Gerðir kirkjuþings - 2003, Qupperneq 15

Ávarp forseta Kirkjuþings Jóns Helgasonar
Ég vil bjóða alla fulltrúa og gesti velkomna til Kirkjuþings árið 2003.
Við setningu þessa Kirkjuþings bíða okkar á næstu dögum mikilvæg og vandasöm
verkefiii, þar sem hæst ber tillöguna að stefnumótun Þjóðkirkjunnar. í samræmi við
ályktun síðasta Kirkjuþings hefur Kirkjuráð og Biskupsstofa lagt umfangsmikla og
vandaða vinnu í undirbúning þeirrar tillögu með hinum ágæta árangri og fengið þar til
liðs við sig mikinn fjölda fólks. Vil ég færa kærar þakkir Kirkjuþings öllum þeim
mörgu, sem að því verki hafa komið, um leið og ég vil þakka biskupi og Kirkjuráði
fyrir ágætt samstarf ffá síðasta Kirkjuþingi eins og jafnan áður.
í tillögunni um stefiiumótunina er sett fram með markvissum og skýrum hætti
meginstefna Þjóðkirkjunnar og framtíðarsýn. Fulltrúar Kdrkjuþings hafa á síðustu
vikum átt þess kost að fara yfir tillöguna og íhuga efni hennar. Erum við því betur í
stakk búin til að breyta því, sem nefndum Kirkjuþings kann að sýnast, eftir ítarlega
yfirvegun og samráð, að færa megi til betri vegar.
Jafnffamt ber okkur að koma með góð ráð og leiðbeiningar í nefndaráliti um allt það
sem okkur sýnist að geti stuðlað að ffamkvæmd og áhrifum einstakra greina og
tillögunnar í heild, en í henni má fmna einhvem stað flestu því, sem kirkjuna varðar.
Engu að síður er samt ljóst, að það verður tilhlökkunarefni fýrir næstu Kirkjuþing að
ijalla nánar um umfangsmestu atriði tillögunnar til að styrkja ffamgang þeirra í
samræmi við áætlun, sem drög hafa verið gerð að.
■ Sú staðreynd má þó ekki verða til að draga úr því, að þegar í stað að loknu
-Kirkjuþingi verði hafist handa við að herða róðurinn við að hrinda af stað átaki á þeim
sviðum, þar sem þörfm er brýnust að auka áhrifamátt boðskapar kirkjunnar.
I þessu sambandi virðist hún sannarlega eiga fullan rétt á sér staðhæfmgin, sem oft er
gripið til við slíkar aðstæður, að sú þörf sé brýnni nú en áður. Þar má benda á, að í
stað þess að reynt sé að fýlgja hinum einfalda ffiðarboðskapar kirkjunnar í
alþjóðasamskiptum, er þar alltof ráðandi hin miskunnarlausa hefndarstefna, þar sem
púkamir á fjósbitum vopnaframleiðendanna og annarra slíkra kynda undir og fitna á
hinni óseðjandi græðgi.
Því miður blasir öfugþróunin einnig við þegar við lítum okkur nær. Daglega glymja í
eymn síendurteknar ffásagnir af mannlegum vandamálum einstaklinga og hópa
hérlendis, þrátt fýrir fréttimar af vaxandi velmegun þjóðarinnar. Þó að settar séu ffam
ábendingar um leiðir til að draga úr skaða þess harmleiks og gerðar kröfur um að
stjómvöld eða bara einhverjir aðrir glími við afleiðingamar og vinni bug á þeim, þá
heldur áfram að síga á ógæfuhliðina.
Með tillögunni um stefnu og starfsáherslum Þjóðkirkjunnar er verið að reyna að opna
augu sem flestra fýrir því, hvemig handleiðsla kristinnar trúar er það haldreipi fýrir
okkur öll, sem nauðsynlegt er að geta stuðst við og treyst á. Það veitir sannarlega ekki
af að fýlgja beri fyrirmynd miskunnsama Samverjans til vamar og sóknar gegn
yfirþyrmandi ofbeldi, sem fjölmiðlamir hamra látlaust á, og þá ekki síst í holskeflu
afþreyingarefnis fyrir böm og unglinga, með þeim hörmulegu afleiðingum, sem sú
innræting hefur í för með sér. Við þurfum að leita eftir hlýju og sannri gleði hins
13