Fréttablaðið - 13.12.2014, Side 94

13. desember 2014 LAUGARDAGUR| HELGIN AÐVENTAN | 58
„Mér finnst hrikalega gaman að
pakka inn og reyni að vera tíman-
lega í því. Ég hef alltaf verið í
þannig vinnu að annríkið er mikið
í desember. Þess vegna byrja ég
snemma að kaupa gjafir og það
finnst mér líka skemmtilegt,“ segir
Ragnhildur Anna Jónsdóttir sem á
og rekur fyrirtækið Jónsdóttir&co.
Oft kveðst hún vera með eitthvert
þema í skreytingunum. „Núna eru
rauðir og hvítir pakkar, svo verður
kannski eitthvað annað á næsta
ári,“ segir hún. „En ég kaupi ekki
allt til innpökkunarinnar í einu,
heldur á alltaf eitthvað sem ég get
byggt á. Það er árvisst að kíkja á
jólin í IKEA og þá freistast ég til
að kaupa eitthvað. Við systurnar
fórum þangað fyrir jólin 2007 og
sá leiðangur dugði okkur í mörg ár,
langt fram í kreppu. Ég hefði mátt
vera aðeins skynsamari því ég
valdi fjólubláan og flúraðan
pappír en systir mín var
aðeins skynsamari og
hófstilltari í lita-
vali.“
Ragnhild-
ur Anna segir
skreytingar ekki
þurfa að kosta mikið
annað en hugkvæmni.
Borðana með tölunni 24
kveðst hún til dæmis fá
ódýra í B. Ingvarsson þar
sem hún kaupi þvottaleiðbein-
ingar inn í fötin sem hún fram-
leiði. „Þetta er stærðarmerking inn
í föt,“ upplýsir hún „Svo ef ég gef
eitthvað matarkyns finnst mér
alltaf skemmtilegt að
raða því í mandar-
ínukassa, bara
eins og hann
kemur
fyrir.“
Rauðir og hvítir pakkar í ár
Ragnhildur Anna Jónsdóttir leggur alúð í umbúnað jólagjafanna. Hún geymir
skreytingarefni milli ára og afrakstur jólaleiðangurs í IKEA 2007 entist langt fram í kreppu.
Ég hef lengi reynt að vanda mig við að pakka inn mínum gjöf-um en breyti svolítið til ár frá ári,“ segir Tinna Eik Rakelar-
dóttir. „Áherslan er á að hafa
pakkana smekklega og fallega.
Þar sem ég þekki auð vitað þá
sem fá gjafirnar hugsa ég til
hvers og eins viðtakanda og
reyni að hafa skreytinguna
pínu persónubundna, þannig að
hverjum og einum finnist sinn
pakki fallegur.“
Tinna Eik kveðst geyma
skreytingarefni milli ára og
miða að því að nýta afganga.
„Ég á alltaf eitthvað til og bæti
svo inn í á milli, aðallega í
IKEA, Tiger og Söstrene Grene.
Hvíta pappírinn sem ég pakka
inn í núna fékk ég samt í Sví-
þjóð, þannig að ég flutti hann
inn. Hann er flottur, en svolítið
þunnur. Af því að lítið er eftir
af honum tímdi ég ekki að hafa
tvær umferðir nú eins og ég hef
alltaf gert, heldur tók bók sem
er mér er ekki mikilvæg og reif
úr henni blaðsíður sem ég fóðra
með. Þess vegna sést smá letur í
gegn. Spurð hvort hún hafi ekki
getað notað Fréttablaðið svarar
Tinna Eik: „Ég fann enga síðu
sem var bara með texta og vildi
ekki hafa myndir með!“
Reyni að hafa pakkann
persónubundinn
Þegar Tinna Eik Rakelardóttir pakkar inn gjöfum hugsar hún til hvers
viðtakanda fyrir sig. Hún fórnaði bók til að nota sem fóður.
INNPÖKKUNIN ER LEIKUR Í HÖNDUM TINNU EIKAR
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
DÚLLAR VIÐ INNPÖKKUNINA Ragnhildur Anna nýtur þess að gefa fallega pakka.
FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
TILBÚNIR
Talnabandið
með dagsetningunni
er í raun stærðarmerking
inn í föt.
Yfir brúnan maskínupappír límir
Tinna Eik hvítan renning um miðju
pakkans, ýmist á lang- eða þverveginn.
Mislit snúra er krossbundin um pakk-
ann með slaufu og endum. Spotti af
silfurbandi er krullaður.
Græn gervigrein með rauðum berjum
er bundin við slaufuna. Merkisspjaldið
er í stíl við pappírinn.
Sá sem þennan pakka hlýtur getur
örugglega hrósað happi. Ef hann tímir
þá að opna hann.
SÝNISHORN Nokkrir pakkar til reiðu enda nálgast jólin óðfluga. FLOTTUR Hvíti pappírinn var á þrotum, því setti Tinna Eik örk úr bók undir.
1 42 3

FRÉTTABLAÐ
IÐ
/ERN
IR
JÓLABARN
„Áherslan er á
að hafa pakkana
smekklega,“ segir
Tinna Eik.