Úr þjóðarbúskapnum - 01.02.1964, Blaðsíða 56

ÚR ÞJÓÐARBÚSKAPNUM
Dagpeningar skulu ekki greiddir fyrir fyrstu
7 dagana, eftir að hinn slasaði varð óvinnu-
fær, en hafi hann verið óvinnufær lengur en
10 daga, skal greiða þá frá og með áttunda
degi eftir að slysið varð, þangað til hann verð-
ur vinnufær, þó ekki lengur en 26 vikur sam-
tals. Þegar dagpeningarnir eru greiddir, er
auk hinna venjulegu fjölskyldubóta einnig
greitt með þrem fyrstu börnum í hverri fjöl-
skyldu. Dagpeningar í heild skulu þó aldrei
fara fram úr þrem fjórðu hlutum af dagkaupi
bótaþega við þá atvinnu, er hann stundaði
þegar slysið varð.
Sjómenn hlutu, samkvæmt lögunum frá
1953, auk dagpeninga, fullt kaup eða afla-
hlut í eina viku frá afskráningardegi að telja.
Sjúkratryggingar.
Um sjúkrabæturnar gilda að miklu leyti
sömu reglur og um dagpeninga slysatrygginga.
Fólki á aldrinum 16—67 ára, sem stundar
vinnu í annarra þjónustu, eða stundar eða
rekur sjálfstæða atvinnu og verður fyrir tekju-
missi vegna veikinda, skulu greiddar sjúkra-
bætur.
Frá og með árinu 1957 tóku sjúkrasamlögin
að sér að greiða sjúkradagpeninga, og fengu
af þeim sökum tillag frá Tryggingastofnun
ríkisins. I aðaltöflunni kemur þessi tilfærsla
þó ekki fram, þar sem um er að ræða tilfærslu
innan kerfisins. I yfirliti yfir sjúkrasamlögin,
töflu 6, kemur upphæðin hins vegar fram.
Atvinnuleysistryggingar.
Ákvæði atvinnuleysistryggingalaganna um
bætur komu til framkvæmda 1. október 1956.
Rétt til bóta hafa þeir, sem eru á aldrinum
16—67 ára og fullnægja eftirfarandi skilyrð-
um:
a) Eru fullgildir meðlimir í verkalýðsfélög-
um.
b) Hafa síðustu 12 mánuði stundað að
minnsta kosti í 6 mánuði vinnu, sem
goldin er samkvæmt kjarasamningi eða
kauptaxta verkalýðsfélaga.
c) Sanna með vottorði vinnumiðlunarinnar,
að þeir hafi á síðustu 6 mánuðum verið
atvinnulausir að minnsta kosti 36 virka
daga, þar af 9 daga á síðustu 18 dögum.
Þeir sem orðnir eru 67 ára, en njóta
ekki ellilífeyris, eiga einnig rétt til bóta.
Sjúkrasamlög.
Heildaryfirlit yfir sjúkrasamlögin er í töflu
6. Þær tölur hafa einnig verið felldar inn í
töfluna um almannatryggingakerfið í heild
sinni. Stærsti útgjaldaliður sjúkrasamlaganna
er sjúkrahúskostnaðurinn. Kostnaður hins
opinbera af rekstri sjúkrahúsanna er þó í
raun réttu mun meiri, þar sem ríkið og sveit-
arfélögin bera mikinn hluta hans, án þess að
það komi fram í reikningum sjúkrasamlag-
anna.
Arið 1957 tóku sjúkrasamlögin að sér
greiðslu sjúkradagpeninga, svo sem getið var
hér að framan, og hafa notið styrks frá líf-
eyrisdeild almannatrygginganna til þess að
standa straum af þeim útgjöldum.
Frjálsar slysatryggingar.
Samkvæmt almannatryggingalögunum er
Tryggingastofnuninni heimilt að taka að sér
frjálsar slysatryggingar á einstökum mönnum,
og enn fremur hóptryggingar manna, svo sem
slysatryggingu farþega bifreiða, flugvéla og
skipa, starfsmanna tiltekinna fyrirtækja o. fl.
Hér er því ekki um almannatryggingar að
ræða. En þar sem rekstrarhagnaður þessara
trygginga hefur verið notaður til þess að
standa straum af kostnaði Tryggingastofnun-
arinnar, hefur hreinn rekstrarhagnaður frjálsu
slysatrygginganna verið tekinn með á inn-hlið
heildarkerfisins á samsvarandi hátt og farið
er með rekstrarfyrirtæki ríkisins í yfirlitum
yfir ríkisbúskapinn.
I töflu 4 er rekstur frjálsu slysatrygginganna
sundurliðaður. Sést þar, að Tryggingastofn-
54