Jökull - 01.12.1956, Qupperneq 30

Horft norðvestur yfir
Barkárjökul. Hóla-
mannaskarð t. v. Pét-
urshnúkur(?) t. h.
Hólamahnaskard as
seen across Barkárjök-
ull to NW.
inn á Barkárdal. Hefur jökulruðningurinn hrun-
ið þar fram af — rétt neðan við „efstu grös“ í
dalbotninum. Þetta liefur orðið ekki alls fyrir
löngu, því að „hrunið" ber greinlega lit af dal-
lilíðinni til beggja hliða.
Allur skálarbotninn er þakinn stórgrýtisurð,
sem virðist liggja á klaka, að minnsta kosti
ofan til.
I skarðinu, sem við gengum gegnum, var
röðullinn etinn ofan í allþykkt, rautt sandsteins-
lag, en úr því efni eru víða hnullungar í jökul-
öldum nyrðra. Ofan á þessu rauða sandsteins-
eða gjalllagi er dólerít. Sums staðar virðist gjallið
hafa límzt í bráðna dólerítkviku. Við gengum
niður eftir skálinni, sem helzt mun kölluð
„Stóraskál“, ef liún hefur nokkurt nafn. Snjó-
lína var þar um 1050 m, mjög orpin grjóti.
Jökuljaðar endar i h. u. b. 965 m hæð. — Síðan
gengum við fyrir núpinn (1070 m) og inn að
Barkárjökli sunnan til, þar sem jökulbotninn
er lægstur. Þar hel'ur jökull nýlega eyðzt mjög
mikið, og er alls staðar ís undir grjótdreifinni
í botninum. Jafnvel kvíslin (Barká) rennur þar
undir ís og niðri í stórgrýti um 200 m niður
fyrir jökul. Sást sums staðar gegnum grjót-
liraunglið í ísinn, og í gegnum smágöt á honum
sást í kvíslina.
Framan við sporðinn, í norðanverðum botni,
voru sett mælingamerki:
Ai varða með rauðum haus byggð á stóru
Greítistaki. Frá Ai að jökli 43 m. Hæð
y. s. um 830 m.
A^ stór Ijósgrár, uppmjór steinn niður á
hjallabrún 130 m frá Ai. Stefna milli merkja
h. u. b. NA-SV.
Að Baugaseli komum við kl. 20.20. Friðfinnur
fylgdi mér siðan niður að Oxnhóli í Hörgárdal.
Þar gisti ég i góðu yfirlæti hjá Aðalsteini bónda
Jökulbotn sunnan við
Barkárjökul. Sjá les-
mál — A dying glacier
just south of the Barh-
árjökull.

28