Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2007, Blaðsíða 102

hvernig kristinn maður starfar innan þeirra. Setning Krists reisi múr á milli
ríkjanna sem virða beri. Hún sýni mörk ríkjanna. Lögð er áhersla á að mað-
urinn gjaldi hverju ríki það sem því ber, hvorki meira né minna.
Fyrst tekur Lúther fyrir ríki heimsins. Hann gerir ráð fyrir því að það
hafi umboð sitt frá Guði og skilgreinir valdsvið þess í ljósi þess. Ekki skipt-
ir meginmáli hvort yfirvaldið sé kristið, heldur hitt að menn virði umboð
sitt. Orð Guðs veitir kristnum mönnum skilning á því hvers yfirvaldið
þarfnast svo það fái staðist og geti sinnt verkefnum sínum. Mikilvægasta
hlutverkið var að gæta friðarins. Eins lengi og Guð viðheldur veraldlegu
valdi er friður á jörðu. Það kemur í veg fyrir að illska og óregla vaði uppi.
„Friðurinn er mikill fjársjóður sem enginn skilur til fulls nema kristnir
menn.'^1 Hann skiptir ákaflega miklu máli, því að hann veldur því að
menn geti sofið öruggir í húsum sínum, sinnt störfum sínum og notið
ávaxta erfiðis síns.^2 Vandi manna er sá að þeir horfa einungis á þau gjöld
sem yfirvöld innheimta og sjá ekki nauðsyn þess að tryggja tekjustofna rík-
isins til þess að ríkið geti sinnt hlutverki sínu. Menn skynja ekki að ytri
friður kostar sitt. Það sem þessu veldur er eigingirni og sérdrægni manns-
ins. Menn eiga ekki að blindast af þessari gagnrýni, heldur virða starf rík-
isvaldsins og gefa því sem það þarf til síns starfs. Þessi sýn kristinna á veru-
leika ríkisvaldsins er blessun fyrir samfélagið og án hennar gæti það auð-
veldlega fallið saman.^ Starf hins kristna afmarkast aftur á móti ekki að-
eins við greiðslu skatta og gjalda, heldur gefur hann ríkisvaldinu það sem
það þarf með fyrirbæn sinni. Hún veldur því oft að blessun Guðs hvílir
yfir samfélaginu.^ Kristnir menn verða einnig að veita Guði það sem hon-
um ber. Ríki hans er eilíft og í því sameinast hjörtu allra manna sem treysta
Guði og sameinast honum í trú.^ í þessu sambandi fjallar Lúther um það
41 WA 29, 599. í prédikun frá 15. nóvember 1528 segir Lúther: „Annað ríkið er fyrir bælda
samvisku, hitt fyrir forhert höfuð. Guð þarfnast ekki endilega kristinna manna fyrir veraldlega
ríkið. Þess vegna þarf keisarinn ekki að vera heilagur. Það nægir að keisarinn hafi skynsemi og
réttlætiskennd. Þannig viðheldur Guð ríki Tatara og Tyrkja og furstar, ráðherrar, lögfræðingar
og allir sem eru af embætti keisarans eiga að hugsa um að sinna sínu embætti rétt.“ WA 27,
418.
42 WA 29, 602.
43 WA 29, 602.
44 WA 29, 599.
45 WA 29, 603.
100