Gripla - 01.01.2002, Blaðsíða 291

SVÖR VIÐ ANDMÆLARÆÐUM
289
annars staðar kemur fram í ræðu Svanhildar Óskarsdóttur þar sem hún saknar
fyllri umfjöllunar um skrif þeirra Jóns Helgasonar, Stefáns Karlssonar og
Ólafs Halldórssonar um Staðarhólsbók. Hér telur hún vera úr ýmsu að moða;
fróðleik sem ég hefði betur mátt skammta lesendum mínum af meira örlæti
(bls. 261). f ritgerð minni er látið nægja að greina frá niðurstöðum umræddra
fræðimanna og vitna til viðeigandi heimilda (bls. xxxi-xxxiv). Almennt var
gengið út frá þeirri reglu að forðast málalengingar og á það sérstaklega við um
fróðleik sem áhugasamir lesendur geta hæglega nálgast annars staðar á
grundvelli heimildatilvísana. Hér má líka hafa í huga að vinnubrögð þau sem
andmælandi minn óskar eftir eru líkleg til að kalla á talsvert lengri inngang og
að mínu mati, langdregnari að óþörfu.
í sama anda er beðið um nákvæm rök þeirra Jóns og Ólafs fyrir aldurs-
greiningu Staðarhólsbókar (bls. 261-262). Hér gildir þó hið sama; lesendum
ætti að nægja að lesa tilvitnuð rit þessara fræðimanna, þar sem umrædd aldurs-
greining er hvergi dregin í efa í ritgerð minni. Öðru máli gegndi ef aldurs-
greining handritsins væri véfengd og væri þá bæði sjálfsagt og nauðsynlegt að
rekja röksemdir annarra fræðimanna, svo að á henni mætti byggja. Um það er
einfaldlega ekki að ræða hér. í framhaldi af þessari umræðu saknar andmæl-
andi minn tilvísunar í heimild þar sem ég tel að sú venja skrifara Staðarhóls-
bókar að binda nafn Jesú efst á hverja síðu gæti einmitt styrkt aldursgreiningu
handritsins, þ.e. að það sé skrifað um siðaskipti. Nefni ég í þessu sambandi að
ekki muni hafa tíðkast að rita nafn Jesú á spássíur handrita fyrir þann tíma (um
1550), þótt nöfn dýrlinga komi víða fyrir með sama hætti. Mér er ekki kunn-
ugt um að nokkur hafi birt rannsóknir af þessu tagi, en heimildamaður minn
var Ólafur Halldórsson handritafræðingur (munnleg heimild).
Svanhildur Óskarsdóttir telur uppskrift mína á rímum og sögugerðum Úlf-
hams sögu mjög áreiðanlega og fellst á að þar sem okkur Finn Jónsson grein-
ir á um lestur rímnatextans sé lestur minn yfirleitt betri (bls. 259). Þó nefnir
hún tvö dæmi, þar sem ekki sé gott að sjá að lestur minn sé framför frá Finni:
‘hrida’ (FJ) > ‘h/Vda’ V 19.4 og ‘heim’ leiðrétt í ‘hreinn’ (FJ) > ‘h<r)ein«’ I
20.3 (sbr. bls. xxxv). Umrædd erindi hljóða svo:
Skotnvw hneríur skyia glod.
skiott hefur natt sin/z tizzza.
huildn/' vitiaz' heidzzz s þiod.
ezz hzz da vnda bz zma
V 19
120
Hennar bz'/ost ez' haztt sezzz steinzz.
hzzzz uaz' gz'zmzzz sem uargaz'.
kemzzz' af skogi kongur'm h(r)einzz
kezzzpzzz- fylgzzz ei margar.