Gerðir kirkjuþings - 2003, Blaðsíða 100

Lokaorð biskups íslands
Forseti, kirkjuþing, það er komið að leiðarlokum, að þessu sinni. Flér hefur verið
mikið unnið, af mikilli elju og áhuga og krafti og ég vil þakka það allt.
Ég vil þakka ykkur sérstaklega, sem leggið á ykkur að þjóna kirkjunni með þessum
hætti og gefið af ykkar dýrmæta tíma, kröftum og náðargáfu, menntun og fæmi, til að
leiða kirkjuna okkar og marka henni braut. Guð launi það og blessi ykkur. Forseta,
varaforsetum og starfsliði þingsins þakka ég allt samstarf og það sem að þið hafið lagt
í té af svo mikilli ljúfinennsku og lipurð.
Þetta Kirkjuþing er merkilegt, fyrir margra hluta sakir. Til dæmis, það, að því er að
ljúka núna. Þetta er stysta kirkjuþing, sem haldið hefur verið, held ég, að undanskildu
aukaþinginu sem var í ársbyrjun 1997, þegar kirkjulögin vom samþykkt.
En þess verður ekki minnst vegna þess. Þess verður minnst vegna stefiiumótunarinnar,
sem við vomm að samþykkja hér áðan og mörkuðum með lófataki. Það er mikilvægur
áfangi.
Hvers vegna er það mikilvægur áfangi?
Hvað er svona merkilegt við það? Tíminn mun leiða það í ljós, en það er þessi vinna,
sem að við emm að fara út í og höftun verið að stuðla að, hún er það, að kirkjan okkar
er að horfast í augu við, að hún lifir í breyttu umhverfi, að hún er að mæta auknum og
um margt örðugri kröfum, en löngum íyrr. Hún verður að styrkja sína sjálfsmynd og
einingu, um megin atriði þjónustu sinnar og lífs og starfs.
Hin Evangelísk Lúterska Þjóðkirkja á íslandi, er að væðast til að takast á við þá
öflugu strauma í samfélaginu, sem vilja hinn kristna sið og kristnu gildi og
trúarviðhorf út af sviðinu. Um þetta snýst það allt, sem við emm að gera og við
munum það, hvað það er sem heldur Þjóðkirkjunni saman og markar eigind hennar.
Það er ekki ákvæði í stjómarskrá og það era ekki lögin og reglumar og fjármálin, svo
mikilvægt og nauðsynleg sem það allt er. Heldur hinn andlegi, eilífi vemleiki. Það er
köllun og útsending Jesú Krists. Kristin kirkja verður til, sem svar við boði hans og
laðan, iðkun hennar, bæn og trú, er andsvar við ávarpi Guðs í ffelsaranum Kristi.
Starfsemin að fjármálum og stjómun og stefnumörkrm og reglusetningu, það á allt að
stuðla að greiða því veg að köllun Krists, ávarp, orð og andi nái til fólks, þar sem það
er á yettvangi dagsins og lífsins.
Þjóðkirkjan, sem stofium, er umgjörð og verkfæri og líka tákn. Hún er áminning um,
að fagnaðarerindi Jesú Krists á bandamann í hverju hjarta, að hin eilífa líkn og
miskunn og náð hans stendur öllum til boða alls staðar og þessu viljum við ekki
gleyma og við megum aldrei gleyma.
Nú höldum við héðan heim til okkar starfa og skylduverka og köllunar á hinum víða
akri Guðs kristni, að okkar margvíslegu köllunarverkum. Guð blessi þá heimkomu og
þau verk og Guð blessi kirkjuna sína, að hún verði áfram farvegur anda hans og orðs
og það súrdeig og salt og ljós í heiminum, sem Kristur ætlast til.
98