Skírnir - 01.01.1978, Síða 181

SKÍRNIR FRÁSAGNARLIST í FORNUM SÖGUM 179
anda nýrrar sagnfestukenningar og niðurstöðum bókfestumanna
eindregið hafnað. Um sögurnar í heild segja þeir félagar:
They were not the product of a written saga tradition in which an essenti-
ally modern form of both authorship and literary borrowing were operative
principles. The saga style is remarkably uniform and formulaic from saga
to saga. The parallel passages that many critics cite as examples of literary
borrowing by one saga author from another are more easily explained as
elements common to an oral tradition. That the sagas were written down
cannot be denied. That a single writer must be thought of as standing be-
hind each of the individual saga texts is also reasonable. But that the writer
depended upon either books or his own individual invention for the major
elements of his story does not seem justified by the evidence. The sagas
would not be as good as they are if they were individually created composi-
tions in anything like the modern sense. (Bls. 43).
1 framhaldi af þessum ummælum gera höfundarnir nokkra
grein fyrir einkennum sagnanna sem þeir telja dæmi um hefð-
bundna (traditional) frásögn samda af munni fram í flutningi.
Sönru skoðun hafa þeir vitaskuld á eddukvæðum.
Það sem Scholes og Kellogg segja um íslenskar fornsögur er
auðvitað ekki annað en órökstuddar fullyrðingar enda ekki rúm
fyrir meira í riti þeirra. Að mörgu leyti hljóma þessar fullyrð-
ingar eins og uppvakningur, endurtekning á gömlum yfirlýs-
ingum sagnfestumanna. Skilningur þeirra á hinni munnlegu
frásagnarlist er þó í grundvallaratriðum annar, svo er Parry og
Lord fyrir að þakka, en við þá styðjast þeir mjög. Segja má að
þeir vísi rannsóknum á íslenskum fornbókmenntum ákveðinn
veg sem þeir ganga ekki sjálfir. Þó er rétt að geta þess að Kellogg
hafði áður samið doktorsritgerð um formúlur í eddukvæðum.
Hún hefur því miður ekki birst á prenti en þar mun hann reyna
að sýna að eddukvæði séu samin af munni fram í flutningi
nokkurn veginn á sama hátt og júgóslavnesku hetjukviðurnar
sem fyrr getur.18 Þessar niðurstöður um eddukvæðin eru mjög
umdeildar og verður síðar að því vikið.
Megingildi bókar þeirra Scholes og Kelloggs er fólgið í því
að þar eru viðfangsefni skilgreind og íslenskar fornbókmenntir
tengdar við almenna þróun vestrænnar frásagnarlistar. Ekki er
hægt að segja annað en að þeim sé þar fullur sómi sýndur. Það