeirri fyrirætlan sinni fyr-
irfram og leitist við að gera grein fyrir hver sá
kostnaður gæti orðið. Segir í niðurstöðu nefndar-
innar að gegn neitun kæranda hafi kærða ekki tek-
ist að sýna fram á að hann hafi fyrirfram áskilið
sér hærri þóknun en tryggingafélagið greiddi eða
að þóknun hans yrði ákvörðuð á öðrum grundvelli
en sú þóknun sem krafist var að tryggingafélagið
greiddi. Þá hafi kærði heldur ekki sýnt fram á að
kærandi hafi samþykkt þá þóknun, sem kærði
áskildi sér úr hans hendi við uppgjörið þeirra í
millum. Að mati úrskurðarnefndar bar kærða að
vekja sérstaka athygli kæranda á því hvað hann
hygðist áskilja sér í þóknun, ekki síst í ljósi þess
að kærða var eða mátti vera kunnugt um ákvarð-
anir tryggingafélaganna um greiðslu lögmann-
skostnaðar en kæranda ekki. Hlaut kærandi að
hafa mikla hagsmuni af því að vita fyrirfram að
hluti kostnaðarins kynni að lenda á honum. Niður-
staða úrskurðarnefndar var því sú að hæfilegt end-
urgjald til kærða, fyrir innheimtu slysabótanna
teldist kr. 226.222,- auk virðisaukaskatts, eða
samtals kr. 281.647,- og var kærða gert að endur-
greiða kæranda mismun þessarar fjárhæðar og
þess sem hann hafði haldið eftir af slysabótum á
grundvelli útgefins reiknings.
Í síðara málinu, þar sem kæruatriði lutu að
hluta til að vinnubrögðum tveggja lögmanna sem
að því komu, voru málavextir þeir að á árinu 1999
tók lögmaður I að sér varnir í umgengnisréttar-
L Ö G M A N N A B L A Ð I Ð
ATHYGLISVERÐIR ÚRSKURÐIR
ÚRSKURÐARNEFNDAR LÖGMANNA