Skólavarðan - 01.06.2008, Síða 17

SKÓLAVARÐAN 4.TBL. 8. ÁRG. 2008
breyttu kennsluháttum,“ segir Pétur Orri,
„en 2003 og 2004 sátu stjórnendur og milli-
stjórnendur grunnskóla í borginni ítarleg
námskeið um einstaklingsmiðað nám sem
þáverandi fræðslustjóri Reykjavíkur, Gerður
G. Óskarsdóttir, lagði mikla áherslu á og
hefur verið í deiglunni æ síðan. Ólafur H.
Jóhannsson aðjúnkt í Kennaraháskólanum
fór fyrir þeim vinnuhópi stjórnenda sem við
Þórunn sátum í í kjölfar námskeiðsins og
hann hvatti okkur ötullega.“
Þórunn upplýsir að vatnaskil hafi orðið
með mjög mikilvægum foreldrafundi sem
haldinn var nærri mánaðamótum janúar
–febrúar árið 2006. „Við héldum þennan
fund með foreldrum barna í hverfinu en
kennarar voru þá enn mjög tvístígandi eins
og skiljanlegt er í breytingaferli. Foreldrar
komu ekki með neinar mótbárur og studdu
okkur í þessu, það eina sem þeir nefndu
var að þeir vildu að það væri tryggt að
bekkir fengju að halda sér,“ segir Þórunn.
„Starfsmannaviðtöl voru í gangi um svipað
leyti. Við höfðum sent út starfsóskalista til
kennara fyrir áramót eins og alltaf er gert og
svo vel vildi til að við gátum látið alla okkar
kennara fá þau fög sem þeir óskuðu eftir
að kenna samkvæmt nýrri skipan. Það jók
auðvitað stuðning við áformin.“
Aðspurð hvort ekki hafi reynst erfitt að
koma á greinabundinni kennslu þegar hluti
skólasamfélagsins var á móti því og þar með
taldir sumir kennaranna í Hvassaleitisskóla
svara Pétur Orri og Þórunn því játandi.
„Samstarf okkar Þórunnar var ómetanlegt í
þessu eins og öðru,“ segir Pétur Orri. „Ef
annað okkar hefði sýnt smáeftirgjöf þá hefði
þetta ekki gengið upp! Kennarar mættu svo
tilbúnir í slaginn haustið 2006. Þetta er
hörkulið og kennarahópurinn í heild er mjög
vaxandi í þessari hugsun. Þeir sýna það jafnt
í verki og viðhorfum að þeir hafa hug á að
fylgja þessu eftir.“
Lítið álag á kennurum
Í könnun menntasviðs kemur fram að af reyk-
vískum skólum er álag á kennurum minnst
í Hvassaleitisskóla. „Það er ómetanlegt að
fá svona mat því umræður okkar starfs-
mannanna verða miklu markvissari,“ segir
Þórunn. „Allir verða smám saman sann-
færðari um að svona vilji þeir vinna.“ En
af hverju er minna álag? spyr blaðamaður.
„Meðal annars vegna þess að kennarinn er að
vinna það sem hann hefur áhuga á og kann,“
svarar Pétur Orri. „Svo fengu kennararnir
það sem þeir vildu þegar við byrjuðum,
peningasparnaðurinn var til þess gerður. Við
sögðum við þá: Þið fáið allt sem þið þurfið
til þess að byggja upp ykkar fag, hvort sem
það eru skjávarpar, smásjár, fartölvur eða
eitthvað annað. Við höfum hingað til aldrei
sagt nei. Íslenskukennararnir báðu um
og fengu ræðupúlt svo dæmi sé tekið og
púltin hafa borið svo mikinn árangur að það
nálgast að vera bylting. Nemendur koma
miklu meira fram og ávarpa fjöldann og eru
ófeimnari við það.“
Þórunn bætir við að kennari sem hafi
sérstakan áhuga á því sem hann kenni
undirbúi sig betur. Það minnki álag og bæti
kennslu. „Við sjáum þetta nú þegar. Svo ýta
líka tvær samfelldar kennslustundir undir
fjölbreytta kennsluhætti,“ segir hún. „Aginn
batnar,“ bætir Pétur Orri við, „og börnin
verða að mörgu leyti opnari, þau fá hvatningu
til að læra á sínum forsendum, kynnast fleiri
kennurum og verða gagnrýnni á kennsluna.“
„Umgengni og hegðun hefur hvort tveggja
tekið framförum“, segir Þórunn og þetta
reynir á skipulagsfærni hvers og eins. Þá
eflir það félagsfærni að fara á milli og sitja
hjá mörgum öðrum nemendum.“
Markmiðaðri símenntun
Nýja skólastefnan í Hvassaleitisskóla hefur
að sögn skólastjórnenda sem innleiddu
hana margar jákvæðar hliðar eins og
komið hefur fram. Símenntun er það sem
þau Pétur Orri og Þórunn nefna næst til
sögunnar. „Kennarar hafa meira frumkvæði
að því að sækja sér símenntun,“ segir Pétur
Orri. „Hér áður fyrr var þeim sagt að fara á
þetta námskeiðið eða hitt en nú koma þeir
og segja að það sé brýnt að þeir komist á til-
tekin námskeið. Um leið og kennarar
17
Kennari sem hefur sérstakan
áhuga á því fagi sem hann
kennir undirbýr sig betur en sá
sem hefur það ekki. Þá ávinnst
tvennt, kennslan er betri og
minna álag á kennaranum.
mennta sig á þennan hátt verður kennslan
líka skilvirkari. Í gamla bekkjarkennara
kerfinu var kennt eftir miðjunni. Núorðið fá
nemendur frekar verkefni við hæfi.“
„Áður en við tókum þetta upp voru
kennarar almennt á þeirri skoðun að þeir
ástunduðu fjölbreytta kennsluhætti,“ segir
Þórunn. „En fjölbreytnin fólst oft í því að vera
með margar bækur. Núna sjáum bæði við
og kennararnir raunverulega fjölbreytni.“ Að
sögn Þórunnar og Péturs Orra er þemavinna
tiltekin kennsluaðferð í fjölbreyttri flóru
kennsluhátta og þeim finnst ekki ástæða til
að miða allt skólastarf við hana. Engu að
síður er boðið upp á þemavinnu í fjórar vikur
alls á skólaárinu í Hvassaleitisskóla, tvær fyrir
jól og tvær eftir jól. „Það er skemmtilegt að
brjóta upp starfið með þessum hætti,“ segir
Pétur Orri, „en við aðhyllumst greinabundna
námið sem aðalstefnu og teljum að ef við
eigum að kenna samkvæmt aðalnámskrá
þá náum við ekki betri árangri en með þeirri
aðferð.
Frumkvæði kennara eykst á öllum
sviðum og við þurfum ekki lengur að ýta
að kennurum ýmsu sem við þurftum áður,
áhugi þeirra og öryggi eykst og reyndar ekki
bara hjá kennurum heldur líka foreldrum.
Þeir síðartöldu gera auknar kröfur til hvers
kennara og það er jákvætt. Svo má nefna að
kennarar finna fyrir auknu öryggi þegar þeir
þurfa að ræða óviðunandi hegðun nemenda.
Þeir eru allir með marga kennara og foreldrar
geta ekki annað en hlustað ef barnið þeirra
hegðar sér svona hjá öllum kennurum, ekki
bara einum. Ég veit að það eru ekki allir
hrifnir af okkar stefnu,“ segir Pétur Orri,
„en mér finnst ekki vanþörf á að staldra
við og hugsa sinn gang nú þegar reykvískir
skólar eru á niðurleið bæði samkvæmt PISA
og niðurstöðum úr samræmdum prófum.“
Blaðamaður mótmælir því ekki og spyr
skólastjórann og aðstoðarskólastjórann í
lokin: Er gaman í vinnunni? „Já, mjög!“ segja
þau bæði og brosa út að eyrum.
keg
GREINAbUNdIN KENNSLA OG NÁM