Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.2014, Síða 48

Helgarblað 31. október–3. nóvember 201448 Lífsstíll
365 hamingjudagar
n Tóku „100 happy days“ skrefinu lengra n Stundum erfitt að finna nýtt myndefni
Þ
að eru eflaust margir
sem tóku þátt í verkefn-
inu 100 happy days, eða
100 hamingjudagar, sem
tröllreið samfélagsmið-
lunum Instagram og Facebook í
byrjun þessa árs. Markmiðið var
að taka eina mynd á dag, sam-
fellt í 100 daga, af einhverju sem
veitti hamingju eða gleði þann
daginn og birta á Instagram und-
ir „hashtaginu“, eða myllumerk-
inu #100happydays. Margir deildu
myndunum jafnframt á Facebook
og urðu þessir samfélagsmiðlar því
undirlagðir af eintómri hamingju
sem fólk fann í hversdagsleikanum.
Það voru þó ekki allir sem byrj-
uðu á verkefninu sem héldu það
út í 100 daga, en þeir sem kláruðu
fengu flestir lof fyrir. Blaðamaður
komst í samband við tvær ungar
konur sem tóku verkefnið skrefinu
lengra og eru í 365 hamingjudaga
verkefni. Önnur var komin á dag
299 þegar blaðamaður ræddi við
hana, og hin 258, og þær eru ekkert
að gefast upp. n
É
g gerði 100 daga og þegar síð-
asti dagurinn rann upp þá til-
kynnti ég það á Facebook. Í
kjölfarið kommentuðu margir
og sögðu mér að hætta þessu ekki
því þetta væri svo skemmtilegt. Ég
ákvað því að halda áfram því mér
fannst sjálfri svo gaman að gera
þetta,“ segir hin glaðlynda og ham-
ingjusama Salka Gústafsdóttir, sem
búsett er í Englandi.
„Núna eru samt komnir svo
margir dagar að það er orðið erfitt að
telja,“ bætir hún hlæjandi við. Þrátt
fyrir að hafa birt dag 295 daginn
áður en blaðamaður hafði samband
telur Salka, við nánari athugun, að
hún hafi merkt einhverjar myndir
sama dagafjölda og því í raun verið
komin á dag 299. Þegar þetta birtist
er hún því komin yfir 300 daga
hamingjumúrinn.
Fann gleðina í
ælupest
Salka segist mynda
allt milli himins og
jarðar sem hún sér
gleði og hamingju í.
Myndefnið var þó ein-
hæfara í fyrstu og hún
viðurkennir að verkefnið hafi
verið töluvert auðveldara þá. „Þegar
þetta var svona nýtt og ferskt þá
tók ég bara myndir af kærastanum,
fjölskyldunni og mat. Svo áttaði ég
mig á því að ég var að taka rosalega
margar myndir af mat og hugsaði
með mér að ég hugsaði greinilega
bara um mat.“
Það ríkir þó ekki eintóm ham-
ingja í lífi Sölku alla daga. „Það hafa
alveg komið dagar sem mér hafa
þótt ömurlegir. Ég var einu sinni
með magapest og ælandi og
þá hugsaði ég með mér
hvað væri gott við þennan
dag? En þá fékk ég svona
kælistykki sem maður
límir á ennið og er aðal-
lega ætlað börnum með
hita. Það var það besta
sem hafði komið fyrir mig
þann daginn og ég tók mynd
af mér, mjög sætri, uppi í rúmi,
með þetta fast á enninu. Maður
finnur alltaf eitthvað eitt,“ segir hún
jákvæð.
Hugsanlega of hamingjusöm
„Ástæðan fyrir því að ég gerði þetta
var að fá mig til að hugsa um það
litla góða á hverjum degi. Það sem er
skemmtilegt og gerir mig hamingju-
sama. Ef ég hefði ekki verið að gera
þetta, þá hefði ég til dæmis ekki átt-
að mig á hamingjunni við þann dag
sem ég var veik. Ég hefði bara hugsað
með mér hvað dagurinn væri ömur-
legur því ég væri veik,“ útskýrir hún.
Verkefnið hefur því gert Sölku
mjög gott og skilað þannig tilætluð-
um árangri. Hún segir þó eina vin-
konu sína í Englandi, hafa bent sér
á að hún væri eiginlega of ham-
ingjusöm fyrir. Hún gæti því gengið
of langt með þessu 365 daga ham-
ingjuverkefni sínu. Aðspurð viður-
kennir Salka fúslega að hún sé mjög
hamingjusöm.
Fær hrós frá ókunnugum
Hún segir þó flesta vini sína á
Instagram og Facebook hafa tekið
vel í uppátækið. Fólk skilji hins vegar
sjaldan eftir komment við myndirn-
ar, en lækin séu yfirleitt allnokkur.
„Ég spái samt ekkert mikið í
það hvort fólk sé að fylgjast með
mér. Mér finnst sjálfri bara gaman
að gera þetta.“ Salka hitti þó gamla
skólafélaga sína um daginn, sem
hún er ekki í neinu sambandi við í
dag, fyrir utan á Facebook, og þeir
hrósuðu henni fyrir uppátækið.
„Ein manneskja sem ég talaði eig-
inlega lítið við í skólanum á sínum
tíma sagðist vera að fylgjast með
myndunum mínum á Facebook og
það væri ógeðslega gaman.“ Sölku
fannst mjög skemmtilegt að heyra
þetta, en hún hefur nokkrum sinn-
um fengið hrós fyrir myndirnar frá
fólki sem hún þekkir lítið.
„Mér er alveg sama hvað fólki
finnst en það er samt mjög gam-
an þegar fólk kemur upp að mér
og segir svona. Mér finnst þá eins
og ég sé að gleðja fólk aðeins,“ seg-
ir þessi hamingjusama og lífsglaða,
unga kona að lokum.
Þ
etta byrjaði með 100 mynd-
unum sem helmingur
þjóðarinnar tók þátt í og
þegar ég kláraði það þá
ákvað ég bara að skora á sjálfa mig
að gera þetta í heilt ár. Að finna
eitthvað til að taka mynd af á hverj-
um degi,“ segir hin metnaðarfulla
og hamingjusama Íris Ósk Kjart-
ansdóttir.
„Þetta hefur gengið lúmskt vel.
Það kemur samt fyrir öðru hvoru
að ég er ekkert geðveikt hamingju-
söm, en þá finn ég bara eitthvað
til að taka mynd af. Það hefur tek-
ist í svona 98 prósentum tilfella.
Það eru kannski fjórar mynd-
ir sem ég er með sem er
ekkert endilega mik-
il hamingja í,“ segir
hún hreinskilin.
Mamma kvart-
aði yfir matar-
myndum
Íris segist gjarn-
an taka tilviljun-
arkenndar mynd-
ir af umhverfinu í
kringum sig. Þá hjól-
ar hún mikið og það veit-
ir henni hamingju. Eðli máls-
ins samkvæmt hafa því nokkrar
myndir tengst því áhugamáli.
„Mér finnst líka rosa gott að borða
ís og hann er víst oft þarna líka,“
segir hún hlæjandi. „Svo kvart-
aði mamma yfir því um daginn að
það væri óþarflega mikið af matar-
myndum hjá mér. En það
er bara svo klassískt að
taka myndir af matnum
sínum.“
Reddað með
nammipoka
Íris hefur reglulega
hugsað af hverju hún
manaði sig upp í þessa
vitleysu. Aðspurð seg-
ir hún þó að það hafi
aldrei hvarflað að henni að gef-
ast upp. „Þegar maður er búinn
að ákveða eitthvað þá hættir mað-
ur ekki við og gefst upp,“ segir hún
ákveðin. „Ég hef alveg stundum
áttað mig á því, klukkan
ellefu á kvöldin, að ég á
eftir að birta mynd og
þá hef ég til dæm-
is gripið í nammi-
poka. Það getur
ekki klikkað.“
Íris segir fylgj-
endur á Instagram
og vini á Facebook
hafa tekið vel í uppá-
tækið. „Ég hef samt al-
veg fengið svona spurn-
ingar: „Íris, hvað ertu að gera?
Hvernig getur þetta gert þig ham-
ingjusama?““
Þykir vænt um mynd 100
Aðspurð hvort einhver mynd sé
eftirminnilegri en önnur, seg-
ist hún alltaf halda upp á mynd
númer 100, sem markaði upphaf-
ið að hinum 265. „Ég var nýkom-
in úr fjallgöngu. Var frekar mik-
ið sólbrennd og eins og tómatur
í framan. Ég hugsaði með mér að
nú ætlaði ég að klára þetta. Síðasta
myndin. Það er ein af mjög fáum
„selfie“-myndum sem ég hef tekið
á öllum þessum tíma. Þar sem sést
í andlitið á mér.“
„Maður finnur alltaf eitthvað“
Finnst eins og hún sé að gleðja fólk með myndunum
„Þetta hefur
gengið lúMskt vel“
Kemur ekki til greina að gefast upp
Snjór Nýfallinn snjór getur verið mikill gleðigjafi.
Matur! Salka viðurkennir að hafa í fyrstu
tekið mjög margar myndir af mat.
Hamingja Salka hefur reynt að hafa
myndirnar fjölbreyttar og finna nýtt
myndefni á hverjum degi.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrun@dv.is
Sól Íris segist hafa tekið margar tilviljunar-
kenndar myndir af umhverfinu, af einhverju
sem veitir henni hamingju. Til dæmis sól.
Grill Mamma Írisar kvartaði yfir því að hún birti of margar myndir af mat.