Gerðir kirkjuþings - 2003, Síða 5

Ávarp biskups íslands Karls Sigurbjörnssonar
Kirkjumálaráðherra, Bjöm Bjamason, forseti kirkjuþings, Jón Helgason, biskupar,
þingfulltrúar, góðir gestir. Velkömin til Kirkjuþings 2003.
Ég vil í nafni þings.ins bjóða nýjan kirkjumálaráðherra hjartanlega velkominn. Um
leið og ég þakka fyrrverandi kirkjumálaráðherra, Sólveigu Pétursdóttur, samstarf á
liðnum ámm, bið ég Bimi Bjamasyni blessunar á þessum vettvangi, og vænti mikils
af störfum hans í þágu kirkju og kristni þessa lands.
Nýjum vígslubiskupi Hólaumdæmis, séra Jóni Aðalsteini Baldvinssyni, er einnig
fagnað hér. Við biðjum honum blessunar í veglegu hlutverki.
Að mæta samtímanum
Stefnumótun hefur verið eitt helst verkefni kirkjunnar umliðið ár. Mikið hefur verið
unnið, af miklum metnaði og dugnaði. Á annað þúsund manns hefur komið að þessu
verki með virkum hætti og lagt sitt til mála. Er það umfangsmesta stefnumótunarferli
sem unnið hefur verið á Islandi. Afraksturinn er nú kominn til Kirkjuþings sem mun
ganga frá stefnumótuninni og ákveða framhaldið.
Stefnumótun leitast við að svara því hvemig kirkjan mætir samtímanum með boðskap
sinn. Á hugann leita ótal spumingar í þessu samhengi:
Hvaða erindi á Þjóðkirkjan til samtímans?
Hvað hefúr kirkjan að gefa Sigríði og Indriða, Jóni og Gunnu, sem bera hita
dagsins og þunga í íslenskum samtímavemleika?
Hvert er fagnaðarerindi kirkjunnar til þeirra sem sitja föst í “tímasnörunni,” eins
og Guðrún Hannesdóttir kallar það í einkar fróðlegri úttekt á samtímanum.
Hvar er fagnaðarerindi hinna eilífu gilda, hinna eilífú sanninda, um synd og náð?
Hvar er tilboð kyrrðar og friðar, bænar og iðkunar, í iðuköstum okkar sjálfhverfu
og ágengu tíðar?
Hvemig nær kirkjan eyrum ungu foreldranna sem em á sífelldum þönum milli
heimilis, Ieikskólans, gmnnskólans og vinnunnar, leikfiminnar, fiðlutíma
stelpunnar, handbolta stráksins, og endurmenntunamámskeiðsins og heim aftur til
úttaugaðra bamanna og allra þeirra margvíslegu krafúa sem gerðar em til þeirra að
skapa þeim og öðmm fjölskyldumeðlimum friðsælt og gott heimilislíf?
Hvemig nær kirkjan eyrum fólks sem hendist teygt, streitt, togað, kreist í
tímasnömnni, undir álagi áreitanna, væntinganna, krafnanna um að standa sig,
togstreitunnar milli hinna margvíslegu og mikilvægu verkefna sem af því er
krafist að sinna, hávaðans, löngunarinnar að hverfa inn í vinnuna, tölvuna, frekar
en að takast á við hið hversdagslega, það að ræða við bömin og makann, njóta
stundanna heima þrátt fyrir allt stressið? Hvemig? Það er svo margt mikilvægt.
Um miðja síðustu öld sagði dr. Páll ísólfsson: “Þegar tímaleysið verður samnefnari
fyrir íslenskt þjóðlíf, glötum við öllu sem veigur er í og springum á hlaupunum.” Það
vom spámannleg orð. Emm við að springa á hlaupunum?
I skoðanakönnun sem gerð var í Svíþjóð um samskipti foreldra og bama kom í ljós að
foreldrar tala við böm sín að meðaltali þrjár og hálfa mínútu á dag. Þrjár og hálfa
mínútu á dag! Ef söm er raunin hér, þá emm við í vondum málum.
3