Málfregnir - 01.12.1998, Blaðsíða 13

Skipting útvarpsefnis
Athyglisvert var að sjá að aðeins fjögur
laganna á öllum útvarpsstöðvunum 11,
þessar 495 mínútur, voru með íslenskum
texta. Þrjár stöðvar léku tónlist án orða, ein
tónlistarstöðin flutti tvær aríur, aðra á
frönsku og hina á ítölsku. Hin tónlistin var
öll ensk og bandarísk. Þessar niðurstöður
koma vönum útvarpshlustendum ekki á
óvart... en hver gæti ástæðan verið? Eru ís-
lensk lög leiðinleg? Hallærisleg? Er enska
eina viðeigandi tungumálið fyrir tónlistar-
texta? Sú staðreynd, að nokkuð stór hluti
íslenskra tónlistarmanna flytur texta á
ensku, virðist renna stoðum undir þá kenn-
ingu að þetta sé viðtekið viðhorf í samfé-
laginu. Ef til vill erum við of dómhörð. Er
enskan ekki bara latína okkar tíma og enskir
dægurlagatextar hluti af aðlögun okkar að
alþjóðasamfélaginu? Hins vegar má ekki
gleyma því að þótt útvarpsstöðvar fylgi
markaðslögmálum og svari að einhverju
leyti eftirspurn móta þær einnig þennan
sama markað. Ef hlustendur venjast því að
meirihluti leikinnar tónlistar sé með enskum
texta fara þeir að líta á það sem eðlilegan
hlut. Utvarpsstöðvar og þáttastjómendur
móta því að nokkru leyti eftirspurnina með
vali sínu á efni. En hver er þá stefna útvarps-
stöðvanna í dagskrárgerð? Að komast sem
auðveldast frá henni? Vissulega er einfaldara
fyrir þáttastjómendur að spila sem mest af
tónlist og þurfa lítið að segja. Að takmarka
talað mál við kynningar á lögum bendir
einnig til þess að lítið sé lagt upp úr því að
vinna áhugavert efni fyrir fram. Fjárskortur
gæti verið ein af ástæðunum fyrir þessu og
áherslur útvarpsstöðvanna á dagskrárefni.
Eins og áður hefur komið fram er erfitt að
greina milli áherslna útvarpsstöðvanna sjálfra
og eftirspumar markaðarins. Rétt er að taka
fram að mikil aukning verður í nóvember og
13