Dagblaðið Vísir - DV - 23.12.2014, Blaðsíða 26

Jólablað 23. desember 201426 Skrýtið Sakamál
Ljóti andarunginn gengur berserksgang
S
em táningur gekk Rachael
Koloroutis, sem þá bjó í út-
hverfi Houston í Banda-
ríkjunum, með ljósmynd
af vinkonu sinni Christine
Paolilla í veskinu. Þær höfðu ver-
ið nánar vinkonur og aftan á ljós-
myndina hafði Christine skrifað
„Við eigum fjandakornið bilaðar
minningar. Ég elska þig.“
Eitthvað olli því, 18. júlí 2003, að
Christine, í félagi við kærasta sinn,
skaut Rachael og þrjú önnur ung-
menni til bana, að því er virtist án
sýnilegrar ástæðu.
þegar Christine sá að Rachael
var enn á lífi lamdi hún hana ítrek-
að í höfuðið þar til hún var öll. Það
tók lögregluna í Houston þrjú ár að
leysa málið.
Einelti í skólanum
Christine var aðeins tveggja ára
þegar hún missti föður sinn í vinnu-
slysi og skömmu síðar fékk hún
sjúkdóm sem varð þess valdandi að
hún missti allt hár.
þegar Christine óx úr grasi gerði
hún sitt besta til að fela hárleys-
ið en voru mislagðar hendur í hár-
kolluvali og urðu hárkollurnar ýktar
og hrekkjavökulegar. Einnig notaði
hún penna til að teikna á sig auga-
brúnir og vildi blekið renna til þegar
hún svitnaði.
Fyrir vikið var Christine strítt
endalaust af skólafélögum í Cle-
ar Lake-skólanum sem fannst mik-
il skemmtun fólgin í því að rífa af
henni hárkolluna á göngum skólans.
Eignast vinkonur
En tveir skólafélaga Christine reynd-
ust af öðru sauðahúsi. Rachael
Koloroutis og vinkona hennar, Tiffany
Rowell, voru í hópi vinsælu og fallegu
stúlkna Clear Lake-skólans.
Einhverra hluta vegna tóku þær
þá ákvörðun að verða vinir ofsóttu
stúlkunnar og kom sú ákvörðun
mörgum, og ekki síst Christine, í
opna skjöldu.
Rachael og Tiffany voru einu ári
eldri en Christine og brátt varð ljóst
að vinátta þeirra var einlæg. Þær
tóku Christine undir sinn verndar-
væng og hjálpuðu henni að kaupa
föt og hárkollur og nota farða
þannig að hún liti ekki út eins og
viðrini.
Þær stöllur höfðu heldur betur
erindi sem erfiði og fyrr en varði var
Christine ekki lengur ljóti andar-
unginn og hlaut hún þegar upp var
staðið titilinn Ungfrú ómótstæðileg.
Voru þær vinkonur svo nánar að
Rachael og Tiffany voru einu vinir
Christine sem fengu að sjá hana án
hárkollu.
Í slæmum félagsskap
Christine átti kærasta, Chris Snider.
Hann var ekki merkilegur pappír,
„ýtinn og árásargjarn“ náungi sem
var með sakaskrá og glímdi við eit-
urlyfjafíkn.
Vinkonum Christine leist ekki
á kauða og bentu henni á að hún
ætti betri kosti og að „það væri þessi
náungi sem myndi koma fram við
hana af virðingu, reisn og blíðu.“
Að sögn þeirra sem til þekktu þá
áttu öll rifrildi Christine og Chris
rætur að rekja til „brjálaðrar af-
brýðisemi“ af hálfu Christine, sem
birtist í „bilaðri reiði“.
Ef Chris svo mikið sem gjóaði
augum að öðru kvenfólki þá lét
Christine hendur skipta.
En Christine hugnaðist einnig
að vera niðurlægð af Chris og hún
krafðist þess gjarna að kynlíf þeirra
væri svo gróft að engu líkara var en
hún vildi að Chris refsaði henni.
„Algjört krabbamein“
Á heimili Chris og þar í grennd var
Christine aldrei kölluð annað en
„the psycho“ – geðsjúklingurinn.
Það er ekki undarlegt í ljósi þess að
í kjölfar sérlega slæmra rifrilda þá
eyddi hún nóttinni úti í garð, ým-
ist sofandi eða berjandi allt að utan,
öskrandi og veinandi.
Haft var eftir systur Chris, Brand-
ee, að Christine hefði „hótað að
myrða mömmu mína, pabba minn
og jafnvel mig. Hvað okkur varðaði
var hún algjört krabbamein.“
Chris sjálfur ku hafa haft á orði
við fjölskyldu sína að það væri að-
eins tvennt sem hann óttaðist í líf-
inu; lögreglan og Christine.
18. júlí 2003
Um hálf fjögur leytið síðdegis, 18.
júlí 2003, dró til tíðinda á heimili
Tiffany. Tvö ungmenni bar að garði
á heimili Tiffany í Clear Lake City og
mætti þeim óhugnanleg sjón.
Í setustofunni sem virtist nán-
ast gegndrepa af blóði lágu fjög-
ur lík. Var þar um að ræða Tiffany
og Rachael og að auki Marcus Ray
Precella, kærasta Tiffany, og frænda
hans, Adelbert Nicholas Sanchez.
Öll höfðu ungmennin fjögur ver-
ið skotin mörgum skotum og á höfði
Marcus mátti einnig sjá áverka eftir
barefli.
En það var Rachael sem hafði
fengið verstu útreiðina; höfuð henn-
ar hafði verið barið í kássu og hún
skotin að minnsta kosti tólf skotum.
Eitt skotið hafði hafnað í annarri
rasskinn hennar, sem benti til að
hún hefði reynt að flýja, og hún hafði
einnig verið skotin í klofið.
Lögreglan á villigötum
Margt á vettvangi benti til þess að
um hefði verið að ræða persónulegt
uppgjör. Fleiri en 40 skotum hafði
verið skotið og, að mati lögreglu, af
mikilli nákvæmni – nánast sem um
hefði verið að ræða aftökur.
En annað gaf til kynna að
morðinginn eða morðingjarn-
ir hefðu þekkt fórnarlömbin, ekki
síst hvað varðaði Rachael. Þar hafði
greinilega verið beitt hörku langt
umfram það sem þurfti, svonefnt
„overkill“ sem gjarna bendir til
kunningsskapar milli fórnarlambs
og morðingja. Að Rachael hafði
verið skotin í klofið taldist skýr vís-
bending um það.
En lögreglan smíðaði á skömm-
um tíma kenningu um að morðin
tengdust fíkniefnum – Rachael og
Tiffany voru nýútskrifaðar og störf-
uðu sem gengilbeinur á nektarstað
og vitað var að Marcus tengdist við-
skiptum með alsælu og kókaín.
Christine verður ástfangin
Fyrstu mánuði rannsóknarinnar
drukknaði lögreglan nánast í vís-
bendingum en flestar þeirra 400
sem bárust beindu lögreglunni að
Marcus og fíkniefnatengslum hans.
„Christine fór
aftur inn til
að „tryggja að öll
væru dauð“
Rachael Koloroutis Sýndi Christine
aldrei annað en vinsemd og virðingu.
Adelbert Nicholas Sanchez Frændi
Marcus og vinur Rachael og Tiffany.
n Christine Paolilla sætti einelti í skóla n Undir verndarvæng tveggja vinkvenna blómstraði hún n Sjaldan launar kálfurinn ofeldið, segir máltækið
L73, Laugavegi 73
„Jólastellan er mætt í hús
í hátíðarbúning.“