Fréttablaðið - 07.11.2014, Side 33

LÍFIÐ 7. NÓVEMBER 2014 • 9
M
YN
D
A
A
LBÚ
M
IÐ
Tignarleg að dansa með dansflokknum. Katrín í tökum fyrir dansþátt. Á ferðalagi um landið.
ráðamenn fara að kunna að meta
hana,“ segir Kata og bætir því við
að fólkið í landinu kunni að meta
listræna starfsemi þótt hið opin-
bera geri það ekki.
Spurð hvort Íslendingar skilji
dans svarar Kata hvorki játandi
né neitandi. „Dans er ekki eitt-
hvað sem þarf að skilja, ég held
samt að þeir kunni að meta hann.
Miklu fleiri en maður heldur. Í
gegnum árin hefur þekking fólks
á dansi aukist. Þegar ég var að
byrja í dansflokknum þá spurði
fólk iðulega hvar ég væri að vinna
annars staðar. Ég fæ þessa spurn-
ingu aldrei lengur. Fólk virðist
vera búið að átta sig á að þetta er
gild atvinna.“
Ekki fórnarlamb í eigin lífi
Kata fór úr dansinum í mann-
fræði. „Fólk ráðlagði mér að
gera eitthvað skynsamlegra. Mér
finnst bara ekkert skynsamlegt
að fara að læra eitthvað sem ég
hef engan áhuga á,“ segir Kata
ákveðin. „Ég er miklu hrædd-
ari við að gera ekki eitthvað
sem mig langar til að gera en að
gera stundum bara eitthvað rugl.
Maður verður að taka ábyrgð á
eigin hamingju. Það þýðir ekki að
vera fórnalamb í eigin lífi held-
ur er hver og einn gerandi í sínu
lífi.“ Kata segist eiga sér stóra
drauma varðandi framtíðina en
sé ekki tilbúin að segja frá þeim
strax. „Ég er þó nokkuð sannfærð
um að þetta sé síðasta dansverk
sem ég tek að mér. Nú er ég í al-
vöru hætt,“ segir hún að lokum
og hlær.
„Ég var þó alltaf
meðvituð um að ég
þyrfti að vera mjó,
en ég var aldrei
grennst og vissi að
ég yrði það aldrei.
Ég var líka alltaf
hæst og leið oft
eins og ég væri allt
of stór en ég fór
aldrei í neinar öfgar
til að grennast.“