Málfregnir - 01.12.2004, Síða 19

Valfrjálst er hvort ritað er veða f í eftirfarandi orðum:
Elva Elfa
Elvar Eifar
jörvi jörfi
Jörvi Jörfi
mávur máfur
Svava Svafa
Svavar Svafar
1 mannanöfnum er nauðsynlegt að gæta að þeim rithætti sem nafnberar viðhafa sjálfir.
Orð með fl á eftir sérhljóða eru vanalega borin fram með bl (efla, kefla, tefla, sbr. lið 27). Þó
ber að athuga að til eru orð með ritháttinn £>/:
babl • babla • Biblía • dobl • dobla • mubla • obláta • rúbla
VIII. UM HV OG KV
Athuga samhljóma orð með hv og kv. Dæmi:
hvalir (dýrategund) kvalir (þrautir)
hvelja (húð) kvelja (pina)
hver (uppspretta) kver (lítil bók)
hviða (roka) kviða (kvæði)
hvika (hörfa, hopa) kvika (so. hreyfast, no. hold)
hvisl (hlióðskraf) kvísl (grein)
Fornöfn og spurnarorð eru ætíð rituð með hv.
hvað • hvaða • hvaöan • hvar • hvenær • hver • hvernig • hversu • hví • hvílíkur • hvor • hvort
IX. UM NG OG NK
Á undan ng og nk er ritað a, e, /', y. u og ö þótt borið sé fram á, e/, /, ú og au.
hanga banki
lengi skenkja
glingur minkur
lunga aðjunkt
lyng dynkur
spöng hönk
Aðrir stafir á undan ng og nk eru ritaðir í samræmi við framburð.
héngu
kónguló, tjónka
vængur, grænka
bongótromma
19