Hagskýrslur um manntöl - 01.01.1960, Page 34

32
Manntalið 1703
katastrofoj tiel, ke pasis 120 jaroj gis la logantaro atingis la saman nombron
kiel 1703. Tabelo 1 (pago 8) montras la periodojn de kresko kaj malkresko
de la nombro de logantaro 1703—1823. Sed post tio la nombro kreskis tiel,
ke gi triobligis dum la sekvantaj 130 jaroj. Tab. I (p. 34—41) montras la
logantaron 1703 en ciu komunumo kaj distrikto, kaj en tab. 2 (pago 10) estas
komparado kun la distriktoj 1950.
La seksa proporcio 1703 estis 1202 virinoj je 1000 viroj kaj la virina
nombro superis la viran en ciuj agogrupoj, ec tiu sub 5 jaroj (vidu p. 11),
kio sajnas indiki tre grandan infanmortadon.
Nur por 7 personoj el mil la ago ne estis raportita. Por ciuj aliaj la
ago estis indikita en unuopaj jaroj. Sed sajne la distribuo de la ago laú apartaj
jaroj ne estas tute fidinda, car la jaroj kiuj finigas per 0 (20, 30 k. t. p.)
havas multe pli grandajn grupojn ol la jaroj plej proksimaj ambaúflanke. Estas
ankaú tre suspektinde, ke la agogrupo sub 1 jaro estas multe pli malgranda
ol la prupo 1 jara. Sed en unu distrikto estis klare notite, ke se infano
jam vivis unu kristnasknokton, gi estis registrita kiel unujara. Tiel en tiu distrikto
ciuj infanoj sub 1 jaro, sed super 4 monatoj, estis registritaj unujaraj. Car
sajnas, ke tiu stranga metodo estis praktikata en kelkaj aliaj distriktoj
(vidu aldonon al tab. II p. 43), tiu fakto sajnas grandparte klarigi la ekster-
ordinaran malgrandecon de la agogrupo sub unu jaro. Tab. II (p. 42) montras
la distribuon de la ago de viroj kaj virinoj en 1 kaj 5 jarajn grupojn, sed tab. 3 (p.
12) montras la relativan distribuon en 5 jarajn grupojn kun komparo kun 1950.
En tab. V (p. 48) la logantaro estas distribuata laú edzeca stato kaj en tab.
4 (p. 15) estas montrata la relativa distribuo en kelkajn largajn agogrupojn.
La nombro de geedzoj estis proporcie multe pli malgranda ol nun. Tio estas
konforma al la granda nombro de servistoj tiutempe. Sed tamen eble la
geedzoj estis iom nesufice registritaj, car versajne la edzeco ne estis montrata
de tiuj personoj, kiuj estis separigintaj kaj transirintaj al la klasoj de servistoj
aú bezonuloj. En tab. IV (p. 46) estas montrata la reciproka ago de geedzoj
kaj en tab. 5 (p. 16) la diferenco de ilia ago, el kio aperas, ke je la triono
de la okazoj la edzino estis pli maljuna ol la edzo.
Preskaú la tuta islanda popolo estis okupata je nur unu profesio, la
brutobredado, en kelkaj lokoj kombinata je fiskaptado, kiel montrate en
tab. 6 (p. 17). Tamen je la nombrado estis notate, se iu liavis iun alian
taskon, ekz. publikan oficon, sed preskaú ciu estis samtempe okupata je ia
farmlaboro. En tab. VIII B (p. 54) oni vidas la profesiojn, kiuj estis enskribitaj
en la registroj.
Unu el la plej interesaj trajtoj de la popolnombrado en 1703 estas kiel
ricajn sciigojn gi liveras pri la kombino de la hejmoj. En tab. V (p. 48) la tuta
logantaro estas distribuata laú sia pozicio en la lieimoj, kaj resumo de tio
estas en tab. 7 (p. 19). Inter la hejmoj aú mastrumajoj estis 567 enhavantaj
ciu nur unu personon kaj 2, la episkopaj restadejoj, kiuj estis multe pli grandaj
ol ciuj aliaj, kun po 70—80 personoj. Escepte ambaú tiuj kategorioj restas la
familiaj mastrumajoj, kies kombinon da membroj oni vidas en la resumo en
p. 19 kompare kun la nuntempo. La 2 lastaj katcgorioj de membroj de la
familiaj mastrumajoj, la bezonuloj kaj vagantaj almozuloj, ne havas ion
respondan nuntempe. Se iuj tiaj trovigis 1950, ili estis enrubrikitaj kiel
pensionuloj. Tab. 8 (p. 22) montras la distribuon de la familiaj mastrumajoj
1703 laú ilia grandeco (sen la bezonuloj, kiuj ne povas esti distribuataj inter